ท่านอัตติรมีซีย์ ได้กล่าวรายงานว่า
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ ، قَالَ : إِنْ كَانَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم ، لَيُخَالِطُنَا حَتَّى يَقُولَ لأَخٍ لِي صَغِيرٍ : يَا أَبَا عُمَيْرٍ ، مَا فَعَلَ النُّغَيْرُ ؟
จากอะนัส บิตร มาลิก เขากล่าวว่า "หากท่านร่อซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม อยู่ ท่านก็จะทำการอยู่ร่วมกับพวกเรา จนกระทั่งท่านได้เคยกล่าวแก่น้องคนเล็กของฉันว่า "โอ้ อบี อุมัยร์ ( โอ้ พ่อของอุมัยร์ - คือพ่อของเจ้านกที่อายุสั้น) เจ้า(นก)นุฆัยร์(คือนกไนติงเกล)ทำอะไรอยู่หรือ?" อัชชะมาอิล (228)
กล่าวคือ มีเด็กน้อยคนหนึ่ง ซึ่งเป็นน้องชายคนเล็กของท่านอะนัส เขาได้มีนกตัวหนึ่ง ซึ่งน้องชายชอบนำมาเล่นเป็นประจำ หลังจากนั้นไม่นานนกก็ตาย น้องชายท่านอะนัสจึงมีความโศกเศร้าเสียใจตามประสาเด็ก ๆ ที่นกเพื่อนรักไปเสียชีวิตไปแล้ว เมื่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้เห็นความโศกเศร้าที่ปรากฏอยุ่บนสีหน้าของน้องชายคนเล็กของท่านอะนัส ท่านนบี จึงทำการพูดเพื่อเป็นการปลอบใจน้องชายเขาว่า "โอ้ พ่อของอุมัยร์" "เจ้านกนุฆัยร์ทำอะไรอยู่หรือ?"
คำว่า "อุมัยร์" แปลว่า ผู้ที่อายุสั้น ซึ่งตรงนี้หมายถึง เจ้านกที่อายุสั้นนั่นเอง และจริง ๆ แล้ว เด็กเป็นพ่อไม่ได้หรอก แต่ท่านนบี เรียกแทนชื่อเด็กว่า พ่อของเจ้านกที่อายุสั้น เพื่อปลอบใจและให้เด็กมีความผูกพันกับนกที่เพิ่งจากไป เหมือนกับว่า เด็กเป็นพ่อหรือเป็นเจ้าของนกนั้นอยู่
จากฮะดิษนี้ ชี้ให้เห็นถึงความนอบน้อมถ่อมตนของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวคือ ท่านเป็นถึงผู้นำสูงสุด แต่ทว่าท่านก็ทำการอยู่ร่วมกับประชาชนและมิตรสหายของท่าน และท่านก็ร่วมทุกข์ร่วมสุข มีความดีใจ และเศร้าใจเมื่อพวกเขามีความโศกเศร้า แม้กระทั่งกับเด็ก ๆ ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ทำการปลอบใจเมื่อเขามีความโศกเศร้า
