
มีคนเคยพูดให้ได้ยินมาว่า...เราจะมอบหมายต่ออัลลอฮฺโดยไม่ทำอะไรได้ยังไง...
เมื่อไม่ทำอะไร แล้วจะได้ได้อย่างไร...คนที่มอบหมายต่ออัลลอฮฺ และบอกว่าอัลลอฮฺคือผู้ประทานริสกี
จนทำให้ไม่ขยันทำมาหากิน แล้วเอาแต่ทำอิบาดะห์อย่างเดียว ไม่เหลียวแลเรื่องปากท้องของคนในครอบครัว
อย่างนี้จะใช้ได้หรือ...
พอได้อ่านหะดิษด้านบนแล้ว ทำให้เข้าใจเลยว่า...อัลอิสลามไม่มีอะไรบกพร่องเลย
ตอบได้ทุกคำถามที่มนุษย์คาใจ...
ปล.แต่เมื่อเราขยันหรือชอบทำงาน สิ่งหนึ่งที่เราต้องระวังก็คือ...เราจะต้องตั้งอยู่ในความพอดี ไม่ขยันทำงานจนกลายเป็นคนบ้างาน
จนลืมทำอิบาดะห์ เพราะข้าน้อยคนนึงก็เป็นเช่นนั้น ตอนเรียนก็บ้าเรียนจนลืมเวลาละหมาด
พอทำงานก็บ้างานจนลืมเวลาละหมาด...ชีวิตมันเลยหาความพอดีไม่เจอ จนทำให้ชีวิตวุ่นวายสับสน พบเจอแต่ปัญหา...
ซึ่งไม่ใช่เพราะใครเลย เพราะเรานี่แหล่ะท่ีทำให้ชีวิตของเราเองวุ่นวาย...
บางคนถึงกับบอกว่า...คนที่ขยันทำงานย่อมต้องประสบความสำเร็จในชีวิตและจะเป็นผู้ร่ำรวยในที่สุด
พ่อกับแม่เถียงว่า...ไม่จริงเลย พ่อกับแม่ทำงานหนักมาทั้งชีวิต ก็ไม่เห็นว่าจะเป็นเศรษฐี
แต่พ่อกับแม่โชคดีกว่านั้น เพราะว่าอัลลอฮฺมอบความพอดีและความพอเพียงมาให้...
ดังนั้น เมื่อเราทำงานหรือกิจการใดจงทำให้สุดกำลังตามความสามารถที่มีตามที่อัลลอฮฺให้เรามา...ใช้มันให้คุ้มค่าและเต็มกำลัง
แล้วจงมอบหมายผลลัพธ์ต่างๆไปยังอัลลอฮฺเถิด...
เพราะผลลัพธ์ที่ได้รับจากอัลลอฮฺนั้นไม่ว่าจะเป็นอะไร หากเราพอใจ เราก็จะอยู่อย่างพอเพียงได้ ไม่วุ่นวายใจ...