ญามาอัต อยู่ที่มัสยิดผม 5-6วันแล้ว ชวน 4 เดือน หนักเหลือเกิน ทำไงได้ ยังไม่มีมีเนียต หลายอย่างยังไม่โดนใจ แต่ก็ดี พี่น้องมาคุย มาทำงานเรื่องศาสนา มัสยิดก็คึกครื้น ดี
แต่ ถามหน่อยสิครับ พอดีผมออกไปกับพวกเขาด้วย ไปเป็น คนนำทาง ฟังเขาพูดแล้ว เขาพูดบอกว่า ยอมให้ลูกให้ภรรยาอด พยายามจะออกให้ได้ แบบนี้ทำถูกหรือเปล่าครับ ผมไม่ได้ต่อต้านนะ แต่ว่าการออก 4 เดือนมันไม่ใช่คำสั่งใช้ มันไม่ใช่ วาญิบ มันเป็นความสมัครใจ แล้วเราละทิ้งภรรยาลูกให้ลำบาก ซึ่งการดูแลครอบครัวน่าจะเป็นวาญิบกว่าไม่ใช่เหรอครับ จะเทียบกับซอฮาบะห์ย่อมไม่ได้ เพราะพวกเขาเหล่านั้นไปทำสงคราม และออกไปตามคำสั่งของนบี หรือคอลีฟะห์สมัยนั้น แต่อันนี้ ออกไปตามมัสยิดเฉยๆ ไม่ใช่คำสั่งของศาสนาแต่อย่างใด การออกไปโดยไม่ทำตามหน้าที่หัวหน้าครอบครัวแล้วอ้างว่า ทำตามซอฮาบะห์ และเชื่อว่าออกไป แล้วที่บ้านจะเปลี่ยนแปลงเอง แบบนี้ ถูกต้องหรือเปล่า
บางทีผมฟัง เค้าพูดกดดัน ประมาณว่าจะให้คนที่ไม่ออกเพราะมีหน้าที่ต้องดูแลครอบครัว รู้สึกผิด กลายเป็นคนหลงดุนยาไปเลย ทั้งๆที่การดูแลครอบครัวเนี่ย มันก็เป็นคำสั่งใช้ของศาสนาอย่างหนึ่งไม่ใช่เหรอครับ
อันนี้ถามด้วยความอยากรู้และข้องใจเป็นอย่างยิ่งน่ะ อย่างอื่น ผมว่าดีผมชอบ เวลาออกไปเยี่ยมพี่น้องผมจะไปด้วย ช่วยเหลือเต็มที่ แต่การที่ออกไปโดยไม่สนที่บ้านจะเป็นยังไงเนี่ย ผมยังรับไม่ได้จริงๆ ผมว่ามันไม่น่าจะถูกนะครับ หรือทุกท่านว่าอย่างไร มาแลกเปลี่ยนกัน
