بسم الله الرحمن الرحيم
สิ่งที่แรกที่ศาสนากำหนดเป็นความจำเป็นสำหรับมุกัลลัฟ คือ ผู้ที่มีสติสัมปชัญญะและบรรลุนิติภาวะ ไม่ว่าจะเป็นเพศชายหรือเพศหญิง นั้นคือ
การรู้จักอัลลอฮ์ กล่าวคือ รู้บรรดาหู่กุ่มซีฟัตและบรรดาหุก่ม การเป็นพระเจ้าของพระองค์ พร้อมทั้งรู้บรรดาสิ่งที่ทำให้รู้จักสิ่งต่าง ๆ ดังได้กล่าวแล้ว และรู้ถึงสิ่งที่เกี่ยวข้องกับบรรดาร่อซูล ดังนั้น ความหมายของคำว่า รู้จักอัลลอฮ์นั้น มิได้หมายความว่า รู้จักรูปร่างของพระองค์ ทั้งนี้ เพราะของใหม่ไม่อาจรู้ถึงแก่นแท้ (หะกีกัต) ของเก่า ๆ (ก่อดีม) ได้
ดังนั้น คำว่า "รู้จัก" และ "รู้" นั้น จึงหมายถึง รู้ที่ตรงกับความจริงที่ก่อให้เดความรู้นั้น อันเป็นความรู้ที่มีหลักฐาน กล่าวคือ การยึดมั่น (เอี๊ยะติกอด) ที่เด็ดขาด ที่ตรงกับความจริง ซึ่งการเอี๊ยะติกอดนั้น เกิดขึ้น จากเครื่องหมายสิ่งแสดงว่าเป็นการเอี๊ยะติกอดที่ถูกต้อง
จำเป็นสำหรับมุกัลลัฟต้องรู้ถึงบรรดาสิ่งที่วาญิบทางปัญญา ในเรื่องที่เกี่ยวกับพระเจ้าของเรา ตลอดจนสิ่งที่มุสตะฮี้ลบนพระองค์ และฮาโรสสำหรับพระองค์ด้วย
และจำเป็นต้องรู้ถึงสิ่งที่เป็นวาญิบสำหรับบรรดาร่อซูลอะลัยฮิมุซซอลาตุวัสลาม และมุสตะฮี้ล ตลอดจนฮาโรสสำหรับท่านเหล่านั้นด้วย
คำนิยามของศัพท์ที่ใช้ในหนังสือนี้
1.วาญิบทางศาสนา หมายถึง สิงที่เป็นผลบุญแก่ผู้กระทำ และการลงโทษผู้ที่ไม่กระทำ เช่น รู้ว่าอัลลอฮ์ทรงมี ผู้รู้ก็จะได้รับผลบุญ ส่วนผู้ไม่รู้ก็จะต้องได้รับโทษ
2. วาญิบทางปัญญา หมายถึง สิ่งที่ปัญญาไม่ยอมรับว่า ไม่มี เช่น สสารเอาที่อยู่
3. มุสตะฮี้ล หมายถึง สิ่งที่ปัญญาไม่ยอมรับว่ามี เช่น สสารนั้นไม่นิ่งและไม่กระดิก (ในเวลาเดียวกัน)
4. ยาอิสนั้นคือ สิ่งที่ปัญญาเชื่อว่าอาจมีหรืออาจไม่มีก็ได้ เช่น สสารนิ่งและกระดิก (หมายถึง ไม่นิ่งก็กระดิก กล่าวคือ จะมีทั้งนิ่งและกระดิกในเวลาเดียวกันหรือ ไม่มีทั้งนิ่งและกระดิกในเวลาเดียวกันไม่ได้)
ผู้ที่เป็นมุกัลลัฟแล้ว ทุกคนจำเป็น (ฟัรดูอีน) ต้องรู้หลักฐานของสิ่งที่วาญิบ มุสตะฮี้ลและยาอิสด้วย เพื่อจะได้ไม่ต้องมุกอลลิด คือ ผู้ที่เชื่อคำพูดของคนอื่นโดยไม่รู้ว่ามีหลักฐานอย่างไร
บรรดาอุละมาอ์มีทัศนะแตกต่างกันว่า บุคคลที่เป็นมุกอลลิดนั้น เป็นกาเฟรหรือไม่? ทัศนะที่ซอเฮี๊ยะหฺกล่าวว่า เป็นมุมินพร้อมกับมีโทษ เพราะไม่เรียน ไม่พิจารณาหาเหตุผล ทั้งนี้หากเขาเป็นคนที่สามารถเรียน และหาเหตุผลได้
ความมุ่งหมายของคำว่า
หลักฐาน นั้นคือ หลักฐานอิจมาลี คือ หลักฐานที่ไม่อาจโต้ตอบหรือชี้แจงความสงสัยที่เกิดขึ้นได้ เช่น มีความสงสัยตั้งเป็นคำถามขึ้นว่า อะไรคือหลักฐานทำให้ท่านเชื่อว่ามีอัลลอฮ์ เขาก็จะตอบว่าโลกนี้ แต่ก็ไม่อาจชี้แจง แนวทางที่ชี้ว่าโลกนี้เป็นหลักฐานได้ หรือว่าสามารถชี้แจงได้ แต่หากมีคำคัดค้านเกิดขึ้น เขาก็ไม่อาจชี้แจงเพื่อแก้ปัญหาตามที่ผู้คัดค้านหรือสงสัยต้องการได้ ก็ถือว่า เขาผู้นั้นพ้นไปจากสภาพการเป็นตักลีด (ผู้ตาม) โดยการที่เขารู้หลักฐานอิจมาลีย์ดังได้กล่าวแล้ว
สำหรับหลักฐานตัฟซีลีย์นั้น คือ หลักฐานที่สามารถยืนยันและชี้แจงบรรดาความสงสัยที่เกิดขึ้นได้
