ขอร่วมสนทนาด้วยนะครับ.
เท่าที่ทราบ มีการละหมาดรวมในกรณีต่างๆดังนี้:-
1 การเดินทางไกล (ปกติ)
2 ฝนตก
3 เจ็บป่วย
ถามว่ามีกรณีอื่นๆที่อนุญาตให้ละหมาดรวมได้นอกเหนือจากที่กล่าวมาแล้วหรือไม่?ตอบ มีครับ เช่น ละหมาดรวม เนื่องจากมีลูกเห็บตกลงมา หรือเนื่องจากมีความเหน็บหนาว หรืออื่นๆที่คล้ายๆกัน
และยังมีการละหมาดรวมเนื่องจากความกลัว และเนื่องจากไม่มีสาเหตุใดๆก็มีอุลามาอ์ว่าให้รวมได้ครับ
เพราะมีการอ้างว่ามีอุลามาอฺแนะนำให้สามารถละหมาดรวมได้เพราะติดเรียนข้ามเวลาละหมาดมัฆริบและเลยไปถึงอีชาอฺ?
?ตอบ กรณีนี้อยู่ในการละหมาดรวมโดยไม่มีสาเหตุที่ได้กล่าวไว้แล้ว
ดังนั้น บรรดาอุลามาอ์มีการเห็นต่างกัน คือ ญุมฮูร ฟุกอฮาอ์ ถือว่าไม่อนุญาติให้ละหมาดรวมเนื่องจากการไม่มีสาเหตุ โดยยกหลักฐานว่าละหมาดนั้นมีเวลาที่แน่นอนไม่อนุญาติให้ทำนอกเวลานอกจากหลักฐานที่อนุญาติให้เฉพราะเท่านั้น อับดุลลอฮ์ อิบนิ มัสอูด กล่าวว่า ฉันไม่เคยเห็นท่านนบีละหมาดนอกเวลาของการละหมาดเลย นอกจาก ที่มุซดะลีฟะห์เท่านั้นที่ท่านนบีได้รวมละหมาดมัฆริบกับอีซา
ส่วนกลุ่มหนึ่งจาก ฟุกอฮาอ์ เช่น อัซฮับฝ่าย มาลีกียะห์ อิบนุ มุนซิร ฝ่ายซาฟีอียะห์ อิบนุ ซีรีน อิบนุ ซิบรอมมะห์ เห็นว่า อนุญาติให้ละหมาดรวมได้ถ้ามีความจำเป็นแต่ต้องไม่ทำเป็นประจำ (นิจสิน)
และท่าน มุนซิร กล่าวว่า อนุญาติให้ละหมาดรวมได้สำหรับคนที่ไม่ได้เดินทางและไม่เกิดความกลัวไม่มีฝนตกไม่เจ็บไข้ได้ป่วย และนี้คือคำพูดหนึ่งของกลุ่ม อะห์ลุ้ล ฮาดิษ โดยยึดตามซอเฮรของฮาดิษ อิบนิ อับบาส กล่าวว่า( แท้จริงนบีได้รวมละหมาดดุฮ์ริกับอัสริ มัฆริบกับอีซา ที่มาดีนะห์ โดยไม่มีความกลัวเกิดขึ้น และไม่มีฝนตก ) เลยมีซอฮาบะห์ถามท่าน อับบาสว่า ทำไมท่านนบีถึงทำอย่างนั้น อับบาส กล่าวตอบว่า ท่านนบีนั้นต้องการไม่ให้ความลำบากเกิดขึ้นแก่ประชาชาติของท่าน
และยังถูกรายงาน จากหลาย อาซาร ที่เอามาจาก ซอฮาบะห์บางท่าน ตาบิอีนบางท่าน ว่า พวกเขาเหล่านี้ได้ละหมาดรวมกันโดยไม่มีอุปสรรคที่ได้ถูกกล่าวมาแล้วเกิดขึ้นเลย
( กอวานีน ฟิกฮียะห์ 87 ) ( บิดาญาตุ้ล มุจตะฮิด 1/177) ( มัจมั๊ว 4/84) ( อัล มุฆนีย์ 2/278) ( ซุบุลุสสลาม 2/43)การทำอีบาดะห์ให้คำนึงถึงความเป็นจริง ความเมาะสม ตรงกับเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้น ให้ทำอีบาดะห์ โดยเอา อารมณ์ตามศาสนา อย่าให้ศาสนาตามอารมณ์ ศาสนานั้นง่าย ไม่ใช่มักง่าย
คำตอบที่ได้ตอบไปไม่ได้มีเจตนาให้คนใช้เหล่เหลี่ยมโดยยึดเอาสิ่งที่อุลามาอ์ได้อนุโลมให้แต่ให้ใช้ไปในความเป็นจริงที่เกิดขึ้น เพราะถ้าผู้รู้คนใดตอบโดยที่เขานั้นรู้ว่าถ้าตอบข้ออนุโลมที่บรรดาอุลามาอ์กล่าวไว้ ผู้ที่ได้รับคำตอบจะนำข้ออนุโลมนี้ไปกระทำโดยไม่ยึดความเป็นจริงที่เกิดขึ้น ถือว่า ฮาราม
(หนังสือ بغية المسترشدين )
