بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيْم
اَلْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ وَ الصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلىَ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَليَ آلِهِ وَصَحْبِهِ أَجْمَعِيْنَ ،،، وَبعْدُ ؛
การใช้น้ำยาบ้วนปากไม่ทำให้เสียศีลอด แต่ถือว่ามักโระฮ์ไม่ควรทำ เพราะนำยาบ้วนปากจะทำให้กลิ่นปากของผู้ถือศีลอดซึ่งเป็นร่องรอยของอิบาดะฮ์หายไป เพราะท่านนะบีย์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้กล่าวว่า
وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْيَبُ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَى مِنْ رِيحِ الْمِسْكِ
“ขอสาบานต่อผู้ซึ่งชีวิตของฉันอยู่ในอำนาจของพระองค์ กลิ่นปากของผู้ถือศีลอดในวันกิยามะฮ์นั้น มีกลิ่นหอม ณ ที่อัลเลาะฮ์ ยิ่งกว่ากลิ่นหอมของชมดเชียง” รายงานโดยอัลบุคอรีย์, ฮะดีษเลขที่ 1894.
ท่านอิมามอันนะวาวีย์กล่าวอธิบายว่า
وَاحْتَجَّ أَصْحَابنَا بِهَذَا الْحَدِيث عَلَى كَرَاهَة السِّوَاك لِلصَّائِمِ بَعْد الزَّوَال ؛ لِأَنَّهُ يُزِيل الْخُلُوف الَّذِي هَذِهِ صِفَته وَفَضِيلَته ، وَإِنْ كَانَ السِّوَاك فِيهِ فَضْل أَيْضًا ؛ لِأَنَّ فَضِيلَة الْخُلُوف أَعْظَم
“ปราชญ์ของเราได้อ้างหลักฐานด้วยกับฮะดีษนี้ว่า ไม่ควร(มักโระฮ์)สำหรับผู้ถือศีลอดทำการถูฟันหลังจากดวงอาทิตย์คล้อยแล้ว เพราะมันจะทำให้กลิ่นปากที่เป็นเอกลักษณ์และเป็นความดีงามของผู้ถือศีลอด และหากแม้ว่าการถูฟันจะเป็นความดีงามสำหรับผู้ถือศีลอดเช่นกัน แต่ความดีงามของการมีกลิ่นปาก(อันเนื่องจากร่องรอยของการถือศีลอด)นั้นย่อมสำคัญกว่า” อันนะวาวีย์, ชัรห์ซอฮิห์มุสลิม, เล่ม 4 หน้า 288.
คำว่า กลิ่นหอม ณ ที่อัลเลาะฮ์ หมายถึง ความพึงพอพระทัยของอัลเลาะฮ์ตาอาลา และความพึงพอพระทัยของอัลเลาะฮ์ตาอาลาตรงนี้มิได้จำกัดในวันกิยามะฮ์เท่านั้น แต่ยังเป็นความพึงพอพระทัยในดุนยานี้ก็เช่นกัน เพราะกลิ่นปากของผู้ถือศีลอดหลังจากดวงอาทิตย์คล้อยแล้วนั้น เป็นร่องรอยจากการทำอิบาดะฮ์ศีลอด ส่วนกลิ่นปากที่เกิดขึ้นก่อนจากดวงอาทิตย์คล้อย เป็นผลมาจากร่องรอยของอาหารที่เรารับประทานไป แต่มีนักปราชญ์ส่วนหนึ่งกล่าวว่า หากว่ากลิ่นปากนั้นได้เกิดขึ้นหลังจากการนอนหรือรับประทานสิ่งที่ทำให้มีกลิ่นปากโดยลืมไปว่าเป็นสิ่งที่ทำให้มีกลิ่นปากที่น่ารังเกียจ ก็ถือว่าไม่มักโระฮ์แต่ประการใดที่จะถูฟันด้วยไม้ซิว๊าก(ซูฆี)หลังจากดวงอาทิตย์คล้อยแล้ว. ดู หนังสืออิอานะฮ์อัฏฏอลิบีน, เล่ม 2 หน้า 390 – 391.
وَاللهُ سُبْحَانَهُ وَتَعَاليَ أعْلىَ وَأَعْلَمُ
