^^
...السلام عليكم ورحمة الله وبركاته...
เรื่องมันมีอยู่ว่า
...เมื่อคืนนี้หลังจากที่พ่อกลับมาจาก ร.พ.เพื่อไปเยี่ยมคนป่วย
พอกลับมาถึงบ้านพ่อก็ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด
พ่อบอกว่าเจ็บขามาก ( มากจนพ่อร้องไห้ออกมาทั้งที่ไม่เคยร้องให้ลูกเห็น)
เพื่อนบ้านก็มาช่วยบีบนวดตรงที่พ่อบอกว่าเจ็บ พ่อก็ยิ่งร้องบอกว่าเจ็บมาก
บริเวณที่บอกว่าเจ็บนั้นไม่มีร่องรอยฟกช้ำหรือบาดแผลใดๆเลยสักนิด
อาการและท่าทางที่พ่อแสดงออกเหมือนไม่ใช่พ่อเลยสักนิด
พ่อเอาแต่บอกว่า"อากูซาเกะ"ซ้ำๆ ฉันและทุกคนตรงนั้นต่างบอกให้ท่านเมองูจับ
แต่ท่านก็ไม่เมองูจับ (มันแปลกๆ)
.....เพื่อนบ้านบอกว่าไม่ใช่แล้วอย่างนี้ ไม่ใช่โตะเจ๊ะแล้วแบบนี้
พ่อบอกว่า"อากูซาเกะ" ฉันเลยถามว่าเจ็บอะไร ทำไมถึงเจ็บ
พ่อบอกว่าท่านตกบ้าน ทุกคนถึงกับงงว่าท่านไปตกตอนไหน
ฉันนึกขึ้นได้ว่าท่านเคยตก แต่มันก็นานมากแล้ว
แม่อยู่ข้างพ่อไม่ห่างไปไหน จู่ๆแม่ก็บอกว่า "เมื่อตอนบ่ายท่านไปเยี่ยมสามีของคนในหมู่บ้าน
ตกจากที่สูงลงมา โดนกระเบื้องแทงขาจนเกือบทะลุไปอีกด้าน ชายคนนั้นหมดสติ(คงปวดแผลมากจนทนไม่ไหว)อยู่ชั่วครู่
พ่อก็เลยลูบขาของชายคนนันพร้อมกับดุอาอ์ไปเรื่อยตามประสาที่ท่านเคยช่วยใครต่อใครมาบ้าง
.........แล้วชายคนนั้นก็ได้สติ พ่อก็ขอตัวออกมา ส่วนชายคนนั้รก็รอรับการผ่าตัดต่อไป
ตกค่ำพ่อก็เริ่มเจ็บขา พ่อกลับจาก ร.พ.มาอยู่บ้าน แล้วพ่อก็ร้องด้วยความเจ็บปวดดังที่ฉันเล่าในข้างต้น
ฉันพยายามอ่านอายัตกุรซีแล้วบีบนวดตรงที่ท่านเจ็บหวังว่าท่านจะทุเลา
แต่ท่านก็เอาแต่พูดว่า"อากูซาเกะ"ไม่ยอมหยุด ให้มูจับก็ไม่มูจับ
เพื่อนบ้านจึงไปรับโต๊ะอีหม่ามของหมู่บ้านมาช่วยปัดเป่า สักพักท่านก็หายแล้วมูจับได้แล้วด้วย
