ญะซากัลลอฮุคอยรอน ค่ะ
พูดถึงดวงอาทิตย์แล้ว...ทำให้นึกถึง
สำนวนที่คนไทยโบราณที่มักกล่าวกัน
นั่นคือคำว่า
"ตะวันชิงพลบ"
ตะวันสาดแสงอย่างเอื้ออาทรทุกแห่งทุกหน
จนผู้คนอยากสาดแสงแรงกล้าอย่างดวงตะวันบ้าง...
บางคนอยากให้ชีวิตดั่งตะวันขึ้นอยู่อย่างนั้น
พอชีวิตตกอับก็รับไม่ได้ ชิงฆ่าตัวตายไปก็เยอะ...
ทั้งๆที่จริงๆแล้ว ตะวันมันมีขึ้นมีลงตามวิถึโคจรของมัน
อยู่อย่างนั้นทุกวัน...มีขึ้นมีลง มีช่วงที่แสงสว่างโชตช่วง
และมีช่วงที่ต้องยอแสง...มีช่วงที่ต้องลับขอบฟ้าไป...
ไม่แปลกค่ะ...ที่จะมีสำนวนว่า "ตะวันชิงพลบ"ขึ้นมา
เพราะคนบางคนเลือกที่จะชิงตกจากฟ้า
ไม่ยอมรับไม่ยอมเข้าใจถึงวิถีโคจรของดวงอาทิตย์บนฟ้า
อย่างแท้จริง...
ขอทิ้งท้ายด้วยกับกาพย์ที่เคยท่องเมื่อตอนเด็กๆนะคะ
“ก้าวมาเถิดมวลมิตร เป็นอาทิตย์ยามอุทัย
สว่างกระจ่างไกล เพื่อขับไล่ความมืดมน
เบิกฟ้าให้แจ่มใส เปิดหูตาประชาชน
แสงทองส่องสถล ให้ผู้คนได้ก้าวเดิน”
ปล.มีอะไรดีๆ อย่าลืมมานำเสนอให้กันอีกนะคะ
วัสลามค่ะ
