salam''
Hoๆๆบังคนอยากรู้ ขนหลักฐานมาเพียบอย่างนี้ มีใครจะกล้าเข้ามาโต้ละครับอิๆๆๆอย่างดีก็แค่แย็บๆแล้วหายครับ ตอนที่ผมยังอยู่ปอเนาะชั้นปีที่2 โตะครูผมสอนให้ผมอ่านอัลกรุอ่านโดยท่านเน้นเรื่องนะฮูศะรอฟมาก พอมีคนตายพวกเราดีใจ เฮกันลั่น บางคนไม่มีมีตังค์ ก็คิดว่าวันนี้คงได้ข้าวสารหรือตังค์สัก 20บาทก็ยังดี มื้อหลังจะได้ซื้อปลากระป๋องหรือไข่ไก่หมวดด้วยมะละกอ ชีวิตเด็กปอเนาะจน ก็มีความหวังแค่นี้แหละครับ
ผมมาเรียนเพราะความยากจน หย๊อสั่งนักหนาไว้ ตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตตนเองนะ เพราะทุกคนต้องถูกสอบสวนแน่นอนในวันตาย
ดังนั้นแม้จะลำบากก็ต้องอดทนครับ วันไหนมีการทำบุญก็โชคดีครับ ที่มีพี่น้องสงสารนักศึกษาอย่างเเด็กปอเนาะบ้านๆอย่างเรา
ผมออกเสียงไม่ถูก โดยเฉพาะซุเราะอัลฟาติหะท่านบอกว่า อ่านโดยไม่มีเสียงยาวสั้นและไม่มีตัจวีดนั้น เหมือนนกขุนทองพูดนั้นแหละ อ่านอย่างนี้อย่าหวังอัลเลาะเจ้าจะพอพระทัย ดีไม่ดีอ่านเพี้ยนๆและความหมายผิด สิ่งที่เป็นวายิบต้องอ่านตอนละหมาดกลายเป็นไม่เซาะแล้วเราจะได้อะไร
ส่วนเวลามีใครมาเชิญไปกินบุญไม่ว่า กรณีไหน เช่นว่า เจ้าภาพจะเชิญ ไปอ่านกรุอ่านกรอานเหนียตให้กับผู้ตาย ให้ญาติเขานะโตะคณุผมจะคัดเลือกเป็นพิเศษครับ ผมอดทุกที โตะคณุบอกว่า คนอ่านไม่คล่องนั้น
เพราะนอกจากไม่ได้ผลบุญจากการอ่านที่ไม่ถูกแล้ว ยังมีบาปแถม อีกด้วย(ในกรณที่อ่านไม่ถูกแต่ยังฝืนอ่าน) เเละยังไม่รู้จะถูกสอบสวนหรือไม่
ฉนั้น เฉพาะคนที่อ่านถูกต้องเท่านั้นที่
โตะครู จะคัดเลือกให้เขา ผมพยายามอยู่ 2 อาทิตย์ โตะครูบอกว่าโอเคดีแล้วแต่ต้องชัดเจนกว่านี้.....
จนวันหนึ่งได้มีโอกาสถามโตะครูว่า ถ้าอ่านแล้วเขาให้ตังค์เรารับแล้วบาปไหม โตะครูเขาบอกว่า ถ้าเขาให้แล้วเอ็งไม่เอานั้น นั้นแหละเอ็งจะทำลายน้ำใจเขา แต่ถ้าเอ็ง หลีกเลี่ยงโดยให้กลับก็ถือว่าดี และถ้าเขาไม่ให้ก็ไม่ผิดอะไร
เอ ผมจะนอกเรื่องไหมเนี้ยะ
