รุสลานและอัสมาน: กับเรียนรู้วิธีการแก้ปัญหา..
เขียนโดย ซัยนับ อับดุลลอฮฺ
รุสลานได้นำรถไฟของเล่นจากในตู้ออกมาเพื่อที่จะเล่น อัสมานเห็นจึงกล่าวขึ้นว่า
‘พี่จะเล่นรถไฟด้วย’รุสลานจึงพูดขึ้นว่า
‘ไม่ได้- ผมจะเล่นก่อน’ เขาตะโกนออกไปด้วยเสียงอันดัง
อัสมานจึงตะโกนใส่น้องชายของเขาแล้วกล่าวว่า
‘พี่ฉันจะเล่นรถไฟนี้’คุณแม่ที่แอบดูอยู่จึงเดินออกมาจากห้องครัวและกล่าวแก่ลูกทั้งสองว่า
‘สิ่งที่แม่เห็น คือ มีรถไฟอยู่แค่คันเดียว แต่มีคนอยากเล่นรถไฟถึง 2 คน’ แม่คิดว่าลูกๆของแม่ฉลาดพอที่จะหาวิธีการในการจัดการปัญหานี้ได้
หากลูกไม่สามารถจัดการมันได้ แม่จะเอารถคันนี้ไปไว้ในตู้ตามเดิม และจะเอาไปให้คนอื่นเล่นเสียจะดีกว่า
ลูกพอจะมีวิธีการในการจัดการปัญหานี้หรือป่าวเอ่ย ?
ใครก็ได้สักคนลองตอบแม่มาว่าจะแก้ปัญหานี้อย่างไรให้อัลลอฮฺ (ซุบบะฮา นะฮูวะต่ะอาลา) พอใจลูกมากที่สุด..
..
อัสมานจึงตอบขึ้นว่า
‘วิธีของผม คือ ผมจะคว้ารถไฟคันนี้และวิ่งกลับเข้าไปในห้องให้เร็วที่สุด จากนั้นจะล็อคประตูและผมก็จะได้เล่นรถไฟครับ’แม่จึงถามขึ้นมาว่า
‘ลูกคิดว่า ถ้าลูกเลือกวิธีนี้แล้ว อัลลอฮฺจะพอใจลูกหรือป่าว ?’อัสมานตอบแม่ว่า
‘อืมม.. (ทำหน้าครุ่นคิด) ลูกคิดว่า อัลลอฮฺคงไม่พอใจลูกแน่ๆ’แม่จึงถามขึ้นอีกครั้งหนึ่งว่า
‘ไหนลองบอกแม่มาอีกครั้งซิ จะทำอย่างไรดีให้อัลลอฮฺพอใจเรา’ รุสลานตอบไปว่า
‘เราสามารถที่จะเล่นด้วยกันได้ครับ และผมคิดว่าอัลลอฮฺคงจะพอใจเรา’อัสมานกล่าวขึ้นว่า
‘ใช่ครับ เราสามารถเล่นด้วยกันได้และอัลลอฮฺคงพอใจเราแน่นอน..แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าใครจะเป็นคนได้เริ่มเล่นก่อน’แม่จึงกล่าวว่า :
‘ฟังแม่นะ..แม่จะเล่าถึงวิธีที่ท่านนบีมูฮัมหมัด (ศ็อลล็อลลอฮูอะลัยฮฺ ว่ะซัลลัม) นำมาใช้ตอนท่านต้องออกเดินทางและจะต้องเลือกภรรยา 1 คนไปกับท่านด้วย ท่านพยายามหาทางเพื่อใช้ในการตัดสินใจ โดยท่านให้ภรรยาของท่านหยิบไม้สั้นไม้ยาว หากภรรยาคนใดหยิบได้ไม้สั้นที่สุดจะได้ตามท่านนบีไป ภรรยาคนอื่นๆจะไม่รู้สึกเสียใจเพราะวิธีการของท่านนบีเป็นวิธีการแก้ปัญหาที่ยุติธรรมที่สุด’’ [บุคอรีย์และมุสลิม: vol,7 103-104 หมายเลข 138]
ทำไมลูกทั้งสองถึงไม่ทำอย่างวิธีของท่านนบีละลูก ..
..คนแรกอาจเล่นรถไฟได้ภายในเวลา 15 นาที ระหว่างนั้นคนที่สองต้องไม่ไปรบกวนคนแรก เมื่อหมดเวลาคนแรกต้องหยุดเล่นโดยทันทีและต้องยอมให้คนที่สองเล่นต่อและต้องไม่โกรธเมื่อได้ยินนาฬิกาเตือนว่าหมดเวลาแล้ว เมื่อหมดเวลาก็ต้องวางรถไฟให้อีกคนได้เล่นต่อ
..
และแล้วทั้งสองจึงจับไม้สั้นไม้ยาวปรากฏว่า อัสมานจับได้ไม้สั้นกว่า
เขาจึงกล่าว
‘อัลฮัมดูลิลลาฮฺ..ผมได้เริ่มเล่นก่อน’ ทั้งสองจับเวลา 15 นาทีในการเล่น ระหว่างนั้นในขณะที่ต้องรอรุสลานจึงไปเล่นคอมพิวเตอร์พลางๆ อย่างอดทนเพื่อรอให้ถึงเวลาเล่นของเขา
..
แม่จึงเดินเข้ามาปลอบและกล่าวว่า
‘อัลลอฮฺทรงพอพระทัยบุคคลที่รออย่างอดทนนะลูก’จากนั้นแม่ก็อ่านซูเราะฮ์อาละอิมรอน อายะที่ 146 ให้ลูกฟัง ความว่า :
ด้วยพระนามของอัลลอฮฺผู้ทรงกรุณา ผู้ทรงเมตตาเสมอ
อัลลอฮฺบอกเราไว้ว่า..
‘وَاللّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ …’
‘…และอัลลอฮ์นั้นทรงรักผู้ที่อดทนทั้งหลาย’ ..
เมื่อนาฬิกาส่งเสียงเตือน อัสมานจึงวางมือจากการเล่น และส่งรถไฟให้รุสลานเล่นต่อพร้อมกับบอกน้องว่า
‘ถึงตาน้องเล่นแล้ว’ รุสลานเองก็มีความสุขกับการได้เล่นรถไฟหลังพี่ชาย เขาเล่นเสียงดังสนุกสนาน เมื่อเล่นจนรู้สึกเบื่อจึงเรียกอัสมานมา และพูดขึ้นว่า
‘เรามาเล่นเกมส์เดินทางด้วยกันไหม ? โดยสมมติให้พวกเราอยู่ในเมืองมุสลิม’โดยพี่เป็นผู้โดยสารและผมจะเป็นคนขับเอง พี่บอกผมว่าต้องการจะไปที่ไหน ผมจะพาพี่ไปหมดเลย
อัสมาน:
‘น่าสนุกเนอะ โอเค พี่อยากไปตลาด’รุสลาน :
โอเคครับ เราจะไปตลาดกัน รุสลาน :
ตู้ด! ตู้ด! ตู้ด! ท่านผู้โดยสารทุกคน โปรดอ่านดุอาอฺด้วยครับ..
รถไฟเคลื่อนที่ไปรอบๆห้องพร้อมกับเด็กผู้ชาย 2 คนวิ่งตามอย่างสนุกสนาน
..
รุสลาน :
ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ขณะนี้ถึงตลาดแล้ว โปรดเตรียมพร้อม เราจะหยุดรถแล้ว..อัสมาน :
เมื่อไหร่ขบวนรถไฟนี้จะสิ้นสุดครับ ?แม่ :
เมื่ออัลลอฮฺต้องการให้มันหยุดนะจ่ะลูกดำน้ำโดย อิคลาส
ที่มา:
Roslan and Azman learn to Solve a Problem 
