salam
วันนี้อาจารย์ให้ลูกท้อมากิน...ไม่น่าไปหาอาจารย์เลยจริงๆ...เหอๆ
แต่ว่าใช้สิทธิ์ขาดไปเกือบจะหมดสิทธิ์ส่งผลงานจบแล้ว...
เลยต้องไปพบอาจารย์เสียหน่อย...หึหึ
จะว่าไปรสชาติของลูกท้อที่อาจารย์ให้มายังอร่อยไม่เคยเปลี่ยน...
ดีที่มีน้ำใจจากเพื่อนมาคอยเติมให้ดื่ม เลยไม่ฝืดคอจนเกินไป...เหอๆ...
จริงๆเกือบสำลักลูกท้อแล้วนิ...
เรื่องงานที่ต้องใช้ความคิดนี่ เวลาหัวมันแล่นอะไรๆก็ดีไปโหม๊ดดดดด
ทำได้ คิดออก...แต่พอสมองตัน แล้วยังโดนทั้งคนทั้งเวลา
บีบค้ันให้คายความคิดออกมาให้ได้ในบัดเดี๋ยวนั้น...
มันเบ่งไม่ออกเลยนิ...เบ่งจนเหนื่อยก็ไม่ออก...เหอๆ...
เหมือนเวลาเราอึ หากไม่ปวด ให้อึยังไงก็ไม่ออก อึไม่ล่ายยยยยย...
หรือต่อให้ปวดอึก็เถอะ หากลำไส้ไม่เป็นใจให้อึได้ ก็อึไม่ออกอีก ท้องผูกหล่าว
พ่อบอกว่าเวลาท้องผูก อึไม่ออกให้กินยาถ่ายหรือผักผลไม้เยอะๆ...
ที่สำคัญ อย่าเครียด...จะได้ถ่ายคล่องๆ...
แต่เวลาคิดไม่ออกนี่สิ ต้องหายาถ่ายขนานไหนดีหนออออออเรา...
ถึงจะเบ่งมันออกมาได้ จะได้ถ่ายความคิดออกมาคล่องๆหน่อย...เหอๆ
สงสัยคงต้องหาที่ระบาย เอ๊ย ยาระบายเสียแล้ว 5555
ปล.อาจารย์ถามมาว่าทำไมถึงยังคิดไม่ออกอีก หลายเดือนแล้วนะ...
งานไม่เดินหน้าเท่าที่ควรเลย...ไอ้เราก็ตอบไปอย่างใจคิดว่า
มันคงยังไม่ถึงเวลาออกอ่ะค่ะอาจารย์ สงสัยคงต้องรอให้ปวดก่อน...
ถึงจะเบ่งมันออกมาได้(อาจารย์ยิ้มขำแบบว่าชวนให้เสียวๆชอบกล
และคำพูดต่อมาบอกได้เลยว่า มันน่าหวาดเสียวจริงๆด้วย)
เพราะท่านตอบมาว่า...เกรดมันก็ใกล้จะถึงเวลาออกมาแล้วเหมือนกัน
หวังว่าของเธอมันจะออกก่อนของครูนะ...
เพราะยังไงๆ เมื่อถึงเวลาเกรดมันก็จะออกมาเองเหมือนกัน...
ครูก็อยากให้อะไรสวยๆกับเธอเป็นที่ระลึกก่อนกลับไทย
แต่เธอก็ต้องให้อะไรสวยๆมันออกมาไวๆและให้ทันเวลาด้วยนะ...
เหอๆๆ
ว่าแล้วก็...ไปหายาถ่ายดีฝ่าาาาาาา
เล่าสู่กันฟังค่ะ
วัสลามุอะลัยกุมค่ะ
