^
^
夕闇迫る雲のうえ
yuyami semaru kumo no ue
いつも一羽で飛んでいる。
itsumo ichiwa de tonde iru
鷹はきっと悲しいかろう？
taka wa kitto kanasii karou
音もとたえた風のなか
oto mo totaeta kase no naka
空を掴んだその翼。
sora o tsukanda sono tsubasa
休めることはできなくて。
yasumeru koto wa dekinakute
心を何にたとえよう
kokoro o nani ni tatoe yoo
鷹のようなこの心
taka no you na kono kokoro
心を何にたとえよう
kokoro o nani ni tatoe yoo
空を舞うような悲しさを
sora o mau youna kanasisa o
ยามใกล้ค่ำ ทุกๆครั้งจะมีเจ้าเหยี่ยวตัวนั้น
บินโฉบเฉี่ยวตัวเดียวอยู่บนก้อนเมฆ
เหยี่ยวมันคงเศร้าน่าดู
ปราศจากเสียงสายลม หากมันยังคงใช้ปีกนั้นกระพือบินว่อนไปในท้องฟ้า
ที่ไม่สามารถพักพิงได้
หัวใจ เปรียบได้ดั่งอะไรกัน
เหมือนหัวใจของเจ้าเหยี่ยวนั่นรึเปล่่า
หัวใจ เปรียบได้ดั่งอะไรกัน
เหมือนความเศร้าที่ต้องบินอยู่บนท้องฟ้านั่นรึเปล่า
(teru no uta)
อย่าเศร้าไปเลยโคลงเคลง...นกพิราบมันคงไม่เป็นไรหรอก...
ถึงเวลามันก็คงบินกลับรังอย่างปลอดภัย...อินชาอัลลอฮฺ..
พี่เคยนั่งมองเหยี่ยวที่ริมน้ำกลางเมือง
แรกๆมันบินโฉบไปเฉี่ยวมากันเป็นฝูงบนท้องฟ้าโน่น...
เขาว่าเหยี่ยวสามารถบินได้เหนือเมฆ สายตาเฉียบคมและยาวไกล
พี่ได้พิสูจน์ก็ตอนที่พี่นั่งกินข้าวโพดคั่วริมน้ำ แค่เปิดกระปุกเท่านั้น
เหยี่ยวที่บินสูงเหนือเมฆอยู่ๆก็โฉบลงมาปาดหน้าพี่ผับๆ
ไม่เคยสัมผัสกับเหยี่ยวในระยะใกล้ขนาดนั้นมาก่อน เสียวสุดๆ
ตามันคมมากเลยค่ะ พี่เลยรีบปิดกระปุกข้าวโพดคั่ว
จะกินเองก็ไม่กล้า จะให้มันกินด้วยก็ไม่เอาหรอก
ตัวมันโต เล็บมันก็คม ตามันก็คม น่ากลัวออก แถมมันยังแย่งขนมปัง
จากนกพิราบที่พี่ให้ไปด้วยนะ ตอนนั้นหมั่นไส้เหยี่ยวฝูงนั้นสุดๆ...
นกพิราบมันตัวเล็ก แล้วไม่ว่องไวเท่าเหยี่ยว เลยอดเลย
ขนาดนกกาพันธุ์ตัวโตยังสู้เหยี่ยวไม่ไหวเลย...พี่ทำได้แค่หมั่นไส้เหยี่ยว
และสะใจตอนที่มันแย่งก้อนขนมปังไป แต่แล้วบินไปไม่ทันไรก็ร่วงหล่นน้ำ
เสร็จปลา...พี่เห็นมันบินว่อนๆ ทำไรไม่ได้ แล้วสะใจสุดๆ 555
เลยได้แต่นั่งมองมันบินไปบินมาอยู่อย่างนั้น นั่งขำอยู่พรรค์นั้นคนเดียวนิ
(บ้าไม่บ้าไม่รู้แระ)...
จนพลบค่ำนะ...มันก็บินกันไปหมด เหลืออยู่ตัวนึงนิที่ยังไม่ยอมกลับรัง
พี่ก็เลยหันมองรอบตัวมั่ง อ้าววววว...เราก็ยังไม่หลอบบ้านกัน
คนที่เขามากับครอบครัวเพื่อนฝูงต่างพากันทยอยกลับ...
ที่นั่นไม่ใช่ที่เปลี่ยวหรอกจ่ะ เป็นแม่น้ำพาดผ่่านกลางเมือง...
แต่ว่าหาเรื่องนั่งพักจากงานนึง เพื่อจะไปทำงานกะดึกต่ออีกสองชั่วโมง
อีกที่นึงในช่วงปิดภาคเรียน แต่ยังไม่ถึงเวลา
ก็เลยนั่งมองเหยี่ยวบินว่อนไปมา สงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมมันไม่กลับรังสักที
มัวทำไรอยู่ ตัวอื่นกลับกันหมดแล้ว เลยคิดอะไรเพลินๆได้อะไรตั้งหลายอย่าง
จากที่ท้อๆ หงอๆไม่กล้าทำโน่นทำนี่ กลัวโน่นกลัวนี่
พอเห็นเหยี่ยวตัวนั้นก็กล้าขึ้นมาซะงั้น...
เลยนึกถึงไอ้ที่พี่เอาของชาวบ้าน(teru no uta)มาแปะไว้ข้างบนนั่นขึ้นมาตอนนั้น...
ปัจจุบัน...ลืมไปแล้ว เพิ่งมานึกถึงตอนอ่านเรื่องเล่่าของโคลงเคลงนิ...
ได้ระลึกถึงฟาร์ม(หลัง)หล่าววววว 555
พอมานั่งมองวิถีของเหยี่ยว ก็ได้อะไรจากมันเยอะนะ...
ช่วงนั้นนั่งมองมันทุกครั้งทุกวันระหว่างพักงาน...
เห็นนกอื่นๆมาเล่นน้ำที่แม่น้ำด้วย
มีนกอะไรไม่รู้ พี่เห็นมันบินเอาหัวปักลงไปในน้ำทั้งตัวแล้วผุดขึ้นมาบินต่อ
แล้วปักหัวลงไปในน้ำอีก ทำพร้อมกันหลายตัว น้ำไม่แตกเลยสักนิดเดียว
ท่าปักหัวลงน้ำสวยและพลิ้วมาก พ่ีเลยโทรศัพท์ไปถามพ่อเลยทีนี้
พ่อบอกว่าน่าจะเป็นนกที่คนนำท่ามาใช้แข่งขันกีฬากระโดดน้ำ...
พี่จำชื่อไม่ได้แล้วเหมือนกันค่ะ...
แต่มันน่่ารัก ตัวเล็กๆสีขาวๆ ท่วงท่าสวยงามมากค่ะ
อัลลอฮฺสร้างสรรค์ทุกสิ่งมาให้เราเรียนรู้ มันคือการเรียนรู้นะพี่ว่า...
อัลฮัมดุลิลลาฮฺ
เล่าสู่กันฟังค่ะ
วัสลามค่ะ
