สำนวนไทยที่ผมจำขึ้นใจแต่เด็กก็ต้องนี่เลย "น้ำขึ้นให้รับตัก" และ "หนีเสือปะจระเข้" ยังจำได้ตอน ป.1 ที่ อ.ดึงแผ่นกระดาษแข็งอันใหญ่เบ้อเร้อ ไปอีกหน้าหนึ่ง เพื่อให้ นร.ดูสำนวนถัดไป ก็คือสำนวนข้างต้นนั่นแหละ มีรูปด้วย ไม่มี อ.ท่านวาด สวยมากๆ และ อ.ชอบบังคับให้เขียนแล้ววาดรูปส่งด้วย ผมเกลียดการวาดรูปมากๆ ตอนนั้น และมักจะปวดท้องขึ้นโดยอัตโนมัติเมื่อถึงคาบนี้ และจะไปอยู่ห้องน้ำจนหมดคาบ จน อ.สั่งให้เพื่อนมาตาม อิอิ ความทรงจำเด็ก เมื่อหวนกลับมาคิดตอนโต ก็แปลกประหลาดดีแหะๆ แม้จะเป็นตัวเราเองที่ทำก็ตาม คิดแล้วตาหลกและสมเพชตัวเองจริงๆ คริคริ - วัสสลาม
