อัสลามูอาลัยกุม
เรื่องมีอยู่ว่าน้องไปดะห์วะ แล้วนอนที่มัสยิดแห่งหนึ่งที่สงขลา เขาตื่นมาตอนซุบฮิ และเห็นเลือดนองอยู่ในมัสยิด
เขาพยายามปลุกคนที่ไปด้วยกัน แต่ไม่มีใครตื่น เลยตัดสินใจไปตักน้ำมาล้างมัสยิดคนเดียว ซักครู่ใหญ่บรรดาคนที่มากับเขาก็ตกใจตื่น แต่พวกเขาไม่ได้เห็นกองเลือดอย่างที่น้องเห็น ก็เลยพากันต่อว่าน้อง น้องก็เลยวิ่งหนีออกจากมัสยิดโดยทิ้งข้าวของทุกอย่างไว้ที่นั่นด้วยความเสียใจ ข้ามคืนข้ามวันเขาก็หนีไปโดยไม่รู้จุดหมายปลายทาง ประกอบกับน้ำท่วมทำให้เขาไม่สบาย ไปที่ไหนเขาก็ไล่
จนมาถึงบ้านหลังหนึ่งเขาได้เห็นศาลพระภูมิอยู่หน้าบ้าน เขาก็ตักเตือนบ้านหลังนั้นจนเจ้าของบ้านไล่ เป็นอยู่อย่างนี้หลายวัน ชาวบ้านจะเอาไปทิ้งที่หน้าผา แต่อัลลอฮให้ ชาวบ้านคนหนึ่งก็ถามว่าบ้านอยู่ไหน ชื่ออะไร เขาจำไม่ได้ แต่จำได้แค่นามสกุล และมีคนรู้จักนามสกุลนี้ ก็เลยโทรสอบถามเรื่อย ๆ จนข่าวรู้ไปถึงปะของเขา ก็เลยไปรับกลับมา แต่ยาอัลลอฮร่างกายของเขามีแต่รอยแผลที่ชาวบ้านขว้างปากับก้อนหิน เท้าที่มีแต่รอยแผลเนื่องจากเดินเท้าเปล่า พากลับมารักษาแต่ก็ยังไม่หาย เขาพูดแต่เรื่องศาสนา หนีออกจากบ้านบ้าง ไปโบกรถกลางถนนบ้าง สร้างความปั่นป่วนไปทั่ว จนมะเขาตัดสินใจพาไปรักษาในโรงพยาบาลประสาท แต่ก็ไม่หาย ต่อมารักษากับหมอบ้าน ก็หายเป็นพัก ๆ
นี่ก็หลายปีแล้วเขายังมีอาการอย่างนี้อีก ตอนนี้มะก็ไปหาหมอจนทั่ว แต่กลัวว่าจะไปหาหมอที่เกี่ยวกับไสยศาสตร์ มันเสี่ยงต่อการชิริก พอจะมีวิธีไหนที่ดีกว่านี้คะ ยาซากัลลอฮูฆอยรอนกาซีรอ
วะบิลาฮิเตาฟิก วัลฮีดายะห์ วัสลาม
