ความเจ็บป่วย คือ มิตรสหายและผู้คอยตักเตือนที่หวังดี !!

[Muftee]

Tweet

ความเจ็บป่วย คือ มิตรสหายและผู้คอยตักเตือนที่หวังดี !! โดย อาจารย์ อารีฟีน แสงวิมาน อัล-อัซฮารีย์ ผู้อำนวยการสถาบันอัล-กุดวะฮฺ

อาจารย์ อารีฟีน แสงวิมาน อัล-อัซฮารีย์
ผู้อำนวยการสถาบันอัล-กุดวะฮฺ
ขออัลลอฮฺ ตะอาลา ทรงปกปักษ์รักษาท่าน

โอ้ผู้ป่วยที่ไม่มีเรี่ยวแรง ความจริงมนุษย์มิใช่เกิดมาในโลกดุนยาเพื่อแสวงหาความสุขภิรมย์ เครื่องยืนยันถึงสิ่งดังกล่าวก็คือ ทุกคนที่เกิดมาในโลกดุนยานี้ต้องจากโลกนี้ไป ทุกคนหนุ่มต้องแก่ชรา และผู้คนทั้งหมดต้องล้มตายจากกันไป

แต่ในขณะที่ท่านเห็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีชีวิตสุขสบายและมีสิ่งอำนวยประโยชน์สมบูรณ์พร้อม ทันใดนั้นเขาครุ่นคิดถึงความสุขสบายในอดีตและภัยพิบัติที่จะต้องเกิดขึ้นในอนาคต แน่นอนว่าเขาจะใช้ชีวิตอยู่ในความกังวลและทุกข์ตรมจนนำตัวของเขาไปสู่ระดับขั้นต่ำสุดของสัตว์เดรัจฉาน

ดังนั้นมนุษย์มิใช่เกิดมาในโลกดุนยาเพื่อใช้ชีวิตอย่างสุขสบายแต่มนุษย์เกิดมาในโลกดุนยานี้เพื่อกอบโกยสิ่งที่ทำให้มีความผาสุกในชีวิตอาคิเราะฮ์อันนิรันดรด้วยอายุไขที่อัลลอฮฺทรงมอบให้เป็นต้นทุน ฉะนั้นถ้าหากไม่มีความเจ็บป่วยเกิดขึ้นเลย มนุษย์ก็จะอยู่ในการหลงลืมอัลลอฮฺเนื่องจากมีแต่ความสุขสบาย และโลกดุนยานี้ก็จะกลายเป็นความสุขภิรมย์ในสายตาของเขา จนทำให้เขาประสบกับโรคลืมอาคิเราะฮ์ และไม่ปรารถนาที่จะรำลึกถึงความตายและกุบูร แล้วเขาก็ทำลายต้นทุนจากอายุไขที่มีราคาให้กลายเป็นฝุ่นที่ปลิวว่อนอย่างไร้ค่า

ในขณะที่ความเจ็บป่วยกำลังรีบปลุกท่านให้ตื่น แล้วมันก็กล่าวแก่ท่านว่า “ท่านมิใช่อยู่จีรังตลอดไปหรอกและท่านมิได้มีสิทธิเลือกอย่างอิสระว่าจะอยู่นานแค่ไหนก็ได้ แต่ท่านถูกใช้ให้ทำภาระหน้าที่ ดังนั้นท่านจงละทิ้งสิ่งที่หลอกลวงทั้งหลาย และจงหวนระลึกถึงอัลลอฮฺผู้ทรงสร้างท่าน และท่านจงรู้เถิดว่า ต่อไปท่านจะต้องไปยังกุบูร และจงเตรียมตัวไว้อย่างสม่ำเสมอ”

ดังนั้นความเจ็บป่วยจึงเสมือนเป็นผู้ชี้แนะ เป็นผู้ตักเตือน เป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์ และเป็นผู้คอยปลุกท่านให้ตื่นจากความหลับใหล ฉะนั้นจึงไม่มีเหตุผลอันใดที่ท่านต้องมาร้องทุกข์เกี่ยวกับความเจ็บป่วย แต่จำเป็นต้องอาศัยร่มเงาแห่งการชุโกร(ขอบคุณอัลลอฮฺ)จากแง่มุมดังกล่าวนี้ และหากความเจ็บป่วยทวีคูณขึ้น ท่านก็จงขอต่ออัลลอฮฺ ตะอาลา ให้ประทานความอดทนแก่ท่าน


ดู ตำรา ริซาละฮ์ อิลา กุลลิ มะรีฎ วะ มุบตะลา โดย บะดีอุซซะมาน เชค สะอีด อันนูรซีย์ หน้าที่ 8-9

ที่มา : https://www.facebook.com/photo.php?fbid=346248485477902&set=a.115788235190596.11540.100002782610160&type=1

[nada-yoru]

ญะซากัลลอฮุคอยรอน เจ้าของบทความ
และผู้นำบทความมาโพสต์ให้อ่านค่ะ...

เป็นบทความที่คมและลึกซึ้ง...
อ่านแล้วจรรโลงใจมากๆเลยค่ะ...

เพราะบางครั้ง เคยรู้สึกว่า...เราจะเอาความเข้มแข็งที่ไหน
มาใช้ในการอดทน...

พอคิดไปคิดมา...ผู้ที่เป็นเจ้าของความเข้มแข็งก็คืออัลลอฮฺ
การวอนขอต่อพระองค์จึงเป็นทางออก...

และบางครั้งการได้เห็นคนที่จากเราไปทีละคน ทีละคน
ก็ได้แต่ถามตัวเองว่า...ทุกคนมีคิวที่จะต้องไปจากดุนยานี้
เพียงแต่เราไม่มีรู้เท่านั้นเองว่าใครจะเป็นคิวต่อไป
แล้วคิวของเรานั้นจะมาถึงเมื่อไหร่...
เราได้รับตั๋วและได้รับบัตรคิวมาแล้วพร้อมกับกำหนดการ
จากอัลลอฮฺ...และ เกิด แก่ เจ็บ ตาย...เป็นเรื่องธรรมดา
ที่ไม่ธรรมดาของโลกนี้...

...หากความเจ็บป่วย คือ มิตรสหายและผู้คอยตักเตือนที่หวังดี...

...ความตาย จึงเป็นผู้เตือนที่เพียงพอแล้ว...

วัสลามค่ะ