เหมือนมันคือมหกรรมแห่งความหวังประจำปี
ไม่ว่าที่ผ่านมาจะคืออะไร ที่รออยู่ข้างหน้าจะหนักหนาแค่ไหน
ก็ไม่เป็นไรหรอกคนดี…เพราะเรายังมีเราะมะฎอน
ช่วงชีวิตที่ผ่านมาจะร้อนแล้งสักแค่ไหน…ก็ยังมีเราะมะฎอนให้เป็นร่มเงา
แบตเตอรี่หัวใจจะอ่อนแรงลงสักแค่ไหน….ก็ยังมีเราะมะฎอนให้เติมพลัง
อิบาดะฮฺจะไร้ชีวิตชีวามาสักแค่ไหน…ก็ยังมีเราะมะฎอนให้รดน้ำ
ความผิดที่ผ่านมาจะมากมายสักแค่ไหน….ก็ยังมีเราะมะฎอนให้ขออภัยและกลับตัว
บททดสอบที่เจออยู่จะขมสักแค่ไหน….ก็ยังมีเราะมะฎอนให้ดื่มด่ำความชื่นหวาน
ปัญหาที่ดาหน้าเข้ามาจะสับสนสักแค่ไหน…ก็ยังมีเราะมะฎอนให้ค่อยทบทวนคลี่คลาย
สิ่งที่มุ่งหวังจะริบหรี่สักแค่ไหน…ก็ยังมีเราะมะฎอนให้วอนขอ
เส้นทางที่รออยู่ข้างหน้าจะดูยากเย็นสักแค่ไหน…ก็ยังมีเราะมะฎอนให้เก็บเกี่ยวความเชื่อมั่น
ความสนิทสนมกับอัลกุรอานจะเคยห่างเหินสักแค่ไหน…ก็ยังมีเราะมะฎอนให้ได้กระชับตีซี้
สายสัมพันธ์ระหว่างเรากับเจ้าของชีวิตจะหย่อนคลายมาสักแค่ไหน…ก็ยังมีเราะมะฎอนให้จรดศีรษะลงแล้วบอกว่าบ่าวกลับมาแล้ว
กลับมาแล้ว…ยอมแล้ว และก็จำนนแล้ว ต่อความเมตตายิ่งใหญ่ของพระองค์
กลับมาและก็จะไม่กลับไปสู่การหลงทางอ้างว้างอีกต่อไป…ขอพระองค์โปรดช่วยด้วย
ยิ่งใหญ่ที่สุดเลยเนอะ…ความเมตตาของอัลลอฮฺที่มีต่อชีวิตของปวงบ่าว
ทั้งที่เราเนรคุณไม่รู้จักเท่าไหร่ ดื้อดึงแสนรั้นก็เท่านั้น
พระองค์ก็ยังใจดีให้เราได้พบกับโมงยามแห่งความปรานี
เดือนอบอุ่นแสนดีที่ทุกวินาทีอวลไอไปด้วยความชื่นเย็น
…เหมือนมันเป็นมหกรรมแห่งความหวังประจำปี
ไม่ว่าที่ผ่านมาจะหนักหนาแค่ไหน ที่รออยู่ข้างหน้าจะเป็นอะไร
มันก็ช่างแสนดี…ที่เรายังมีเราะมะฎอน
ref:
http://peenud.wordpress.com/2012/07/18/still-have-ramadn/เพราะเรายังมีเราะมะฎอน,,,ที่เป็นการเบ่งบานของทุ่งหญ้าความหวังในหัวใจ~*
