salam
หลังจากนั้น อิบลีสก็ปรากฏโฉมออกมาในคราบของชายชราเจ้าปัญญาคนหนึ่ง
และกล่าวกับเขาว่า
ทรัพย์สินของเจ้าสูญสิ้นไปหมดแล้ว
มีคนกล่าวว่าเจ้ากำลังเสียเวลาอยู่กับการวิงวอนต่ออัลลอฮฺอยู่ตลอดเวลา
บางคนก็กล่าวว่าอัลลอฮฺได้ทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นกับเจ้าเพื่อที่จะเอาใจศัตรูของเจ้า
ถ้าหากอัลลอฮฺมีความสามารถที่จะป้องกันอันตรายได้แล้ว
พระองค์ก็น่าจะคุ้มครองทรัพย์สินของเจ้า
อัยยูบได้ตอบไปด้วยความเชื่อมั่นของเขาว่า
สิ่งที่อัลลอฮฺเอาไปจากฉันก็เป็นของพระองค์
ฉันเป็นแค่เพียงผู้ดูแลชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น
พระองค์ทรงให้แก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์
และเอากลับจากผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์เช่นกัน
หลังจากนั้น มันก็ไปหาอัยยูบอีกในคราบของคนผู้หนึ่งซึ่งเห็นใจเขา
มันพูดกับอัยยูบด้วยเสียงที่ปลอบโยนว่า
น่าเศร้ามากที่ลูก ๆ ของท่านต้องมาตายในสภาพเช่นนี้
แน่นอนเหลือเกินว่า พระเจ้าของท่านไม่ได้ตอบแทนการเคารพสักการะของท่าน
อย่างเหมาะสม
เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้ว อิบลีสก็คอยด้วยความกระวนกระวายใคร่รู้โดยหวังว่า
ตอนนี้ อัยยูบคงจะปฏิเสธอัลลอฮฺแล้ว
แต่อัยยูบก็ทำให้มันต้องผิดหวังอีกครั้งหนึ่งโดยเขาได้กล่าวว่า
บางครั้งอัลลอฮฺก็ให้ บางครั้งพระองค์ก็เอากลับ
บางครั้งพระองค์ก็พอพระทัยการกระทำของเรา
บางครั้งก็ไม่พอพระทัย
สิ่งใดก็ตามที่เป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายต่อฉัน
ฉันจะยังมั่นคงในความเชื่อมั่นของฉันและยังกตัญญูต่อพระผู้สร้างฉัน
วะอะลัยกุมมุสลาม วะเราะมาตุลลอฮฺ วะบารอกาตุ
ขอบคุณผู้นำเสนอค่ะ...
ขออัลลอฮฺทรงตอบแทนค่ะ...
อ่านเรื่องนบีอัยยูบแล้วซึ้งค่ะ...บททดสอบถึงความศรัทธามั่นนั้นยิ่งใหญ่เหลือเกิน...
ไม่ว่าจะด้วยทรัพย์สิน ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย สุขภาพ และคู่ยาก...
เคยคิดนะคะว่า วันนึงอยู่ๆหากเราไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง
อย่างนบีอัยยูบ ตัวเองจะเป็นเช่นไร จะอดทนไหวหรือเปล่า...
จะยังมั่นคงในศรัทธาอย่างนบีอัยยูบหรือไม่...
อินชาอัลลอฮฺ วัลลอฮุอะลัม
เรื่องนี้เป็นอุทธาหรณ์ในการดำเนินชีวิตในดุนยา
และทำให้รู้ว่า เราต้องไม่หมดหวังในความเมตตาอันกว้างขวาง
และยิ่งใหญ่ของอัลลอฮฺผู้สร้าง...ผู้ทรงรอบรู้ทั้งด้านหลังและด้านหน้า...
ปล.เคยมีช่วงหนึ่งของชีวิต ที่รู้สึกว่าไม่ว่าจะใช้จ่่ายยังไง
ก็ไม่มีทางที่เงินและทรัพย์ที่มีจะหมดไปได้...
เราไม่มีทางเป็นหนี้ได้หรอก...เพราะมองไม่เห็นว่ามันจะเกิดขึ้นได้ยังไง...
เราวางแผนทุกอย่างเอาไว้อย่างรอบคอบแล้ว...
ร่างกายที่แข็งแรง เพราะเราพยายามดูแลอย่างดี ไม่น่าจะมีอะไร
มาทำให้มันชำรุดลงได้...เพราะเราระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา...
เพืื่อนผองที่คบมา เรารักกันดี เราสนุกสนาน ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมาหลายครา
จะเป็นไปได้ยังไงที่เพื่อนผองจะรังเกียจเราได้...
และแล้ว มันก็เกิดขึ้นอย่างคาดไม่ถึงได้ด้วยพระประสงค์ของอัลลอฮฺ...
แต่เราจะขอยังรอแสงแห่งความเมตตาจากผู้สร้างด้วยแสงแห่งความหวัง...
แม้บางเรื่องที่เข้ามาจู่โจม เราจะไม่ทันตั้งตัว
ไม่ทันได้ตระเตรียมกายและใจเอาไว้
แต่เราต้องเรียนรู้และยอมรับมัน...ด้วยใจจริง...และอดทน...ซอบัรฺ
เดี๋ยวมันก็ผ่่านไป...มากสุดก็แค่ตาย...
ทนไม่ได้ แต่ถ้าทนได้ คือความอดทน
วัสลามุอะลัยกุม