อยากกินแกงส้ม แกงไตปลา ไก่ย่าง ส้มตำ ข้าวมันไก่
ข้าวหมกไก่ ข้าวเหนียวไก่ ยำทะเล ยำตีนไก่ ไก่กอและ
ขนมลา ขนมด้วง เงาะ ทุเรียน ลองกอง มังคุด มะม่วง
มะยม มะปราง มะพร้าวอ่อน มะละกอ
และก็อยากเจอมะเจอปะแล้วงิ....
วันนี้ให้คนมาขนของออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้ว
สามลัง ลังละ 70 กิโล คนแบกหลังแอ่นไปเลยค่ะ
เหลืออีกประมาณ 40 กิโล เอาไว้แบกขึ้นเครื่อง
คนเดียวเพียวๆ โด่โด่สามารถ 55555
วันนั้นคงได้เป็นป้าหอบของพะรุงพะรังอีกแล้วหนอเรา เหอๆๆๆ
เพราะว่าม้ายมีใครไปส่งที่สนามบินคันไซ
(จริงๆก็ไม่เคยมีใครไปส่งอยู่แล้วค่ะ ไปเองกลับเองตลอดหนทาง
สบายๆ แค่ 40 กิโล โด่โด่ถึกอยู่แล้ว 5555 )
หวังแค่เพียงว่า เมื่อถึงปลายทางจะมีคนช่วยแบกให้ เหอๆๆๆ
(เอาคานกลับไปฝากน้องๆด้วยค่ะ ทายาทลำดับที่ 1 เตรียมเสาสองต้น
เอาไว้ให้พร้อมนะคะ พี่จะเอาคานไปวางให้เป็นของที่ระลึกจากเกาะญี่ปุ่น
ถ้ายังไม่มีเสา ก็คงต้องแบกกันค่ะ อิอิ)
ปล.อยู่บ้านดีอย่างตรงที่สามารถอ้อนคนโน้นคนนี้ให้ช่วยโน่นช่วยนี่ได้
แต่พอมาใช้ชีวิตคนเดียว หาม้ายคนให้อ้อน ตัวเองทั้งนั้นค่ะ...
มันเลยมีทั้งข้อดีและข้อเสีย
ข้อดีคือ ทำให้เรารู้จักคำว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
แม้บางเรื่องจะพึ่งตนเองไม่ได้มันก็ต้องพึ่งตนเองค่ะ ไม่มีทางเลือก...
ส่่วนข้อเสียคือ...แค่เหนื่อยเท่านั้นเองค่ะ
ที่สำคัญยิ่งเวลาเรารุ้สึกว่า เราไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครแล้วจริงๆ
แม้แต่ตัวเองก็พึ่งไม่ได้แล้ว
เมื่อนั้นเราจะโหยหาที่พึ่ง และเราจะได้สัมผัสกับอำนาจหนึ่งที่คอยช่วยเหลือเรา...
...พระองค์เท่านั้นที่ข้าพระองค์นมัสการกราบไหว้
และพระองค์เท่านั้นที่ข้าพระองค์ขอความช่วยเหลือ...
แล้วเจอกันเมื่อชาติต้องการค่ะ วัสลามค่ะ
