ความรัก เป็นเพียงคำๆ หนึ่ง ที่นำมาใช้กับความรู้สึกของมนุษย์
มันเป็นการอธิบายถึงความรู้สึกนั้นๆ ของแต่ละคน
บางคนให้คำนิยามคำนี้เป็นเช่นนี้ แต่บางคนก็ให้คำอธิบายเป็นเช่นนั้น
ความรู้สึกของคนเราไม่เหมือนกัน แต่ในเมื่อมนุษย์เกิดความผูกพันธ์กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
ทำให้เกิดความรู้สึกที่ดีกับสิ่งนั้น ทำให้รู้สึกพิเศษกว่าสิ่งอื่นใดแล้ว
นั่นแหละคำว่า "ความรัก"
อธิบายนิยามที่ว่า "เราไม่รู้จักรัก จนกว่าจะเสียมันไป"
แน่นอนว่า หากเรายังคนมีอยู่ ซึ่งเป็นรูปแบบของความเคยชินแล้วละก็ ความสำคัญของมันย่อมไม่บังเกิด อันเนื่องมาจากความเคยชินดังกล่าว
และเมื่อเสียมันไปย่อมเป็นที่แน่นอนว่า การโหยหาคิดถึงสิ่งที่เคยมีนั่นแหละจึงเป็นเครื่องบ่งบอกความสำคัญด้วยตัวของมันเอง
ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ เห็นใดเราจึงตามหาทุกข์ กันหรือ ?
วัสลาม...
