หากเขาเป็นมุสลิม เชื่อว่า ตัวเขาก็มีศรัทธาต่ออัลลอฮฺเช่นเรา
เรื่องหน้าที่ต่ออัลลอฮฺ เราอาจพยายามหลายต่อหลายครั้งให้เขาทำหน้าที่ต่ออัลลอฮฺ
ซึ่งเป็นหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ หากเขาปฏิเสธ หนทางอีกทางที่เราจะสามารถช่วยเขาได้
หากเราเองก็รักเขาอย่างจริงใจ นั่นก็คือ หมั่นขอดุอาฮฺต่ออัลลอฮฺ ให้พระองค์ทรงอภัยให้กับเขา
และนำเขากลับสู่ทางที่เที่ยงตรง กลับมาสู่ความใกล้ชิดกับอัลลอฮฺ...
เพราะดุอาฮ์เป็นอาวุธของมุมิน
และไม่มีใครที่จะมีอำนาจเปลี่ยนแปลงหรือให้ทางนำใครได้นอกจากอัลลอฮฺ ตาอาลา...
ผู้เป็นที่รักของเรา...
ข้าน้อยเองก็พยายามขอดุอาฮฺให้กับตัวเอง ให้เข้มแข็งและคงมั่นอยู่กับอัลลอฮ์
เพราะเมื่อก่อนก็ขี้เกียจละหมาด ปะกับมะก็กลุ้มใจ ท่านบอกว่าท่านได้แต่ขอดุอาฮฺให้ลูกของท่าน
กลับมาสู่หนทางที่เที่ยงตรง
ณ วันนี้ แม้ข้าน้อยจะยังไม่ใช่มุสลิมที่ดีเลิศ แต่ก็พยายามจะไปให้ถึงจุดที่เรียกว่า คนรักของอัลลอฮฺอยู่
และทุกครั้งที่มองย้อนกลับไป มันจึงมีแต่ความเสียใจที่เราไม่ได้ทำอิบาดะฮฺกับอัลลอฮฺอย่างที่ควรจะทำ
มาตั้งนานแล้ว ทุกวันนี้จึงพยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้...อยากให้ปะมะภูมิใจ พอใจ สบายใจ
และที่สำคัญ...อยากเป็นคนรักของอัลลอฮฺ...
ข้าน้อยจึงเชื่อว่าดุอาฮฺนั้นเป็นอาววุธที่ดีเลิศ...จึงขอแนะนำค่ะ
วัสสลามค่ะ
