อัสสลามูอาลัยกุม วาเราะห์มาตุลลอฮีวาบารอกาตุฮ
สลามถึงเพื่อนๆและน้องๆที่น่ารัก
เพื่อนๆที่เข้ามาสนทนา ศึกษา และถกปัญหาศาสนากันในเวปดีๆอย่างนี้ ผมคิดว่าสักวันเราคนมุสลิมกันเองก็คงจะมีความเข้าใจระหว่างกันดีและเป็นเพื่อนร่วมโลกกันอย่างสันติ ความแตกต่างที่เรามีอยู่เพียงเล็กน้อยหากเรานำมาเป็นข้อคิดระหว่างกัน รู้เขารู้เราเพื่อการศึกษาค้นคว้ากันอย่างบริสุทธิใจ ผมว่าสังคมเราจะน่าอยู่อิสลามเราจะน่านับถือในสายตาของพี่น้องต่างศาสนาด้วยนะครับ
เอาหล่ะครับ น้องๆเข้าไปอ่านกระทู้ต่างๆในเชิงวิชาการมามากแล้ว วันนี้ผมจะนำน้องๆไปสูดอากาศของหน้าต่างบานอื่นกันบ้างนะครับ พักผ่อนหย่อนใจกับผมดีกว่า สาระอาจมีน้อยนิด แต่บางทีอาจสะกิดโดนใจ ถึงขั้นเปลี่ยนใจมาเป็นแฟนคอลัมน์ผมอีกคนก็ได้นะครับ (ล้อเล่นครับ ไม่อยากบังคับใจ)
โลกมนุษย์เรานี้ ช่างน่าอยู่เสียเหลือเกินถ้าคิดกันในแง่ความคิดของคนชนบท ที่ตื่นเช้าขึ้นมาท่ามกลางกลิ่นไออุ่นของควันไฟที่ริมๆบ้าน ของเพื่อนบ้านจุดไฟเผาขยะในตอนเช้าๆ เด็กๆนั่งล้อมวงท่ามกลางกองไฟ บางคนเอามือไปจับไฟที่ลุกเป็นสีแดง พร้อมเสียงหัวเราะของเพื่อนๆในกลุ่มเดียวกัน ผมคงหนึ่งหละที่ตื่นขึ้นมาแล้วต้องไปนั่งรวมกับเพื่อนๆ ก่อนที่แสงสว่างจะสว้างจ้า ซึ่งเป็นเวลาที่จะต้องไปโรงเรียน
สมัยที่ยังเด็ก ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าการที่ต้องไปโรงเรียน แต่เกลียดการอาบน้ำในตอนเช้าที่สุด ไหนต้องไปกวาดขยะทำเวรในห้องเรียน ต้องเจอวิชาคณิตศาสตร์ซึ่งเป็นวิชาที่น่าเบื่อที่สุด แต่ก็มีวิชาพละและวิชาวาดเขียนซึ่งเป็นวิชาที่รักมาก การเรียนในชั้นประถมเป็นไปตามชอล์คที่ครูใช้เขียน ไม่มีความคิดอะไรมากมายอยู่ไปวันๆอย่างมีความสุข และสนุกสนานกับเพื่อนๆในชั้น
เมื่อสิ้นชั้นประถม แต่ก็ยังมีกลิ่นน้ำนมติดอยู่ในความคิดความอ่าน ชีวิตที่เคยร่วมทุกข์สุขกับเพื่อนในชั้นเรียนก็หมดไป เมื่อต่างมาถึงทางแยกที่เราต้องไปตามทางที่พ่อแม่และครูบาอาจารย์ชี้แนะ และไปตามฐานะที่มี
จากที่เคยเป็นเด็กชายกลายเป็นนาย ซึ่งได้เรียนรู้เรื่องราวของความรักและความทุกข์ซึ่งไม่มีในบทเรียนให้ได้อ่านแต่มีบทตัวอย่างจากเพื่อนรุ่นพี่ ที่ทำให้ผมเห็น แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรมากมาย เห็นเพียงผิวเผินของคราบน้ำตาและการนั่งกอดเข่าอยู่ทุกวัน ณ ปอเนาะหลังเล็กๆหลังคามุงจาก
..
วันเวลาผ่านไป จากเด็กชายในระดับประถม ถึงนายในระดับปอเนาะ (เพราะไม่ได้เรียนสามัญครับ) ทำให้ผมนึกย้อนหลังไปยังวันวาน ชีวิตคนเราถ้าเปรียบเสมือนทางเดิน ก็คือทางทางที่มีโค้ง มีโคก และมีหลุม ลำบากในการเดินทาง แต่บางทีก็มีทางราบเรียบมองเห็นระยะทางเดินอีกยาวไกล
แต่กระนั่นก็เถอะ ถ้าเราเดินอย่างมีความสุข
ไม่ว่าทางโค้งที่ยังมองไม่เห็นทางข้างหน้าชัดเจน แต่เราก็อยากจะมองมันและระวังเมื่อใกล้จะถึงโค้ง สิ่งหนึ่งที่ได้จากทางโค้งนั้นคือ ความตื่นเต้นอยากรู้กับเหตุการณ์ข้างหน้า และการระวังตัวเองอยู่เสมอ
หากทางเดินที่เป็นหลุมขรุขระมีน้ำเปียกแฉะ มันอาจจะเป็นทางที่ไม่สวยงามนักแต่เราต้องเดินใช่ไหม ยังไงก็ต้องผ่านไปให้ได้ สิ่งที่ได้จากตรงนั้น คือบางครั้งคนเราจะเดินอย่างประมาทโดยไม่มีความระมัดระวังไม่ได้ ต้องพยุงตัวเองอยู่เสมอและตลอดเวลา
หากทางเดินที่ตรงดิ่ง ไม่มีโค้งไม่มีหลุมให้น่ารำคาญ ทางสายนี้ต้องระวังด้วยเช่นกัน นั้นคือระวังความคิดและระวังทุกส่วนของร่างกายให้ดี เพราะบางทีการเดินมุ่งไปยังข้างหน้าอย่างไม่ระวังอาจพลั้งและเสียเวลากว่าที่เดินผ่านทั้งสองทางที่ผ่านมา
...........
ถ้าเรารู้จักนำอิสลามมาใช้ ในระบบสายการเดินของชีวิต เชื่อหรือไม่ว่า การเดินทางทุกทางที่ผ่านมาย่อมไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย อาจมีก็แค่ขี้ฝุ่นเกาะติดรองเท้าอันเบาบาง เพราะอิสลามมีทางป้องกันและการแก้ให้อยู่เสมอ
การเกิดมาอยู่บนโลกนี้ ช่างโชคดีเสียเหลือเกิน น้ำอสุจิของพ่อเรามีกี่ล้านตัวที่พุ่งชนรังไข่ของแม่ แต่เราคือหนึ่งในจำนวนตัวเชื้อเหล่านั้น แสดงว่าเราที่เกิดมาบนโลกนี้เป็นที่หนึ่งมาเหมือนๆกัน แล้วเราก็มาเจอะเจอกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งต่างคนต่างก็พยายามตะเกียกตะกายให้ตัวเองไปให้ถึงฝัน หากแต่ความฝันจะต่างกันก็ตาม
ดังนั้นอย่าท้อใจ หากพ่ายแพ้ ไม่สมหวังกับสิ่งที่หวัง จงลุกขึ้นยิ้มอย่างผู้มีชัยและเริ่มต้นใหม่กับชีวิตนี้ ด้วยความหวังและการก้าวเดินอีกครั้งอย่างมั่นใจ อิงฉาอัลลอฮ์ สักวันโลกนี้ก็เป็นของเรา
หากแต่สวรรค์อยู่ใต้เท้าของมารดาอยู่เสมอ สู้ต่อไปนะพี่น้อง เหมือนที่ผมเองก็กำลังสู้กับใจของตัวเองอยู่ ชนะมันยากเหลือเกินแต่ก็จะเอาชนะให้ได้ครับ
ด้วยความรัก
ดลหมาน
..............................
