ชอบเลี้ยงเด็กแรกเกิด - ช่วงที่ยังคลานไม่เป็น
เห็นเด็กตัวน้อยๆแล้วเอ็นดู อยากอุ้มอยากกอดอยากหอมแก้มเค้า
หากมีโอกาสอยากตั้งกระทู้เกี่ยวกับการดูแลเด็กแรกเกิดค่ะ
อินชาอัลลอฮ์ คงมีประโยชน์กับมุสลิมะฮ์ที่จะกลายเป็นคุณแม่
หรือคุณพ่อสามารถอ่านเพื่อเป็นความรู้ได้ แต่ต้องหาแม่ของเด็กให้ได้ก่อนนะคะ 
รักเด็กค่ะ... 
ชอบเลี้ยงเด็กแรกเกิดไปจนถึงห้าขวบเช่นกันค่ะ
เพราะเป็นช่วงน่ารักน่าชังน่าเอ็นดู...ไร้เดียงสา พูดตามตลอด...
แต่พอห้าขวบขึ้นไปนั้นเริ่มจะเหนื่อยปากแล้วค่ะ
เพราะต้องบอกต้องเตือนเจ้าเด็กดื้อตลอด...
จากที่เคยพูดตามตลอดก็หัดเถียงเป็นแล้ว...
ส่วนใหญ่ได้แต่เลี้ยงน้องๆกับหลานๆ...
ไม่สามารถมีครอบครองเป็นของตัวเองได้เลย...
แต่เรื่องความรู้การเลี้ยงเด็กแรกเกิดนั้น...พอจะมีบ้าง...
ในกรณีที่เด็กร้องตอนเพิ่งคลอดนั้น...เป็นเรื่องปกติ...
ถ้าไม่ร้องก็จะไม่ปกติ...
แต่ในกรณีที่เด็กมักจะร้องไห้ไม่หยุด ร้องอย่างหาสาเหตุไม่ได้
และมักจะร้องเป็นเวลา เช่น มักจะร้องไห้ตอนช่วงเย็น
ในเด็กบางรายนั้น จะไม่ยอมนอนตอนกลางคืน ตาเขาจะมองไปยังเพดาน
แล้วก็ร้องไห้งอแง พอเราเอาเขามากอด เขาก็จะเลิกร้องไห้ไป
พอสักพัก เขาก็จะร้องไห้อีก แล้วจะไปนอนเอาอีกทีตอนใกล้รุ่ง
ทำเอาคุณพ่อคุณแม่ผู้ไม่เข้าใจแอบเครียดได้...ว่าเหตุใดลูกฉันจึงไม่ยอมนอนหลับ
ทำให้พ่อกับแม่ก็พลอยไม่ได้หลับไม่ได้นอนไปด้วย
แต่อยากฝากบอกว่า...ในกรณีดังกล่าวนี้...ทางแพทย์บอกว่าเป็นอาการของโคลิค
ที่เคยมีคนนำมาทำเป็นภาพยนตร์ชื่อเรื่อง โคลิค เด็กเห็นผี นั่นแหล่ะค่ะ...
ซึ่งอาการแบบนี้ไม่ใช่โรค แต่เป็นอาการของเด็กที่มักจะร้องไห้อย่างหาสาเหตุ
ที่แน่ชัดไม่ได้ เป็นในเด็กที่สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ดี แต่จะร้องไห้เป็นเวลา
และลักษณะคล้ายเหมือนจะมีลมในกระเพาะอาหาร เลยทำให้ท้องอืด...
แล้วจะไม่ค่อยนอนในตอนกลางคืน จะนอนในตอนกลางวัน
ซึ่งจะเป็นในช่วงแรกเกิดจนถึงสามเดือน...แล้วอาการดังกล่าวจะหายไปเอง...
โบราณจะเรียกว่า "เด็กร้องไห้ร้อยวัน" ซึ่งจะเกิดในเด็กทั้งหมด20%
หลานชายของข้าน้อยก็เป็น...โบราณเขาจะรักษาด้วยไสยศาสตร์
ส่วนทางการแพทย์ จากคำแนะนำของหมอนั้นให้รักษาด้วยการอดทน
รอจนครบ 3 เดือนแล้วอาการเหล่านี้ที่ว่ามาก็จะหายไปเอง...
หากเกิน 3 เดือนก็ให้ไปพบแพทย์ แล้วระหว่างนั้นก็ให้ความอบอุ่นเขา
ทำให้เหมือนกับว่าเขายังอยู่ในท้อง...ปลอบเขาเมื่อเขาร้องไห้...
เมื่อเขาร้องอย่าปล่อยให้นอนคนเดียว ให้เราเข้าไปหาแล้วอุ้มเขามาไว้ในอ้อมอก
แล้วปลอบ ร่วมกับการอ่านกุรอ่านให้ฟัง...แล้วเขาจะหลับค่ะ...
ซึ่งเรื่องอ่านอัลกุรอ่านนั้นหมอเจ้าของไข้ของหลานชายไม่ได้แนะนำ
แต่ข้าน้อยลองทำดู และได้ผลดีมากๆค่ะ...
เนื่องจากรู้มาว่าเด็กแรกเกิดจนถึงสามเดือนมักจะเห็นไม่เหมือนกับเรา
และเขายังใหม่กับดุนยา เขายังไม่สามารถปรับตัวได้ดีนักในช่วงแรกๆ
ดังนั้น เขาย่อมต้องหวั่นไหว และหวาดหวั่นไปกับสิ่งรอบกายได้
เราจึงต้องทำให้เขาอุ่นใจ...แล้วปลอบเขาด้วยกับถ้อยคำอันวิจิตรที่สุด
ซึ่งก็คือเสียงของการอ่านอัลกุรอ่านนั่นเองค่ะ...
อ่านหรือเปิดให้เขาฟังบ่อยๆ...เขาก็จะรู้สึกผ่อนคลายและนอนหลับสบายขึ้น
อินชาอัลลอฮฺ...
เพราะขนาดเราที่เดินทางไปในต่างแดน ในช่วงแรกเราเองก็ยังปรับตัวไม่ได้
ทำให้ไม่สบาย แพ้อากาศบ้างก็มี เด็กๆแรกเกิดก็คงไม่แตกต่างไปจากเรานัก
เพราะที่ๆเขาจากมามันปลอดภัยและไร้มลพิษ พอมาเจอกับดุนยา
ที่มีแต่มลพิษและกำลังเสื่อมลงทุกวัน จึงไม่แปลกเลยที่เด็กๆแรกเกิดหลายๆคน
จะงอแงร้องไห้...คนที่เป็นแม่และญาติร่วมบ้านต้องพยายามเข้าใจและอดทน...
กับเสียงร้องงอแงในช่วงกลางคืนหน่อยน่ะค่ะ...แล้วพยายามช่วยกันประคองให้เขา
สามารถปรับตัวให้เข้ากับดุนยาแห่งนี้ให้ได้...
ปล.พ่อกับแม่บอกว่า ที่เด็กร้องงอแงไม่ยอมหลับตอนช่วงใกล้ค่ำ
กับช่วงกลางคืนก็เพราะว่าเด็กโดนชัยตอนหรือญินแหย่...
ดังนั้น...ใครมีวิธีดีๆที่จะช่วยปัดเป่าหรือมีดุอาอฺปัดเป่าหรือไล่ชัยตอน
ไม่ให้มารบกวนเด็กๆบ้าง...ช่วยบอกด้วยนะคะ...
วัสลามค่ะ
