แบบอย่างการยืนหยัดของท่านอิหม่ามอะบูอิสหาก อัลอิสฟิรออีนีย์ในการปกป้องอะกีดะฮ์

[Muftee]

Tweet

แบบอย่างการยืนหยัดของท่านอิหม่ามอะบูอิสหาก อัลอิสฟิรออีนีย์ในการปกป้องอะกีดะฮ์ โดย อาจารย์ อารีฟีน แสงวิมาน ผู้อำนวยการสถาบันอัล-กุดวะฮฺ

อาจารย์ อารีฟีน แสงวิมาน อัล-อัซฮารีย์
ผู้อำนวยการสถาบันอัล-กุดวะฮฺ
ขออัลลอฮฺ ตะอาลา ทรงปกปักษ์รักษาท่าน

ตอบ ..

แบบอย่างการยืนหยัดของท่านอิหม่ามอะบูอิสหาก อัลอิสฟิรออีนีย์ในการปกป้องอะกีดะฮ์อะฮ์ลิสซุนนะฮ์วัลญะมาอะฮ์

ท่านมีนามว่า อิบรอฮีม บิน มุฮัมมัด บิน อิบรอฮีม บิน มิฮ์รอน มีนามรองว่า อะบู อิสหาก นามฉายาคือ รุกนุดดีน (หลักของศาสนา) ท่านเป็นปราชญ์มุจญฺตะฮิดในยุคนั้น เป็นปราชญ์นักทำอิบาดะฮ์และมีความเคร่งครัดอย่างยิ่ง และท่านเป็นปราชญ์นักจำหะดีษที่มั่นคงและเชื่อถือได้ ท่านอะบุลหะซัน อับดุลฆ็อฟฟาร อัลฟาริซีย์ ได้กล่าวว่า “ท่านอิหม่ามอัลอัสอิสฟิรออีนีย์นั้น เป็นบุคคลหนึ่งที่ถึงขั้นระดับเป็นมุจญฺตะฮิดวินิจฉัยได้ ท่านมีความกว้างขวางในวิชาการต่างๆ และเงื่อนไขการเป็นอิหม่าม(ผู้นำของนักปราชญ์)ได้รวมอยู่ตัวของท่าน” ท่านเสียชีวิตที่นัยซาบูร ปี ฮ.ศ. 418. ดู ตาญุดดีน อับดุลวะฮ์ฮาบ บิน อะลี อัศศุบกีย์, เฏาะบะก็อต อัชชาฟิอียะฮ์ อัลกุบรอ, เล่ม 2, หน้า 509-512; และ ดู ชัมซุดดีน มุฮัมมัด บิน อะห์มัด บิน อุษมาน อัซซะฮะบีย์, ซิยัร อะอฺลาม อันนุบะลาอฺ, เล่ม 13, หน้า 101-102. อิบนุค่อลิกาน, วะฟะยาต อัลอะยาน, เล่ม 1, หน้า 28.

ในยุคสมัยของท่านอิหม่ามอะบูอิสหาก อัลอิสฟิรออีนีย์ นั้น พวกอะกีดะฮ์บิดอะฮ์ที่เชื่อว่าอัลลอฮฺมีสถานที่สถิตอยู่ข้างบนบัลลังก์ ที่รู้จักในนามของพวกอัลกัรรอมียะฮ์ ได้แพร่หลายเกลื่อนในสังคมยุคนั้น จนกระทั่งทำให้ท่านอะบูอิสหาก อัลอิสฟิรออีนีย์ รู้สึกท้อและต้องการหนีจากฟิตนะฮ์พวกอะกีดะฮ์บิดอะฮ์โดยตัดสินใจจะวิเวกตนเองเพื่อไปมุ่งเน้นทำอิบาดะฮ์บนภูเขา

มีรายงานว่า “ในยุคสมัยที่พวกบิดอะฮ์เข้ามาครอบงำ ท่านอิมาม อัลอุสตาซ อัลอิสฟิรออีนีย์ ร่อฎิยัลลอฮุอันฮุ จึงต้องการที่จะปลีกตนเองโดยท่านได้ขึ้นไปที่ภูเขาลุบนาน ซึ่งเป็นสถานที่ทำอะมัลอิบาดะฮ์ของบรรดาวะลียุลลอฮ์ และเป็นสถานที่ที่พวกเขาปลีกวิเวกตนเองให้ห่างไกลจากบรรดาผู้คนทั้งหลาย ท่านอิมาม อัลอุสตาซ อัลอิสฟิรออีนีย์ ได้พบพวกเขากำลังทำอิบาดะฮ์กันอยู่ และกล่าวว่า “โอ้บรรดาผู้กินพืชเป็นอาหาร พวกท่านได้หนีมาถึงภูเขานี้เพื่อทำอิบาดะฮ์ โดยละทิ้งประชาชาติของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ให้อยู่ในเงื้อมมือของพวกบิดอะฮ์กระนั้นหรือ?” ดังนั้นพวกเขาจึงกล่าวว่า “โอ้ท่านบรมครู เราไม่มีความสามารถที่จะอยู่ร่วมกับบรรดาผู้คนทั้งหลาย แต่ท่านเป็นผู้ที่อัลลอฮฺให้ความสามารถในการอยู่ร่วมกับพวกเขา ฉะนั้นท่านจึงเป็นผู้ที่มีความสามารถ ท่านจงกลับไปและทำการตอบโต้พวกบิดอะฮ์” และท่านอิมาม อัลอุสตาซ อัลอิสฟิรออีนีย์ จึงกลับไปและทำการประพันธ์หนังสือ อัลญาเมี๊ยะอฺ บัยนัลญะลีย์วัลค่อฟีย์ เพื่อตอบโต้พวกบิดอะฮ์” อิบรอฮีม อัซซัมฮูดีย์, สะอาดะตุดดาร็อยน์ ฟิรร็อดดิ อะลัลฟิรก่อตัยน์ อัลวะฮาบียะฮ์ วัลมุก็อลลิดะฮ์อัซซฺอฮิรียะฮ์ (ม.ป.ท.: มักตะบะฮ์ อัลอิมาม มาลิก, ฮ.ศ. 1426), เล่ม 2, หน้า 383.

ท่านอะบูอิสหาก อัลอิสฟิรออีนีย์ [أَبُوْ اِسْحَاقَ الإِسْفِرَائِيْنِيُّ] (เสียชีวิต 418 ฮ.ศ.) ได้ทำการเสวนาโต้ตอบกับพวกกัรรอมียะฮ์ ซึ่งท่านอะบุลมุซ็อฟฟัร อัลอิสฟิรอยีนีย์ [أَبُوْ مُظَفًّر الإٍسْفِرَايِيْنِيُّ] ได้รายงานเหตุการณ์ดังกล่าวไว้ว่า “ในราชวังของกษัตริย์มะหฺมูด บิน สุบุ๊กติกีน นั้นได้มีพวกกัรรอมียะฮ์บางคนตั้งคำถามกับท่านอิหม่ามอะบูอิสหาก อัลอิสฟิรออีนีย์ เกี่ยวกับเรื่องอิสติวาอฺเหนือบัลลังก์ว่า อนุญาตให้กล่าวว่าอัลลอฮฺสถิตอยู่บนบัลลังก์ได้หรือไม่? และบัลลังก์นั้นเป็นสถานที่อยู่กับพระองค์ได้หรือไม่? ท่านอะบูอิสหาก อัลอิสฟิรออีนีย์ตอบว่า “ไม่ได้” แล้วท่านก็นำสองมือออกมาและเอาฝ่ามือหนึ่งวางบนอีกฝ่ามือหนึ่ง แล้วกล่าวว่า “สิ่งหนึ่งอยู่บนสิ่งหนึ่ง ก็จะเป็นอย่างนี้ หลังจากนั้นสิ่งหนึ่ง(ที่อยู่ข้างบน)ต้องใหญ่กว่าอีกสิ่งหนึ่ง(ที่อยู่ด้านล่าง)หรือ(สิ่งที่อยู่ข้างบน)เล็กกว่าอีกสิ่งหนึ่ง(ที่อยู่ด้านล่าง) ซึ่งจำเป็นต้องมีผู้มาจำกัดทำให้เล็กหรือทำให้ใหญ่ และทุกสิ่งที่ถูกจำกัดทำให้เล็กหรือให้ใหญ่นั้น ต้องมีการสิ้นสุดขอบเขต(ในรูปทรงที่เล็กหรือใหญ่) และสิ่งที่มีขอบเขตสิ้นสุดนั้นไม่ใช่พระเจ้า”...ดังนั้นพวกกัรรอมียะฮ์จึงไม่สามารถพูดโต้ตอบได้ และพวกอันธพาลจึงพูดจาก่อกวนท่านอะบูอิสหาก อัลอิสฟิรออีนีย์จนกระทั่งกษัตริย์ต้องลงมาห้ามปรามพวกเขาด้วยพระองค์เอง... และเมื่อหลักการได้ผูกมัดพวกเขาเช่นนี้ พวกเขาจึงสับสนงงงวย พวกกัรรอมียะฮ์กลุ่มหนึ่งบอกว่า อัลลอฮฺต้องใหญ่กว่าบัลลังก์ อีกกลุ่มหนึ่งบอกว่า อัลลอฮฺเท่ากับบัลลังก์ และส่วนหนึ่งจากพวกเขาคืออิบนุอัลมุฮาญิร ได้พูดขึ้นว่า ความกว้างของอัลลอฮฺเท่ากับความกว้างของบัลลังก์. ดังนั้นคำกล่าวเหล่านี้ล้วนแต่ยืนยันการมีขนาดที่สิ้นสุดให้กับอัลลอฮฺ และดังกล่าวถือว่าเป็นเครื่องหมายของสิ่งที่บังเกิดใหม่และไม่อนุญาตให้อัลลอฮฺมีคุณลักษณะที่บังเกิดใหม่”อัลอิสฟิรอยีนีย์, อัตตับศีร ฟิดดีน, หน้า 112.

เหตุการณ์ดังกล่าว ทำให้เราทราบว่า อัลเลาะฮ์ตะอาลา ได้ทรงจัดให้แต่ละบุคคลนั้นมีสภาวะที่แตกต่างกันไปตามความเหมาะสม เพราะเมื่อท่านอิมามอัลอิสฟิรออีนีย์ เป็นผู้ทรงความรู้ มีความสามารถที่จะทำการตอบโต้พวกบิดอะฮ์และทำการสอนหลักการอิสลามแก่ประชาชนทั่วไปได้ ก็ไม่บังควรที่จะไปปลีกวิเวกตนเองบนภูเขาเพื่อทำอะมัลอิบาดะฮ์เหมือนกับบรรดาวะลียุลลอฮฺที่อัลลอฮฺมิประสงค์ให้พวกเขาคลุกคลีอยู่กับผู้คนทั่วไปได้ นั่นคือมารยาทของเหล่าผู้มีคุณธรรมที่มีต่ออัลเลาะฮ์ แม้ว่าจะมีสถานะภาพที่แตกต่างกันไป

ดังนั้นท่านอิหม่ามอัลอิสฟิรอยีนีย์ จึงทำการตอบโต้และปกป้องอะกีดะฮ์อะฮ์ลิสซุนนะฮ์วัลญะมาอะฮ์ แม้จะมีพวกอันตพาลคอยพูดจาก่อกวนท่านก็ตาม แล้วพวกเราล่ะ เมื่ออัลลอฮฺให้มีความรู้ มีความสามารถที่จะทำการชี้แจงและปกป้องอะกีดะฮ์อะฮ์ลิสซุนนะฮ์วัลญะมาอะฮ์ เราจะมีมารยาทต่ออัลลอฮฺด้วยการชี้แจงหรือจะนั่งอยู่เฉยๆ เป็นชัยฏอนใบ้หรือคอยคัดค้านผู้ที่ทำหน้าที่ชี้แจงโดยไม่ขอดุอาอฺให้การสนับสนุนต่อกันเลย เกรงเหลือเกินว่าสิ่งดังกล่าวนั้นจะทำให้อัลลอฮฺทรงทอดทิ้งและทำให้หัวใจถูกปิดกั้นจากการซิกรุลลอฮ์ วัลอิยาซุบิลลาฮ์

ภาพดังกล่าว ถูกถ่ายที่เขาค้อ นึกอยู่เสมอว่า อยากขึ้นไปอิบาดะฮ์บนภูเขาสักระยะหนึ่ง แต่คงจะเสียมารยาทต่ออัลลอฮฺอย่างมากเพราะมีผู้คนมากกว่าหนึ่งต้องการความรู้จากเรา ครูตะเซาวุฟของผมจึงกล่าวกับผมว่า “ช่วยเหลือผู้คนทั้งหลายดีกว่า”


ที่มา :https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=941603525942392&id=100002782610160