เรื่องที่ฉันอยากเล่า...

[Nur-inee]

ผมมีน้องชายคนหนึ่ง ที่สุดดื้อ ไม่ค่อยเชื่อฟังใครทั้งนั้น แต่เขากลับฟังผม ทุกเย็น แม่ต้องให้ผมไปตามน้องคนนี้กลับบ้าน เพราะหากคนอื่นตาม มีหวังต้องเกลี่ยจนค่ำแน่ กว่าจะได้กลับบ้าน รู้ไหมผมทำไง ไอน้องแสบคนนี้ถึงกลับบ้านง่าย เพียงแค่ผมจ้องไปที่มัน มันก็รู้แล้วว่าต้องกลับ หากไม่กลับโดน วิธีที่ใช้คือ พูดกับมันดีๆ เชิงขู่ แต่อย่างฉันท์มิตร ผมพยายามทำตัวว่า ผมอยู่ข้างเขา แรกๆ ผมก็บอกให้เขากลับ ซึ่งเขาก็ขอร้องว่าขอเล่นต่ออีกนิด ผมก็ให้ แต่มีเงื่อนไขว่า ต้องกี่นาทีกี่นาที และผมบอกเชิงขู่ว่า อย่าให้ตามครั้งสอง โตแล้ว จัดการตัวเองได้แล้ว คือพยายามจะไม่เจ้ากี้เจ้าการเขา แต่ปล่อยให้เขาจัดการตัวเอง ซึ่งก้ได้ผล และเขาเองก็เต็มใจกลับ แต่หากวันไหนออกจะดื้อหน่อย เราก็อาจจะพูดเชิงดีๆ กับเขา และถามเขาว่า เล่นอะไรหรอ ถึงยังไม่อยากกลับ เขาก็จะรู้สึกว่า เราไม่ได้ตำหนิเขา และรู้สึกว่าเรากันเองกับเขา ทำให้เขาพอใจในตัวเรา และเราก็สัญญา พรุ่งนี้ก็มาเล่นต่อได้ แต่วันนี้ เราไปกินข้าวกันก่อน ไปเติมพลัง  และพร้อมกันนั้นก็สอนจิตสำนึก ไปละ คอมจะปิดแล้ว - วัสสลามุอลัยกุม

วิธีแบบนี้ เหมือนวิธีของใครบางคน จัดการเด็กดื้ออย่างนูรเลย 555

[Nur-inee]

เสียงร้องของกระจกเงา

ยาอัลลอฮ์ข้าพระองค์ชื่อกระจกเงา

เพียงพระองค์เท่านั้นที่ข้าพระองค์เคารพสักการะ

และเพียงพระองค์เท่านั้นที่ข้าพระองค์ขอความช่วยเหลือ

ข้าพระองค์มีทุกข์หนัก

ด้วยว่าข้าพระองค์เป็นกระจกเงาทึ่สามารถส่องใคร ๆ ก็ได้ให้เขาได้เห็นตัวตนของเขา

แต่ข้าพระองค์เสียใจ  ที่เหตุอันใดตัวข้าพระองค์เองกลับไม่สามารถเห็นตัวของข้าพระองค์ได้เลย

โปรดทรงประทานฮีดายะห์ให้ข้าพระองค์ด้วยเถิด

อามีนยาร็อบ

 

อย่าเสียใจไปเลยนะคะ นูรก็เคยเป็นเช่นคุณค่ะ พี่น้องมุสลิม และชาวเว็บบอร์ดแห่งซุนนะห์สติวเด้นท์จะเป็นกำลังใจอยู่เคียงข้างคุณค่ะ
ที่สำคัญ อัลลอฮฺจะอยู่เคียงข้างเรา และทรงไม่ทอดทิ้งบ่าวของพระองค์ หากคุณคิดดี ทำดี อินชาอัลลอฮฺ  นูรเชื่อพระองค์ต้องตอบรับดุอาของคุณ หรือไม่ ก็อาจจะให้สิ่งดีกว่าค่ะ จะช่วยดุอาและเป็นกะลังใจให้นะคะ

ขอพระองค์ทรงประทานฮิดายะห์ให้แก่เขาและเราด้วยเถิด
อามีน อาร็อบบัลอาลามีน

[Imtinan]

 salam

ขอบใจจ้าน้อง al-fatoni ที่แนะนำ แต่กะก้อเคยลองมาใช้แล้ววิธีนี้
(แต่ไม่ได้ผล เพราะในแต่ละห้องไม่ใช่แค่คนสองคนที่เป็นอย่างนี้ เกือบทั้งห้องอะค่ะ )
และเด็กกลับได้ใจ ปกติไม่ใช่คนดุอยู่แล้ว เด็กก้อเลยไม่กลัว(คือว่าเป็นมัธยมต้นอะค่ะ ผู้ชาย ม. 1-3)
สงสัยต้องวางมือแล้วกระมัง รู้สึกว่าอาชีพครูคงไม่เหมาะกับเราแล้ว  
รู้สึกท้อมาก  ด้วย  
wassalam

[Nur-inee]

salam

ขอบใจจ้าน้อง al-fatoni ที่แนะนำ แต่กะก้อเคยลองมาใช้แล้ววิธีนี้
(แต่ไม่ได้ผล เพราะในแต่ละห้องไม่ใช่แค่คนสองคนที่เป็นอย่างนี้ เกือบทั้งห้องอะค่ะ )
และเด็กกลับได้ใจ ปกติไม่ใช่คนดุอยู่แล้ว เด็กก้อเลยไม่กลัว(คือว่าเป็นมัธยมต้นอะค่ะ ผู้ชาย ม. 1-3)
สงสัยต้องวางมือแล้วกระมัง รู้สึกว่าอาชีพครูคงไม่เหมาะกับเราแล้ว  
รู้สึกท้อมาก  ด้วย  
wassalam

 salam



เรื่องแบบนี้ มันขึ้นอยู่กับ เทคนิค และอาชีวะค่ะ

อุยยยยย 

ล้อเล่งค่ะ ไม่อยากให้ก๊ะเครียด

อย่าเพิ่งท้อนะคะ

เรื่องของเรื่อง นู๋ก็เรียนครู -*-
 

[vrallbrothers]

 salam


ผมว่า น้อง Imtinan ลองปรึกษาครูที่เค้ามีประสบการณ์ในด้านการปราบ( )เด็กดื้อโดยตรงนะครับ ว่าจะมีวิธีไหนที่ใช้ได้ผลบ้าง แต่ต้องเป็นครูผู้หญิงด้วยกันนะครับ (คือ... ครูก็ต้องมีครูเหมือนกันใช่บ่?) เพราะว่า เด็ก ๆ จะมีความรู้สึก ความเกรงใจ ระหว่างครูบุรุษกับครูสตรี ต่างกันหน่ะขอรับ...

แล้วก็ที่สำคัญ ท้อได้ แต่อย่าถอยนะครับ ถ้ายังสู้ไม่ถึงที่สุดแล้วครับ (เหมือนง่ายเน๊อะ แต่คงทำได้แหล่ะหน่า  ) + ดุอาอ์และมอบหมายต่ออัลลอฮ์ด้วยนะครับผม...

เอาใจช่วยนะครับ สู้ ๆ 

[Nur-inee]

cool2:นักศึกษา MBA ธรรมศาสตร์สองคนไปงานปาร์ตี้บ้านเพื่อนมา
แล้วเมาจนถึงสว่าง สร่างเมาก็นึกขึ้นได้ว่าตอนเช้ามีสอบวิชาMicro

ทั้งคู่ก็เลยเข้าไปโกหกอาจารย์ภราดรว่าเมื่อคืนรถยางแตกเลยต้องเสียเวลา
และไม่ได้อ่านหนังสือทั้งคืน จึงขอเวลาอ่านหนังสือเพิ่มอีก 1 คืน

อาจารย์ใจดีเหลือเกิน ตอบตกลงให้สิทธิพิเศษทั้งคู่ไปอ่านหนังสือมา
แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาสอบ

รุ่งขึ้นทั้งคู่ถูกจับแยกให้สอบคนละห้อง
เพราะอาจารย์กลัวว่ามันจะแอบลอกกัน

เมื่อทั้งคู่อ่านข้อสอบก็พบว่ามีแค่ 2 ข้อเท่านั้น

 

ข้อ1) จงอธิบายความหมายของคำว่า "อุปทาน อุปสงค์" (5คะแนน)
          .......ทั้งคู่ตอบคำถามข้อแรกได้สบายมาก

เสร็จแล้วก็อ่านข้อต่อไป

 

 ข้อ2)จงบอกมาว่ายางรถข้างหน้าหรือข้างหลังซ้ายหรือขวาที่มันแตก..  จนเป็นเหตุให้   พวกมึงไม่ได้อ่านหนังสือสอบ  (95คะแนน)
 

[Imtinan]

salam


ผมว่า น้อง Imtinan ลองปรึกษาครูที่เค้ามีประสบการณ์ในด้านการปราบ( )เด็กดื้อโดยตรงนะครับ ว่าจะมีวิธีไหนที่ใช้ได้ผลบ้าง แต่ต้องเป็นครูผู้หญิงด้วยกันนะครับ (คือ... ครูก็ต้องมีครูเหมือนกันใช่บ่?) เพราะว่า เด็ก ๆ จะมีความรู้สึก ความเกรงใจ ระหว่างครูบุรุษกับครูสตรี ต่างกันหน่ะขอรับ...

แล้วก็ที่สำคัญ ท้อได้ แต่อย่าถอยนะครับ ถ้ายังสู้ไม่ถึงที่สุดแล้วครับ (เหมือนง่ายเน๊อะ แต่คงทำได้แหล่ะหน่า  ) + ดุอาอ์และมอบหมายต่ออัลลอฮ์ด้วยนะครับผม...

เอาใจช่วยนะครับ สู้ ๆ 

วาอาลัยกุมุสสาลัมค่ะ
ไม่จะบอกเลยว่าครูผู้หญิงที่นี่โดนเกือบทั้งโรง เฮอๆๆ
ขอขอบคุณ สำหรับคำแนะนำ และกะละมังใจจากเพื่อนๆทุกคนนะค่ะ 
ไม่ว่าจะเป็น น้องแมวน้อย น้อง al-fatoni และบัง vrallbrother ด้วย
อิงชาอัลลอฮทุกอย่างอาจจะดีขึ้น
terimakasih banyak2

[คนเดินดิน]

salam

ขอบใจจ้าน้อง al-fatoni ที่แนะนำ แต่กะก้อเคยลองมาใช้แล้ววิธีนี้
(แต่ไม่ได้ผล เพราะในแต่ละห้องไม่ใช่แค่คนสองคนที่เป็นอย่างนี้ เกือบทั้งห้องอะค่ะ )
และเด็กกลับได้ใจ ปกติไม่ใช่คนดุอยู่แล้ว เด็กก้อเลยไม่กลัว(คือว่าเป็นมัธยมต้นอะค่ะ ผู้ชาย ม. 1-3)
สงสัยต้องวางมือแล้วกระมัง รู้สึกว่าอาชีพครูคงไม่เหมาะกับเราแล้ว  
รู้สึกท้อมาก  ด้วย  
wassalam

วะอะลัยกุมุสสลามวาเราะห์มาตุลลอฮีวาบารอกาตุฮ์วามัฆฟิรอตุฮ์

บิสมิลลาฮิรเราะห์มานิรรอฮีม

     ก๊ะคิดว่านะคะ  ลำดับแรกเลยเราควร  betulkan  niat (เจตนาที่ตรงสู่อัลลอฮ์)ก่อน

ถามตัวเองให้พบกับคำตอบที่แท้จริงก่อนว่าการมาเป็นครูของเรานั้นเพื่ออะไรกันแน่

เมื่อได้คำตอบที่ชัดเจนแล้ว

     ลำดับที่สองก๊ะคิดว่าให้ปรับมุมมอง  คิดเสียว่าเด็กเหล่านั้นคือบททดสอบที่อัลลอฮ์ประสงค์จะทดสอบเรา

มันท้าทายและน่าภาคภูมิใจมากขนาดไหนหากพระองค์ทรงให้เราเป็น  อัสบาบ (สาเหตุ)ที่เป็นส่วนหนึ่งที่สามารถ(ด้วยประสงค์ของพระองค์)ทำให้ยุวมุสลิมของเราเป็นมนุษย์ที่ดีขึ้น(อาจจะไม่สมบูรณ์แบบทุกประการ  แต่อย่างน้อยก็ควรค่ากับคำว่าประชาชาติตัวอย่างบนหน้าแผ่นดิน) 

     ลำดับที่สามต้องยอมรับในความเป็นจริงให้ได้ว่าเด็กทุกคนนั้นแตกต่างกัน  อย่าพยายามเปรียบเทียบเด็กดีกับเด็กดื้อ  เพราะเด็กยังไงก็คือเด็ก  ถ้าเขาฉลาดกว่าเราแล้วเขาคงไม่ต้องมานั่งเรียนกับเราหรอกจริงไหมคะ  ต้องยอมรับให้ได้ว่าเป็นไปได้หรือที่สอนเด็ก 100 คน  แล้วเด็กจะเก่งในวิชาที่เราสอนทั้ง 100 คน 

     ประเด็นสำคัญของการศึกษาที่แท้จริงก๊ะเชื่อว่ามันอยู่ที่คุณค่าความดีของคนมากกว่าความเก่งของคนมากกว่า 

ก๊ะเชื่ออย่างนั้นนะ 

     แต่ถ้าเด๊ะยังไม่กระจ่างใจล่ะก็  เด๊ะลองยกมาเป็นเคสก็ได้นะ  เผื่อว่าเราจะได้เรียนรู้และแลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน

     อย่าลืมนะคะรักเด็ก ๆ ทุกคนให้เหมือนกับที่เรารักพี่น้องของเราเอง

เพราะอย่างน้อยที่สุดยุวมุสลิมเหล่านั้นก็มีบรรพบุรุษท่านเดียวกันกับเรา

นั่นคือนบีอาดัม  อะลัยฮิสสลาม

วัลลอฮูอะอ์ลาวาอะอ์ลัม

 

[al-firdaus~*]

 


ถ้าให้เป็นครูคงทำได้ไม่ดี  นักเรียนเจอไม้เรียวแหงๆ  ครูคนนี้ดุแถมมือหนัก เหอๆ

แต่รักเด็กนะคะ...รักเด็กๆ 

[Al Fatoni]

salam

ขอบใจจ้าน้อง al-fatoni ที่แนะนำ แต่กะก้อเคยลองมาใช้แล้ววิธีนี้
(แต่ไม่ได้ผล เพราะในแต่ละห้องไม่ใช่แค่คนสองคนที่เป็นอย่างนี้ เกือบทั้งห้องอะค่ะ )
และเด็กกลับได้ใจ ปกติไม่ใช่คนดุอยู่แล้ว เด็กก้อเลยไม่กลัว(คือว่าเป็นมัธยมต้นอะค่ะ ผู้ชาย ม. 1-3)
สงสัยต้องวางมือแล้วกระมัง รู้สึกว่าอาชีพครูคงไม่เหมาะกับเราแล้ว  
รู้สึกท้อมาก  ด้วย  
wassalam

                ผมเห็นด้วยกับกะนะ ที่ว่าเด็กมันหลากนิสัย บางทีก็เล่นเอาเราปวดกระบานไปนานวันเลย เดียวผมจะลองแจกแจงประเภทนิสัยเด็กๆ เท่าที่ผมเคยสัมผัสมานะครับ (เป็นประสบการณ์ของตัวเองอะครับ) ก็คือ

            1.) เด็กเงียบ จะมีสองประเภท คือ (๑) เงียบเพราะเป็นนิสัยแต่เดิม (เรียกอาจจะเรียกว่าสันดานก็ไม่ผิด) ซึ่งเด็กพวกนี้ ใช่ว่าจะเงียบตลอดเวลาเสียทีเดียว แต่หากเขาได้เจอพวกที่เงียบเหมือนกัน จะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรู้ตัวทัน ว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นคนเงียบ ดังนั้น ฝ่ายที่รู้ตัวก่อน มักจะทำเป็นว่าตนเป็นที่พูดมาก ไม่ใช่คนเงียบ และจะพยายามชวนคุยอีกฝ่าย เป็นต้น เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าตนเป็นคนเงียบ และคนเงียบประเภทนี้ (ที่มักจะไหวตัวทันนี้) มักจะได้กลายเป็นผู้นำเสมอ และจะเป็นคนที่ชอบทำมากกว่าพูด แต่อาจจะอารมณ์เสียได้ง่ายในบางครั้ง และการเงียบของเด็กประเภทนี้ มักจะเป็นสิ่งที่ดี ไม่ถือว่าการเงียบของเด็กประเภทเป็นปัญหาที่ต้องกังวลแต่อย่างใดเลย  (๒) เงียบเพราะมีสิ่งที่ทำให้เงียบ เด็กประเภท อาจจะมาจากเด็กที่เงียบอยู่แล้ว หรือแต่เดิมไม่ใช่คนเงียบ แต่เนื่องจากประสบกับอะไรสักอย่าง ทำให้ตนต้องเป็นคนเงียบ ซึ่งการเงียบแบบนี้ ถือว่าเป็นปัญหาที่ผู้ใหญ่ต้องใส่ใจให้ดี เพราะหากทำผิดวิธี อาจจะทำให้เด็กประเภทนี้เสียอนาคตไปเลยก็ได้ ซึ่งการแก้นั้น ก็มีหลายวิธีตามแต่สภาพของเด็กแต่ละคนไป เป็นต้นว่า เด็กบางครั้ง ชอบให้เราพูดกับเขาในลักษณะเป็นเพื่อน เราจะรู้ได้ว่าเด้กคนนี้ชอบแบบนี้ ก็ให้สังเกตที่สายตาของเขา หากมองเป็นมิตรกับเรา หรือบางครั้งอาจจะมองอย่างไม่เป็นมิตรบ้าง แต่เป็นการมองที่บ่อย มากกว่า 2-3 ครั้ง ก็ให้เราสังหรฯใจได้ว่า เขากำลังต้องการเพื่อน และกำลังต้องการปรับทุกข์กับเรา เมื่อมีโอกาสได้คุยกับเด็กประเภทนี้นั้น เราสามารถไต่ถามควาทุกข์ที่เขาประสบอยู่ได้เลย และไม่ต้องกังวลว่าเขาจะไม่บอกความจริงกับเรา เพราะเด็กประเภทนี้ แม้เราไม่ถาม เขาก็พยายามจะบอกเราอยู่ดี และเราก็สมควรที่จะยกกรณีตัวอย่างของตัวเราเอง หรือคนรอบข้าง หรือตัวอย่างง่ายๆ ที่ทำให้เขาเข้าใจได้ เกี่ยวกับวิธีการแก้ปัญหาในสิ่งที่กำลังรบเร้าเขาอยู่ ทางที่ดี เราสมควรที่จะปล่อยให้เขาระบายทุกอย่างออกมาให้หมด และห้ามขัดจังหวะเขา แม้ว่าบางคำที่พูดออกมา มันอาจจะดูแปลกๆ เกินกว่าวัยขนาดนี้จะพูดออกมาก็ตาม ปล่อยให้เขาพูดจนจบ แล้วเราก้อธิบายให้เขาเข้าใจทีประเด็นๆ ไป อินชาอัลลอฮฺ เขาคงจัดีขึ้นและเข้าใจถึงเหตุของสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาได้ ...

              นี่เป็นข้อมูลจากการสังเกตการณ์ของผมนะ มันอาจจะตรง หรือไม่ตรงกับที่หลายคนรับรู้มาก็ได้ แต่ถือเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ละกันนะ ที่จริงมีอีกเยอะ แต่หากจะให้กล่าวกันจริงๆ ผมคงต้องไปเขียนเอง แล้วเรียบเรียงใหม่เลยหละ มันเป็นสิ่งที่อยากจะบอกและถ่ายทอดให้มากๆ เพราะผมสังเกตเห็นหลายคนที่ดูแลเด็กๆ แบบลวกๆ ให้ผ่านๆ และบางครั้งการตะคอกเด็กบางคน ที่อาจจะดูเหมือนไม่ได้ร้ายแรงอะไร อาจจะทำให้เด้กคนนั้นเสียคนก็เป็นได้ หรืออาจจะเป็นสิ่งที่ฝั่งใจเขาตลอดไป แม้ในเวลาต่อมาเขาจะเข้าใจอะไรเป็นอะไรแล้วก็ตาม - วัลลอฮุอะอฺลัม - วัสสลามุอลัยกุม

[Al Fatoni]

วันนี้ลีซานตอนจบ อย่าลืมดูนะพี่น้อง 6เย็น หนังใหม่ ยังทำใจไม่ได้ ไม่รู้จะหนุกเท่าลีซานปะ แต่คงดูได้ไม่นานอะ เดียวก็ต้อง...- วัลลอฮุอะอฺลัม - วัสสลามุอลัยกุม

[al-firdaus~*]

^
^
ลีซานลิซึ่ม...



มีเรื่องขำๆ จะเล่าให้ฟัง ( นานๆทีจะมีขำๆนะคะเนี่ย )

ปกติเครื่องซักผ้าที่บ้านจะไว้ชานหลังบ้านค่ะ  เวลาใช้เสร็จจะมีผ้าบางๆคลุมปิดซิบกันน้ำกันแดดให้กับตัวเครื่อง

รุ่งเช้าเอาผ้าลงซักตามปกติ...ปุ่มเดียวปั่นแห้งเรียบร้อย ตากซักประเดี๋ยวก็แห้งแระ

เปิดฝาเครื่องเพื่อเอาผ้าออก  ซักพักร้องจ๊ากอ่ะคะ   

หนูตัวไม่เล็กไม่ใหญ่  ติดแหงกไม่หายใจอยู่ในถังเครื่องซํกผ้าด้านข้าง 

รู้ป่ะ...ขนหนูอ่ะนะ ขาวสะอาด ผ่านการปั่นแห้งเรียบร้อย...(หอมน้ำยาปรับผ้านุ่มซะด้วย)

เข้าไปได้งัยเนี่ย...

[sara]

     

โหะๆ หนูปีนเข้าเครื่องได้งัยนะนั่น หนูซุปเปร์แมนแน่ๆๆ  เลยนิ           

ของน้องก็มีนะ แต่อันนี้ไม่เชิงขำ เพราะร้องไห้เลย เหอะๆ

เช้าวันนั้น ลงมาหยิบถุงผ้าที่แขวนตากไว้ที่ไม้แขวนเสื้อ ตรงหลังบ้านชั้นล่าง เพื่อใส่กับข้าวไปกินที่ฝึกงาน
โอเค เราก็หยิบไม้แขวนขึ้นไปเลือกในห้องนอน หยิบไปใบนึงจากที่มันแขวนอยู่หลายใบ
แล้วก็ไปฝึกงาน ปิดห้องนอน ล๊อกเรียบร้อย กลับบ้านตอนเย็น ก็เข้าห้องแบบไฟมืดๆ เพราะเวลาเปิดสวิตไฟจะติดช้ามาก
กว่ามันจะติด เราก็วางของต่างๆ บนที่นอนเรียบร้อย พอไฟสว่างขึ้น ปั๊บ

อัซตักฟิรุลลอฮ งูเขียวหางไหม้ ขู่ฟ่อๆๆอยู่ข้างมือ กระโดดตัวโหยง วิ่งร้องไห้เลยล่ะงานนี้         
เหอะๆ โดนแซวทั้งบ้าน ว่า แม๋ พางูขึ้นห้องเลย สงสัยไม่พ้นปีนี้แน่ๆๆ       

[Imtinan]

วะอะลัยกุมุสสลามวาเราะห์มาตุลลอฮีวาบารอกาตุฮ์วามัฆฟิรอตุฮ์
บิสมิลลาฮิรเราะห์มานิรรอฮีม
     ก๊ะคิดว่านะคะ  ลำดับแรกเลยเราควร  betulkan  niat (เจตนาที่ตรงสู่อัลลอฮ์)ก่อน
ถามตัวเองให้พบกับคำตอบที่แท้จริงก่อนว่าการมาเป็นครูของเรานั้นเพื่ออะไรกันแน่
เมื่อได้คำตอบที่ชัดเจนแล้ว
     ลำดับที่สองก๊ะคิดว่าให้ปรับมุมมอง  คิดเสียว่าเด็กเหล่านั้นคือบททดสอบที่อัลลอฮ์ประสงค์จะทดสอบเรา
มันท้าทายและน่าภาคภูมิใจมากขนาดไหนหากพระองค์ทรงให้เราเป็น  อัสบาบ (สาเหตุ)ที่เป็นส่วนหนึ่งที่สามารถ(ด้วยประสงค์ของพระองค์)ทำให้ยุวมุสลิมของเราเป็นมนุษย์ที่ดีขึ้น(อาจจะไม่สมบูรณ์แบบทุกประการ  แต่อย่างน้อยก็ควรค่ากับคำว่าประชาชาติตัวอย่างบนหน้าแผ่นดิน) 
     ลำดับที่สามต้องยอมรับในความเป็นจริงให้ได้ว่าเด็กทุกคนนั้นแตกต่างกัน  อย่าพยายามเปรียบเทียบเด็กดีกับเด็กดื้อ  เพราะเด็กยังไงก็คือเด็ก  ถ้าเขาฉลาดกว่าเราแล้วเขาคงไม่ต้องมานั่งเรียนกับเราหรอกจริงไหมคะ  ต้องยอมรับให้ได้ว่าเป็นไปได้หรือที่สอนเด็ก 100 คน  แล้วเด็กจะเก่งในวิชาที่เราสอนทั้ง 100 คน 
     ประเด็นสำคัญของการศึกษาที่แท้จริงก๊ะเชื่อว่ามันอยู่ที่คุณค่าความดีของคนมากกว่าความเก่งของคนมากกว่า 
ก๊ะเชื่ออย่างนั้นนะ 
     แต่ถ้าเด๊ะยังไม่กระจ่างใจล่ะก็  เด๊ะลองยกมาเป็นเคสก็ได้นะ  เผื่อว่าเราจะได้เรียนรู้และแลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน
     อย่าลืมนะคะรักเด็ก ๆ ทุกคนให้เหมือนกับที่เรารักพี่น้องของเราเอง
เพราะอย่างน้อยที่สุดยุวมุสลิมเหล่านั้นก็มีบรรพบุรุษท่านเดียวกันกับเรา
นั่นคือนบีอาดัม  อะลัยฮิสสลาม
วัลลอฮูอะอ์ลาวาอะอ์ลัม
 
[/quote]

 salam
assalamualaikum ค่ะ ก๊ะ
ขอบคุณก๊ะมากนะค่ะที่ให้ข้อคิดดีๆ
อาจจะเป็นเพราะวิชาที่เด๊ะสอนด้วยมั้ง ทำให้พวกเขารู้สึกเบื่อ
บางทีเราเตรียมพร้อมมาอย่างดี พกมาเต็มร้อย พอมาเห็นพฤติกรรมของนักเรียนที่มีต่อครูแล้ว
หมดเลย อ่อนแรงอย่างกระทันหัน  เอาหล่ะ imtinan จะลองยก case ให้ก๊ะดูน๊ะ
สมมติว่าเราสอนอธิบายอยู่ พวกเขาจะเล่น บางคนก็หลับ บางคนก็คนเล่น เดินไปเดินมา (ออกนอกห้องบ้าง) คุยกับเพื่อนกะคอกไปมาเสียงดังลั่นในห้องบ้าง
หยอกล้อ  และพูดจาหยาบคายกับครู กะคอกใส่ครูก้อมี  มีการแซวครูด้วย คือว่าไม่ให้เกียตริครูเลลย ไม่รู้จะกล่อมยังงัยแล้ว
พอเอาเรื่องอื่นมาคุยจะตั้งใจฟัง เช่น เล่าถึงวันสิ้นโลก  นิทานที่ให้ข้อคดบ้าง พวกเขาจะสำนึกตัวแค่ชั่วครู่ พอเราเอาเรื่องเรียนมาอธิบายไม่เอาไม่ฟังแล้ว (ตอนนี้ก็ประมาณ 3-4 ห้องที่มีปัญหา)
(ถึงกับทำให้ครูบางคนร้องให้ งอนไม่สอนก้อมี) 
บางทีถึงขั้นต้องส่งรายชื่อให้กับฝ่ายปกครองจัดการก้อมี (แต่ก็ไม่หลาบ)
ต่างคนก็ต่างก็ช่วยกัหาวิธีการแก้ไข ทั้งครูผูหญิงและครูผู้ชาย
จนได้ข้อสรุปมาว่า ครูต้องพกไม้เรียวสอนอะค่ะ ถ้าวันไหนลืมพาไม้ไป อย่างหวังว่าจะได้สอน
(ไม่เคยพบเคยเห็น) แต่ช่างน่าสงสารเด็กที่อยากจะเรียนมาก (และเด็กพวกนี้จะทำหน้าเซ็งๆ)บางทีก้อช่วยด่าแทนครูบ้าง 
ออกจากห้องนั้นที่ไร หมดเรียวหมดแรงกลับมาทุกทีเลย
ตอนนี้วิธีที่ใช้อยู่ก้อ คือจดอย่างเดียว ไปถึงก้อเขียนขึนกระดานเลย ใครไม่จดก็อดได้คะแนน (ก็พอเอาอยู่บ้าง)
พอถึงคราวจะอธิบาย (เสียอารมทุกทีเลย)
แต่ครูบางคนก้อไม่คิดมาก เข้าไปแช็คชื่อเสร็จก็ออก รอรับเงินเดียนอย่างเดียว เฮอๆๆ (เข้าท่าเหมือนกัน)

อีกอย่างครูที่สอนที่นี่หน้าตาละอ่อน เด็กเพิ่งจบใหม่ๆกันทั้งนั้น และยังไมมีประสบการณ์ค่ะ
ก้อเลยต้องมานั่งเครียดตามๆกัน
รุ่นพี่สาวพวกเค้าด้วยมั้ง ที่เป็นรุ่นแม่ก้อมีอยู่สองคน (ซึ่งเด็กจะกลัวมากเป็นพิเศษ) 

อย่างน้อยก้อ อัลฮัมดูลิลาฮ ที่มีน้องๆ และก๊ะๆชาวสุนนะให้กำลังใจอยู่
อิงชาอัลลอฮ imtinan จะต้องทำให้ได้ คิดว่าทำเพื่ออัลลฮละกัน สู้ๆ

wassalam

[Nur-inee]

ไม่มีเรื่องขำๆมาเล่า มีแต่เรื่องเคล้าน้ำตามาระบาย......................

แต่ไม่ดีกว่า

เพราะไม่มีใครต้องการเรา.........................