ท่านอัตติรมีซีย์ ได้กล่าวว่า
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ ، أَنَّ رَجُلا خَيَّاطًا دَعَا رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم ، فَقَرَّبَ مِنْهُ ثَرِيدًا عَلَيْهِ دُبَّاءُ ، قَالَ : فَكَانَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم ، يَأْخُذُ الدُّبَّاءَ ، وَكَانَ يُحِبُّ الدُّبَّاءَ
รายงานจาก อะนัส ว่า "มีชายมีอาชีพเป็นช่างเย็บผ้าคนหนึ่ง ได้เชิญท่านร่อซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม (มารับประทานอาหาร) แล้วเขาก็นำ ษะรีด (ขนมปังที่ราดด้วยเนื้อหรือน้ำแกง) เข้ามาใกล้ ๆ ท่าน ซึ่งข้างบนมีน้ำเต้าอยู่ด้วย ดังนั้น ท่านร่อซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม จึงหยิบน้ำเต้ามารับประทาน ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ชอบน้ำเต้า" อัชชะมาอิล (326)
ฮะดิษนี้ ชี้ให้เห็นว่า ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม มีความสมบูรณ์ในการนอบน้อมถ่อมตนและอยู่ร่วมกับผู้อื่นด้วยความเป็นกันเอง ท่านยังให้การตอบรับการเชิญไปรับประทานอาหาร และไม่ถือการเชิญชวนของช่างเย็บผ้านั้นเป็นเรื่องที่ต่ำต้อยแต่ประการใด และท่านต้องการสร้างความสุขสบายใจแก่เขาอีกด้วย
ดังนั้น หากสมมุติว่าเรา ได้เชิญท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม มารับประทานอาหารที่บ้านเรานั้น เราจะรู้สึกอย่างไรหนอ? เราจะเกร็งไปหน่อย หรือต้องการทำอาหารดี ๆ หรือเราดีใจสุด ๆ ที่นบีเป็นแขกของเรา นึกภาพกันเอาเองล่ะกันขอรับ
