ผมชอบบทกลอนนี้ของท่าน อีหม่ามซาฟีอี(ร่อฮิมุลลอฮุ) บทนี้ครับ...
เขาถามไถ่ ใยฉันเงียบ เมื่อถูกด่า ถูกกล่าวหา ว่าร้าย ให้เสียหาย
ฉันตอบไป ว่าถ้าโต้ จะบานปลาย เพราะเปรียบได้ คล้ายกุญแจ เปิดถึงกัน
การนิ่งเงียบ ต่อคนโง่ คนสามหาว เป็นทางยาว สู่เกียรติ ที่ใฝ่ฝัน
ทั้งรักษา ในศักดิ์ศรี เป็นเกราะกัน ไม่หุนหัน ฉันสุนัข ที่จัญไร
ท่านจงดู ราชสีห์ น่าเกรงขาม ทุกผู้นาม เกรงกลัว ได้ไฉน
ไม่เคยเห่า เคยหอน ใส่ผู้ใด แล้วไซร้ใย จึงมีเกียรติ เป็นราชันย์
แต่สุนัข ที่ปากกว้าง เที่ยวเห่าหอน กลับถูกต้อน ถูกปา ให้อาสัญ
ไม่เป็นที่ กลัวเกรง ก็ฉันนั้น ฉันจึงเงียบ เปรียบได้ คล้ายสิงโต
