TANAH AIR

[คนเดินดิน]

ยาแต หรือว่า ยาเงาะ ล่ะ

น่าจะเป็นยาที่สัมผัสถึงคุณค่าความเป็นคนด้วยความรู้สึกที่ดี ๆ ด้วยกับการแสดงออกที่ดี ๆ

จึงจดจำได้แต่เรื่องดี ๆ

วัสสลาม

[คนเดินดิน]

เข้าเรื่องของเรากันต่อที่  พรก. ฉุกเฉิน

      จะต้อง  ขอหมายควบคุมตัวทุก ๆ 7 วัน

มีหมายจับ  หรือ  ที่เรียกว่า  หมาย ฉฉ.

ผู้ถูกควบคุมจะถูกเรียกว่า  ผู้ต้องสงสัย

ซึ่ง  ญาติสามารถเข้าเยี่ยมได้

สถานที่ที่ใช้ในการควบคุมตัวเนี่ย  ไม่ใช่โรงพักหรือเรือนจำ

การประกันตัวก็  ไม่สามารถประกันตัวได้

และจะถูกควบคุมตัวตามกฎหมายพิเศษ

    สำหรับ พรก.ฉุกเฉิน  พอจะมีความรู้เพียงเท่านี้  ผู้ใดต้องการเพิ่มเติมเชิญด้านล่างจ้า

วัสสลาม

[ILHAM]

โดนใจมากเลยก๊ะ

[คนเดินดิน]

และขอต่อด้วย ป.วิอาญา

    ต้อง มีหมายตามป.วิอาญา

เป็นเวลา  ไม่เกิน 48 ชั่วโมง

ผู้ที่ถูกควบคุมตัว  จะถูกเรียกในนามของ  ผู้ต้องหา

ซึ่งบุคคลที่เป็นผู้ต้องหานั้นสามารถ
1. พบทนายได้แบบ one by one เท่านั้น
2. เยี่ยมได้ตามสมควร
3. ถ้ามีอาการเจ็บป่วยต้องรีบรับรักษาพยาบาลโดยเร็ว
4. ให้ทนายหรือผู้ไว้วางใจเข้าฟังการสอบสวนได้

สถานที่ที่ใช้ในการควบคุมตัวคือ
1. เรือนจำ
2. โรงพัก (กรณีขออนุญาตศาลเพื่อสอบสวนต่อ)

และสามารถขอประกันตัวได้  ยกเว้น
1. กลัวการหลบหนีฃ
2. ทำความยุ่งยากต่อพยานและหลักฐาน
3. เป็นคดีร้ายแรง

          ที่รู้มีเท่านี้  รอ Guru ตัวจริงมาแถงไขต่อก็แล้วกันนะพี่น้อง

วัสสลาม

[คนเดินดิน]

ขออนุญาตนำบทความของน้องเขามาไว้ที่นี่นะคะ  ความว่า

มีบางคนในนี้เป็นเสื้อแดง บางคนเห็นด้วยกับเสื้อเหลือง แล้วคุณคิดยังไงกับคนกลุ่มนี้ที่ตั้งแต่เกิดจนแก่..เขาอยู่ใกล้ชิดกับความตาย
เขามีความชอบธรรมมากกว่าสีใหนๆ ทำไมต้องลบ"เขา"ด้วย..อย่ากลัว(จงกลัวอัลลอฮ) จงหวัง..หวังความสันติสุขแด่ทุกๆคน
 KERANAMU MALAYU
เ พ ร า ะ คุ ณ คือ  ม ล า ยู
Because U R Malayu
   
   เมื่อเอ่ยถึงชาติพันธุ์มลายู คำนี้สามารถสร้างความสั่นสะเทือนต่อความรู้สึกของผู้ปกครองสยาม และประเทศไทยได้ตลอด จากอดีตกว่า200ปีที่รัฐอิสระปาตานีดารุสสลามได้ถูกครอบครองแบบเบ็ดเสร็จจากสยามประเทศ และหลังจากที่ปาตานี ถูกเปลี่ยนสภาพมาเป็น   1 ใน 76 จังหวัดของสยามประเทศ   ซึ่งต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็น...ประเทศไทย การปกครองแผ่นดินปาตานีก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้น บางครั้งบางช่วงกลับเลวร้ายลงด้วยซ้ำไป ด้วยความที่ไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน และไม่พยายามที่จะเข้าใจกัน โดยเฉพาะในยุคของผู้นำที่มีสโลแกนว่า        “ เชื่อผู้นำชาติพ้นภัย ” กลับกลายเป็นยุคที่เลวร้ายและสร้างความขมขื่นให้กับพี่น้องมุสลิมมากที่สุดเลยก็ว่าได้ จนกลายเป็นบาดแผลที่ยากจะเยียวยา ซึ่งเมื่อเทียบกันแล้วเลวร้ายกว่าในยุคปัจจุบันหลายเท่านัก แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับแผ่นดินปาตานี ความเป็นชาติพันธุ์ของคน      ปาตานีก็ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนเขาเหล่านั้นจากชาติพันธุ์มลายูให้เป็นอื่นได้...
   ...เฉกเช่นเดียวกับคำประกาศอย่างภาคภูมิใจของพี่น้องร่วมชาติไทยอีกกลุ่มหนึ่ง ที่เขาได้ประกาศว่า  “ เราคือคนไทยเชื้อสายจีน ” การประกาศก้องดังกล่าว กลับได้รับการขานรับและ ยกย่องว่า เป็นการแสดงถึงความซื่อสัตย์ที่มีต่อบรรพบุรุษ   พี่น้องชาวจีนเหล่านั้นก็ได้ประกาศให้ทราบด้วยว่า พวกเขาเพิ่งอพยพมาสู่ดินแดนนี้ไม่ถึง 100 ปี และ ที่ผ่านมาก็ยังมีบางยุคบางช่วงที่ชาวจีนเหล่านี้ได้เคยร่วมกันก่อกบฏกลางเมืองหลวงและมีการตั้งกลุ่มตั้งแก๊งอิทธิพล     จนทางราชการต้องปราบปรามต่อสู้กันมีการเสียชีวิตกันเป็นจำนวนมาก...รู้จักกันในนามว่า            “ กบฏอั้งยี่ ”  และยิ่งในยุคที่มีการปลุกผีคอมมิวนิสต์ก็ปรากฏว่าพี่น้องชาวจีนบางส่วนมีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์กรลับใต้ดินต่อต้านรัฐบาลไทย...
   ปัจจุบันได้ปรากฏว่ากลุ่มชาวจีนที่เพิ่งอพยพเข้ามาสู่ประเทศไทยไม่ถึง 3ชั่วอายุคน กลับกลายเป็นกลุ่มชนที่มีอิทธิพลและควบคุมเศรษฐกิจเกือบทั้งประเทศ โดยมีคนไทยที่เป็นเจ้าของประเทศเป็นเพียงลูกจ้างและผู้เช่าที่ดินทำกิน ไม่ต่างอะไรกับผู้อาศัย...
   ในขณะที่กลุ่มชนซึ่งบรรพบุรุษอยู่ในดินแดนแห่งนี้มาตั้งแต่ก่อนประวัติศาสตร์ ร่วมเสียเลือดเสียเนื้อปกป้องแผ่นดิน ไม่เคยแม้แต่คิดที่จะมีอำนาจทางการเมือง การทหาร หรือทางเศรษฐกิจ หรือการเป็นพลเมืองที่เหนือกว่าพื่น้องร่วมชาติ...แต่เพียงแค่ความแตกต่างกันทางศาสนากลับกลายเป็นว่าไม่สามารถที่จะประกาศชาติพันธุ์ของตนให้ได้รับรู้ว่า ชาติพันธุ์ที่แท้จริงของตนก็คือ...... คนไทยเชื้อสายมลายู ..........
   “ มลายู ” เป็นเผ่าพันธุ์ที่อยู่คู่ดินแดนแหลมมลายูมาอย่างยาวนาน เมื่อได้ย้อนกลับไป 
ดินแดนแห่งนี้เคยรุ่งเรืองในด้านอารยธรรม รวมทั้งความเชื่อของศาสนาดั้งเดิม คือศาสนาฮินดู ซึ่งได้รับการเผยแพร่จากกลุ่มพ่อค้าชาวอินเดีย จากนั้นหลังการปรินิพพานของพระพุทธเจ้าประมาณ 200 – 300 ปี ได้มีพระสงฆ์ 2 รูป คือ พระโสณะกับพระอุตระซึ่งได้รับมอบหมายจาก พระเจ้าอโศกมหาราชให้มาเผยแพร่ศาสนาพุทธ ณ ดินแดนอุษาคเนย์ซึ่งมีการผสมผสานทั้งพุทธและฮินดูในชุมชนเดียวกันมาตลอดกว่า 1200 ปี จนกระทั้งประมาณคริสต์ศตวรรษที่ 7 ศาสนาอิสลามก็เริ่มถูกนำเข้ามาเผยแพร่โดยพ่อค้าชาวอาหรับ แต่ก็ยังไม่ได้รับความนิยมมากนัก มีการยอมรับนับถือกันเฉพาะในกลุ่ม หรือตามชุมชนเล็กๆ กระทั้งเมื่อราวศตวรรษที่14 หรือในราว พ.ศ 2043 หรือราว 500 ปีที่ผ่านมานี้เอง ซึ่งตรงกับสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้น ศาสนาอิสลามก็ได้เป็นเสมือนศาสนาประจำดินแดนแห่งนี้ เนื่องจากเจ้าผู้ครองอาณาจักรได้เข้ารับนับถือศาสนาอิสลามทำให้พสกนิกรส่วนมากเข้ารับนับถือศาสนาอิสลามตามไปด้วย จนในที่สุดดินแดนอุษาคเนย์แห่งนี้ได้เป็นดินแดนที่ประชาชนเกือบทั้งหมดเข้ารับนับถือศาสนาอิสลามภายใต้ชื่อ   “ มหานครปาตานีดารุสสลาม ” .....
    “ มหานครปาตานีดารุสสลาม ”    อันประกอบด้วยจังหวัดปัตตานี ยะลา มือนารา (นราธิวาส) สตูล และบางส่วนของจังหวัดสงขลา ก่อนจะถูกสยามรุกราน ทำลาย แบ่งแยก แล้วปกครองด้วยการกดขี่ข่มเหง เดิมมีชื่อว่า อาณาจักรมลายูปาตานี เคยเป็นเมืองสำคัญของอาณาจักรลังกาสุกะก่อนสลายตัว ฉะนั้นลังกาสุกะเปรียบเสมือนปาตานีโบราณ แล้วก่อเกิด     ปาตานีพร้อมกับความเปลี่ยนแปลงด้วยการรับอารยะธรรมใหม่นั่นคือศาสนาอิสลาม ส่วนสยามนั้น ก่อนที่ชนเผ่าไทยจะผสมกลมกลืน ก็เป็นกลุ่มชนรุ่นเดียวกันกับมลายูลังกาสุกะ แม้จะมีขนบธรรมเนียมประเพณีที่ต่างกันแต่ก็เคยนับถือศาสนาเดียวกัน แล้วสยามคงอยู่ด้วยศาสนาพุทธและมีการผสมกลมกลืนกับชนเผ่าไท จึงเกิดการเปลี่ยนแปลงทางขนบธรรมเนียม ประเพณีขึ้น มีเอกลักษณ์แห่งการทะเยอทะยานดิ้นรนมากขึ้น เช่นทำสงครามกับเพื่อนบ้านอยู่เนืองๆ ส่วนปาตานีนั้น เมื่อรับอิสลามก็หันเหจากเชิงรุกเช่นสมัยลังกาสุกะมาเป็นแนวสันติธรรม ปรองดอง เสมอภาค มีความเจริญรุ่งเรืองเป็นมิตรกับทุกประเทศ รวมทั้งสยามประเทศในช่วงที่มีสัมพันธ์ไมตรีนี้เอง เมื่อฝ่ายปาตานีไปเยือนอยุธยาและได้นำของบรรณาการติดมือไปด้วยตามธรรมเนียมของสมัยหนึ่ง และในอีกสมัยหนึ่งนั้น ฝ่ายสยามประเทศถึงกับเรียกร้องให้ส่งของบรรณาการในเชิงบังคับโดยให้เหตุผลว่าปาตานีเคยอ่อนน้อมต่อสยามประเทศมาก่อนโดยได้เคยส่งเครื่องบรรณาการ  ถึงแม้ว่าเพื่อความสัมพันธ์ไมตรีก็ตาม นี่คือทัศนคติผิดๆที่ถือกันมาเพื่อเป็นข้ออ้างในการครอบครองปาตานีในเวลาต่อมา... 
    คนพื้นเมืองชาวสยามนั้น นอกจากจะตั้งถิ่นฐานกระจัดกระจายตามตอนบนคาบสมุทรมลายูแล้ว ส่วนใหญ่จะตั้งถิ่นฐานที่บริเวณภาคกลางของไทยในปัจจุบัน เมื่อชนกลุ่มน้อยเผ่าไทได้ผสมผสานกลมกลืนกับคนพื้นเมืองสยามแล้ว เกิดมีสยามประเทศขึ้นที่บริเวณล้านนา สุโขทัย อยุธยา ธนบุรี และกรุงเทพฯ ส่วนความคิดที่จะมีการเปลี่ยนชื่อจากสยามเป็นไทย นั้น มีขึ้นในสมัย ร.๕ แล้วแต่ถูกเปลี่ยนจริงๆในสมัยจอมพล ป.พิบูลสงคราม เป็นนายกรัฐมนตรี และชาตินิยมไทยจึงถือกำเนิดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เพื่อแสดงถึงชาติพันธุ์ไทยเหนือชนชาติอื่นๆ เหมือนกับการประกาศของประเทศ ญี่ปุ่นและเยอรมนี ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒ ฉะนั้นในเมื่อรัฐไทยรื้อฟื้นการประกาศใช้นโยบายลัทธิชาตินิยมในลักษณะนี้ จึงสมควรเรียกว่านโยบายNeo-Nazi อันหมายถึง การปฏิบัติการโหดฆ่าล้างโคตรชาติพันธุ์อื่นๆ ทั้งด้านภาษา วัฒนธรรมและชีวิต ดังที่ผ่านมา รัฐไทยได้กดขี่ข่มเหงด้วยวิธีการนี้อย่างไร้มนุษยธรรมอย่างเต็มรุปแบบต่อประชาชนชาวล้านนา ล้านช้าง (เชียงใหม่-แพร่-น่าน-ลำพูน) , ประชาชนชาวหลวงพระบางเวียงจัน(ลาว) , ประชาชนชาวกำปงจาม (กัมพูชา)  และประชาชนชาวมลายูปาตานี
การเกิดของชาติใดชาติหนึ่งนั้นมิใช่เพื่ออยู่ใต้อำนาจอีกชาติหนึ่งฉันใด ปาตานีก็รักสันติและอิสรภาพฉันนั้น ในการนี้ปาตานีถึงได้ป้องกันประเทศไว้จนถึงวาระสุดท้าย เมื่อปราชัยก็ยังลุกฮือและต่อต้านจนถึงที่สุดเพื่อกำหนดชะตาตนเอง รักษาเกียร์ติและศักดิ์ศรีไว้ตามบทบัญญัติของอิสลาม นานาอารยประเทศ และกฏบัตรของสหประชาชาติ เพื่อระบบอิสลามจะได้กลับมามีบังคับใช้เช่นเดิม เพื่อความผาสุขของชนทุกหมู่เหล่า ณ ปาตานี ดารุสสลาม ฉะนั้น การที่ฝ่ายสยามได้อ้างถึงการอ่อนน้อมด้วยเครื่องบรรณาการนั้นจึงเป็นแค่การประกาศิตเพื่อแสดงบารมีแก่ประเทศเพื่อนบ้านและชาติยุโรปที่กำลังแสวงหาดินแดนในช่วงนั้น โดยพระเจ้ากรุงสยามทรงเคยที่จะยกปาตานีให้ฝรั่งเศสทั้งๆที่ยังไม่ได้ตกเป็นของสยามเลย เหมือนที่อังกฤษเคยปฏิเสธที่จะรับเมืองมะริด (พม่า) ตามข้อเสนอของสยามเพื่อแลกเปลี่ยนกับข้อตกลงบางอย่างโดยอังกฤษให้เหตุผลว่าเมืองดังกล่าวไม่ได้เป็นของสยามเลย ปาตานีเองก็เคยปฏิเสธที่จะส่งเครื่องบรรณาการตามคำสั่งของสยาม แต่ชาวฮอลันดามาไกล่เกลี่ยจึงจำยอมส่งไป มิใช่กลัวจะถูกสยามรุกราน แต่เพื่อเห็นแก่ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจระหว่างปาตานีกับบริษัทอินเดียตะวันออกของฮอลันดาซึ่งเคยตั้งสถานีการค้าที่ปาตานีนานถึง 27 ปี แล้วทีสยามประเทศเองก็เคยส่งเครื่องราชบรรณาการไปยังพระเจ้ากรุงจีนนั้น แสดงว่าสยามยอมอ่อนน้อมต่อเมืองจีนด้วยกระนั้นหรือ อย่างไรก็ดี ที่เด่นชัดก็คือ ปาตานีสามารถดำรงไว้ซึ่งเอกราชมาตั้งแต่สมัยนครรัฐสุโขทัยจนถึงนครรัฐธนบุรีของสยาม ครั้นเมื่อกองทัพพระเจ้าตากสินมาประชิดปาตานีที่ เทพา (Tiba) เพื่อขอตัวเจ้าเมืองสงขลาที่กำลังลี้ภัยสยามที่ปาตานีแต่ต้องถอยทัพกลับไปโดยไม่สามารถตีปาตานีได้ ต่อมาในสมัยร.๑ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ (หลังจากได้ประหารชีวิตพระเจ้าตากสินและโอรสทุกพระองค์ ยกเว้นโอรสที่ชื่อว่า “พระองค์เหม็น” เพราะแต่งงานกับลูกสาวร.๑ พระองค์เหม็นมาโดนประหารในสมัยร.๒ และทหารทุกนายที่จงรักภักดีรวมถึงทหารที่ชื่อพระยาพิชัยดาบหักทหารเอกของพระเจ้าตากสิน)ร.๑ก็ยกทัพมาโจมตีปาตานี
    ปาตานีเสียกรุงไปในที่สุดในปี ค.ศ1786 เป็นปีเดียวกันที่อังกฤษเริ่มวางรากฐานในดินแดนมลายู โดยเช่าเกาะปีนังจากรัฐเคดาร์ (มาเลเซีย) ตั้งแต่นั้นมาปาตานีถูกบังคับให้ส่งดอกไม้เงินดอกไม้ทองทุกๆ2 ปีครึ่งจนถึงสมัยร.๕ เพื่อสั่งสอนความปราชัยของปาตานีในฐานะผู้แพ้สงครามตามธรรมเนียมของความเชื่อและปรัชญาของศาสนาฮินดูที่สยามได้รับอิทธิพลมาจากการผสมผสานกับชุมชนท้องถิ่น ณ ดินแดนสุวรรณภูมิ ครั้นเมื่อปาตานีสูญเสียอธิปไตย กระบวนการการต่อต้านสยามจึงเกิดขึ้น ปาตานีไม่เคยอ่อนน้อมต่อสยามไม่ว่าก่อนหรือหลังเสียอธิปไตย(โดยไม่ชอบธรรม) กล่าวคือ การได้มาซึ่งการปกครองของสยามต่อปาตานีนั้นด้วยกลอุบายฉ้อโกงเพื่อให้รายออับดุลกาเดร์(ราชาองค์สุดท้าย)ของปาตานียอมรับแผนการที่จะประกาศใช้นโยบายเทศาภิบาล และข้อกล่าวหาที่เป็นเท็จต่างๆนานาทั้งที่ได้คิดค้นเองและที่ได้รับการยุยงจากอังกฤษเพื่อเอาหน้าตีสนิทกับสยามโดยหวังว่าสยามจะตีตัวออกห่างฝรั่งเศส  หลังจากที่รายอปาตานีทรงยกเลิกที่จะเซ็นชื่อยอมรับข้าหลวงร.๕ เป็นที่ปรึกษาของพระองค์ เนื่องจากฝ่ายสยามได้เปลี่ยนแปลงแก้ไขสำนวนและได้รายงาน(โกหก)ไปยังฝ่ายอังกฤษที่สิงคโปร์ในเชิงตรงกันข้ามว่า ทางรายอปาตานีทรงได้เซ็นชื่อยอมรับนโยบายเทศาภิบาลและอยู่ภายใต้อำนาจสยามแล้ว สยามจึงกดดันปาตานีด้วยการตั้งข้อหากบฏทันทีและมีการกลั่นแกล้งด้วยการให้เหตุผลว่าทางอังกฤษได้เปิดเผยในเชิงความลับ(ที่ไม่มีมูลความจริง)ว่ารายอปาตานีกำลังสะสมอาวุธเพื่อลุกฮือต่อต้านสยามโดยเช่าเรือเยอรมันและจะมีการขนถ่ายที่ฝั่งสตูล กระบวนการบังคับใช้นโยบายเทศาภิบาลโดยใช้กำลังและการผนวกปาตานี(โดยมิชอบ)เป็นส่วนหนึ่งของดินแดนสยามจึงบังเกิดขึ้น ณ บัดนั้นเป็นต้นมา และหลังจากนั้น พ.ร.ก. กฏหมาย นโยบายต่างๆ ร่วงรินสู่ดินแดนปาตานีดุจดังน้ำฝนตกลงมาที่ทำให้เกิดน้ำท่วม เหมือนดินภูเขาถล่มสู่หมู่บ้านที่ทำให้เกิดความหายนะทั้งชีวิตและทรัพย์สิน เพราะสิทธิอันชอบธรรมและชาติพันธุ์ของชนชาวมลายูปาตานีได้ถูกปฏิเสธและกีดกันโดยรัฐไทยตลอดมาและตลอดไป
นโยบายอาณานิคมใหม่ของ ร. ๕ และการผนวกดินแดนปาตานีในปีค.ศ 1902 จากการที่สยามประเทศได้กลายเป็น-รัฐกันชน-ถึงกับต้องยกรัฐมลายูต่างๆให้อังกฤษ (ยกเว้นปาตานี) และ อินโดจีนให้ฝรั่งเศสนั้น ฝ่ายสยามคือในสมัย ร.๕ จึงได้ประกาศใช้ระบบเทศาภิบาลเพื่อรวมอำนาจที่เมืองหลวง คือกรุงเทพมหานคร เมืองที่ได้ชื่อว่ามีความศิวิไลซ์ ดินแดนแห่งศาสตร์และศิลป์มีวัฒนธรรมและอารยธรรมที่สืบสานกันมายาวนานนั้น สำหรับชาวปาตานี กรุงเทพฯมีแต่เรื่องราวอันน่าสลดหดหู่ใจ เพราะหลังจากปาตานีถูกเปลี่ยนจากสถานะรัฐใต้บังคับสยาม ถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของสยาม ด้วยกระบวนการนอกกติกาที่ผิดกฏมนุษยธรรม เช่นจำคุกราชาปาตานีและราชาหัวเมืองอื่นๆ ( "การปฏิรูป" การปกครองในสมัยรัชกาลที่ ๕ ที่มีการตั้ง "มณฑลเทศาภิบาล"  (ส่งข้าราชการจากกระทรวงมหาดไทยส่วนกลางไปปกครองแทน) ประเด็นหลักของ "การปฏิรูป" คือการยกเลิกความเป็นอิสระในการปกครองท้องถิ่น ยกเลิกศักดิ์และสิทธิ์ของบรรดาเจ้าเมือง  "ประเทศราช" ทั้งหลายทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นเชียงใหม่หรือเจ้าเมืองต่างๆ ในล้านนา (แพร่ น่าน ลำพูน ฯลฯ) หรือในภาคอีสานก็ตามถูกยกเลิก ดังนั้นวงศ์ของสุลต่านปัตตานีก็ถูกยกเลิกไปด้วย (ราชาอับดุลกาเดร์สุลต่านปัตตานีองค์สุดท้ายถูกจับไปกักขังที่พิษณุโลก แต่วงศ์สุลต่านของเคดะห์ กลันตัน ตรังกานู ฯลฯ ยังคงมีอยู่เนื่องจากที่รัฐฯ เหล่านั้น ตกไปอยู่ในครอบครองเป็น "เมืองขึ้น" ของอังกฤษตามข้อตกลงกับราชสำนักรัตนโกสินทร์ของรัชกาลที่ ๕ เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๕๒ ) มีการปล้นสะดมทรัพย์สินชาวบ้าน ข่มขืนสตรี ซึ่งพฤติกรรมเหล่านี้เหมือนกับพฤติกรรมของกองทัพญี่ปุ่นที่กระทำการย่ำยีในจีนสมัยสงครามโลกครั้งที่๒ ...
ปาตานีถูกย่ำยีเพราะรายอปาตานีขัดขืนและปฏิเสธที่จะอยู่ใต้อำนาจสยามโดยบริบูรณ์ โดยเฉพาะใต้อำนาจข้าหลวงที่จะมาประจำที่ปาตานีตามนโยบายเทศาภิบาลดังกล่าว ทั้งนี้รายออับดุลกาเดร์ทรงเห็นการณ์ไกลว่าต่อจากนี้ไปชาวปาตานีจะประสบแต่ความหายนะและภัยพิบัติตลอดไปจนกว่าชาวปาตานีจะสามารถกอบกู้เอกราชกลับคืนมาหรือที่เรียกกันในปัจจุบันว่า...การกำหนดชะตาของตนเอง (self-determination )
ดังนั้น การมีเชื้อสายมลายูและกล้าที่จะประกาศตัวต่อสังคมว่า “ ฉันเป็นคนมลายู” นั้นจึงไม่ใช่เป็นการท้าทาย ไม่ใช่เป็นการสร้างปัญหา ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้เกิดความหวาดระแวง แต่กลับเป็นการแสดงให้เห็นถึงความจริงใจและภูมิใจ ถึงแม้ว่าเขาจะทราบดีว่าสิ่งที่เขาพูดออกไปนั้นอาจทำให้เขาไม่ได้รับความไว้วางใจ หรือ อาจจะเกิดพิษภัยขึ้นกับตัวเอง ครอบครัว ญาติพี่น้องทั้งทางตรงและทางอ้อม แต่มุสลิมทุกคนจะต้องกล้าพูดความจริงต่อหน้าผู้ปกครอง ถึงแม้มันจะขมขี่นสักปานใดก็ตาม
อาจารย์ ส.ศิวรักษ์ได้เคยกล่าวถึง 3 จว.ชต.ไว้ว่า
"หนึ่ง-เราต้องยอมรับความจริงนะครับว่าเรารังแกเขามา 200 ปี และเรารังแกครั้งล่าสุดเมื่อรัชกาลที่ 5 เลิกตำแหน่งรายาปัตตานี จับเขามาขังไว้ที่นครสวรรค์ เขาต้องการศักดิ์ศรีไม่น้อยไปกว่าเรา ปัตตานีเขาเคยเป็นเอกราช “ปืนใหญ่ นางพญาตานี”ที่เราเอาเขามา เหมือนที่เราเอา “พระแก้วมรกต”มาจากเมืองลาวเลยนะครับ(และล่าสุดเราก็เอา “เพชรบลูไดมอน”มาจากราชวงค์ซาอุดี้-ผู้เขียน)  เราต้องรู้สึกว่าเราทำผิด และเราสามารถพูดกับเขาได้ อ.ปรีดีพูดกับหะยีสุหลงแล้วว่า รัฐบาลประชาธิปไตยจะให้ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้เป็นตัวของตัวเอง ให้ใช้ภาษายาวีเป็นภาษาหลักเท่าภาษาไทย ให้เรียนศาสนาอิสลาม ไม่จำเป็นต้องเรียนศาสนาพุทธ และกฎหมายครอบครัวให้ใช้กฎหมายอิสลาม พอ อ.ปรีดีไป หะยีสุหลงถูกฆ่าเลย.. เลือกวิธีนี้ก็ยังไม่ช้าเกินไป เจรจาได้เลย"
"สอง-3จังหวัดภาคใต้เขาเป็นมุสลิม แล้วพวกมุสลิมเขาจะไม่ช่วยกันหรือครับ อย่าไปนึกนะครับว่ามาเลเซียเขาต้องการเอาไปเป็นของเขา เขาไม่ต้องการ และพวกนั้นก็ไม่ต้องการไปอยู่ใต้มาเลเซีย เพราะไปก็เป็นลูกเมียน้อยเขา ฝรั่งมีภาษิตว่า the devil we know better than the devil we do not know. เขายินดีอยู่กับเราถ้าเราให้เกียรติเขา ไม่รังแกเขา..........”
"รัฐประหาร 2490" ที่นำจอมพล ป. พิบูลสงคราม พร้อมทั้งจอมพลผิน ชุณหะวัณ และพลตำรวจเอกเผ่า ศรียานนท์ ฝ่ายอำนาจนิยมและอนุรักษ์นิยมกลับมาครองอำนาจใหม่ ข้อเสนอและบทบาทของ "หะยีสุหลง" ถูกกล่าวหาว่าเป็น "กบฏ" ต้องการ "แบ่งแยกดินแดน" ตัวท่าน,      คนสนิทและลูกชายคนโตก็ "ถูกอุ้ม" หายไป (ถูกฆ่าด้วยการจับมัดใส่กระสอบนำไปถ่วงน้ำที่ด้านหลังเกาะหนูจ.สงขลา และข้อหาทำนองนี้ ก็ถูกขยายไปครอบคลุมและทำลายชีวิตของ        4 อดีตรัฐมนตรีอีสานด้วย คือ ทองอินทร์ ภูริพัฒน์ (อุบลราชธานี) จำลอง ดาวเรือง (มหาสารคาม) ถวิล อุดล (ร้อยเอ็ด) และเตียง ศิริขันธ์ (สกลนคร) ในปี พ.ศ. 2492)
  “รัฐประหาร19 กันยายน 2549” ที่นำพล.อ.สนธิ บุญยรัตกลิน  พล.อ.สุรยุทธ จุลานนท์
นายกฯสมัคร  สุนทรเวช ,นายกฯ สมชาย  วงศ์สวัสดิ์ และ นายกฯอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ(ปัจจุบัน) ฝ่ายอำนาจนิยมและอนุรักษ์นิยมกลับมาครองอำนาจใหม่เหมือนเมื่อ" รัฐประหาร 2490 "       วังวนเดิมครั้งแล้วครั้งเล่า ประชาชนในสามจังหวัดกับสี่อำเภอของด้ามขวานทองก็ยังคงฆ่ากันตายทุกเมื่อเชื่อวันอย่างไม่มีวันจบสิ้นกระนั้นหรือ
ฉันชื่อ  ยูฮารี บิน อิสมาแอล  เลาะนะ ฉันเป็นคนมลายูมุสลิมโดยกำเนิด  ฉันเกิดที่จังหวัดนราธิวาส ป๊ะของฉันเป็นคนจังหวัดปัตตานี เรียนหนังสือจบแค่ปอ 4 ภาษาไทยพออ่านออก เขียนได้บ้าง พูดไม่ค่อยชัด ม๊ะของฉันเป็นคนจังหวัดยะลา ไม่เคยเรียนหนังสือ อ่านไม่ออก  เขียนไม่ได้ พูดเป็นแต่ภาษายาวีแต่ฟังภาษาไทยพอรู้เรื่อง ม๊ะมีเพื่อนสนิทชื่อ “น้อย”เป็นคน มลายูพุทธ น้อยที่พูดเป็นแต่ภาษาไทยแต่ฟังภาษายาวีพอรู้เรื่อง ภาพที่ฉันเห็นจนชินตาเป็นภาพของผู้หญิงสาวสองคนพูดคุยโต้ตอบกัน บางครั้งก็หัวร่อต่อกระซิกกัน บางครั้งก็ถกเถียงกันเสียงดังลั่นบ้าน สิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือ ผู้หญิงคนหนึ่งพูดภาษายาวี...อีกคนพูดภาษาไทย  ภาพนี้ยังคงติดตาตรึงใจของฉันตลอดมาถึงแม้วันเวลาจะล่วงผ่านมาเกือบสี่สิบปีแล้วก็ตาม...            .....อีกภาพหนึ่งที่ฉันเห็นจนชินตามาจนถึงทุกวันนี้คือ คนตาย ตั้งแต่เด็กฉันเห็นคนตายทุกวัน เขาจะเอาศพคนตายจากการถูกยิงหรือโดนระเบิดมาวางไว้ที่สนามหญ้าหน้าที่ว่าการอำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาสทุกวันบางวันศพเดียวบางวันก็หลายศพ พวกเราเด็ก(ผู้ชาย)ชอบไปยืนออกันดูศพและเงี่ยหูฟังพวกผู้ใหญ่เล่าเรื่องการปะทะยิงต่อสู้กับโจรแขก(แบ่งแยกดินแดน)ด้วยความตื่นเต้นผสมกับความกลัวทุกครั้งไป... 
และเมื่อยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา(พ.ศ.๒๕๒๙)ฉันได้เห็นคนตายที่หน้าอำเภอแว้งอีกครั้ง ครั้งนี้คนตายเป็นโจรแขก(แบ่งแยกดินแดน)ระดับหัวหน้าสาขามีชื่อเรียกว่า มะดาโอ๊ะแว้ง ฉันยืนมองดูใบหน้าศพอย่างเพ่งพินิจ รูปหน้าไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมมากนักยังคงมีเค้าเหมือนครั้งก่อน คล้ายเมื่อตอนที่ยังมีชื่อนำหน้าว่าเด็กชายมะดาโอ๊ะ เรียนอยู่ปอ ๕/๓ ร.ร บ้านแว้ง นั่งโต๊ะติดกันกับโต๊ะของเด็กชายยูฮารี...
จากวันนั้นถึงวันนี้ฉันก็ยังเห็นคนตายทุกวันเหมือนเมื่อสมัยเด็กๆอย่างไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันเห็นตำรวจถูกยิงตาย
ฉันเห็นทหารถูกฆ่าตัดคอต่อหน้าต่อตา
ฉันเห็นคนมลายูถูกมัดมือมัดเท้านอนตายกองทับถมกันบนรถบรรทุกทหาร
ฉันเห็นพระที่กำลังบิณฑบาตโดนระเบิดตายอยู่ริมถนน
ฉันเห็นมุสลิมที่กำลังละหมาดถูกกราดยิงตายสิบศพเลือดใหลนองมัสยิด
และล่าสุด  ฉันเห็นตำรวจร้องไห้คุกเข่ากราบขอชีวิตกับหัวหน้า ก่อนที่หัวหน้าจะชักปืนออกมายิงตำรวจคนนั้นตายคาที่ แล้วควักเงินและดาวออกมาโปรยใส่ศพ..หันหลังเดินจากไป...
         ฉันขอวิงวอนต่อองค์อัลลอฮ. โปรดประทานปัญญาในการแก้ไขปัญหาที่ฉันเห็นคนตายมาตลอดชีวิตของฉัน  ถึงแม้คนสุดท้ายที่กล้าเสนอยาหยอดตาต้องไปนอนอยู่ที่ก้นทะเลสาบสงขลานานถึง 60 กว่าปีมาแล้วก็ตาม ฉันก็คงต้องเดินหน้ายื่นข้อเสนอต่อหน้าผู้ปกครองอีกสักครั้งเพียงเพราะว่า... 
“ เฉพาะพระองค์เท่านั้นที่เราขอนมัสการ และ เฉพาะพระองค์เท่านั้นที่เราขอความช่วยเหลือ ”
.................................................................................



ข้อเสนอแนวทางการแก้ไขปัญหาความไม่สงบ
ในจังหวัดปัตตานี จังหวัดยะลา และจังหวัดนราธิวาส
1.  ขอให้รัฐบาลต่ออายุพ.ร.ก บริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉินเฉพาะในจังหวัดปัตตานี      จังหวัดยะลา และจังหวัดนราธิวาส ต่อไปอีกจนถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2554
2.  ออกกฏหมายพิเศษห้ามกิน ห้ามดื่ม ห้ามผลิต ห้ามจำหน่ายสุรา และน้ำเมาทุกชนิด
เฉพาะในจังหวัดปัตตานี    จังหวัดยะลา และจังหวัดนราธิวาส
3.  ออกกฏหมายพิเศษห้ามสูบ ห้ามดื่ม ห้ามผลิต ห้ามจำหน่ายบุหรี่, ใบจาก,ยาเส้น และสิ่งเสพติดทุกชนิดเฉพาะในจังหวัดปัตตานี    จังหวัดยะลา และจังหวัดนราธิวาส
4.  ออกกฏหมายพิเศษ ห้ามผลิต ห้ามจำหน่ายสลากกินแบ่งทุกชนิด ล็อตเตอรี หวยทุกอย่าง จับยี่กี ล๊อตโต้ และการพนันทุกชนิด เฉพาะในจังหวัดปัตตานี    จังหวัดยะลา และจังหวัดนราธิวาส
5.  ออกกฏหมายพิเศษห้ามอาชีพโสเภณี ห้ามสื่อยั่วยุทางกามารมณ์ และห้ามบริการทางเพศทุกชนิด เฉพาะในจังหวัดปัตตานี    จังหวัดยะลา และจังหวัดนราธิวาส
 6.  ผู้ใดละเมิดหรือทำผิดกฏหมายพิเศษฉบับนี้จะต้องถูกดำเนินคดีอย่างเข้มงวดและถูกลงโทษอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีอุทรณ์ใดๆทั้งสิ้น 
7.   โทษของผู้กระทำผิดกฏหมายพิเศษ ต้องถูกจำคุกเป็นเวลา 10 ปีเต็ม หรือ จะเลือกการถูกเนรเทศออกจากสามจังหวัดพร้อมกับถูกยึดทรัพย์สินทุกอย่างให้ตกเป็นของสามจังหว้ด
8.  กฏหมายพิเศษฉบับนี้มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 ตุลาคม 2553 เป็นต้นไป.
9.  กรุณาส่งคืน “ปืนใหญ่พญาตานี” มาไว้ที่ “พระราชวังกรือเซะ”เดิม ด้านหน้ามัสยิดกรือเซะ.
 พวกเรามาช่วยกันสร้างเมืองปาตานีดารุสสลามขึ้นมาใหม่ เป็นเมืองในฝันของคนที่มีศาสนา เมืองที่ปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตยที่มีประชาชนหลากอาชีพหลายศาสนาอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข เป็นแผ่นดินธรรม แผ่นดินทองอย่างแท้จริง(ลองนึกภาพดูซิว่าในสามจังหวัด ปัตตานี ยะลา นราธิวาส มีกฏหมายพิเศษ  ห้ามขายน้ำเมา ห้ามขายบุหรี่สารเสพติดทุกชนิด ห้ามโสเภณี ห้ามขายหวยล็อตเตอรีเสี่ยงโชค การพนัน  สำหรับใคร คนใหนที่ชีวิตขาดสิ่งเหล่านี้ไม่ได้กรุณาอพยพออกจากเมืองนี้ได้เลย พวกเราจะสนับสนุนการแต่งงานและเชิดชูสถาบันครอบครัวเป็นหลัก   และพวกเรายินดีต้อนรับทุกคนที่เคารพและให้เกียรติ์ในเรื่องศาสนา)  เราจะขอพรให้ดินแดนแห่งนี้มีความสงบสุขร่มเย็นภายใต้ศาสนาที่นับถือพระเจ้าองค์เดียว คือ อัลลอฮ์ (ซ.บ) และการดำเนินชีวิตตามรอยจริยวัตรที่ดีงามของศาสดา มูฮำมัด (ซ.ล)
ด้วยความเมตตาของ อัลลอฮ์ (ซ.บ) เราขอวิงวอนให้ความฝันเป็นจริงด้วยเถิด....อามีน.
หมายเหตุ ! ขอเชิญชวนทุกท่านที่มีความฝันเดียวกัน ทั้งหญิง-ชาย-คนแก่และเด็กออกมารวมตัวกันที่หน้าศาลากลางจังหวัด หรือที่หน้าว่าการอำเภอทุกอำเภออย่างสงบ สันติ
หลังการละหมาดวันศุกร์และให้ผู้นำกลุ่มนำอัตชีวประวัติของท่านนบีมูฮำมัด(ซ.ล)มาเล่าให้ทุกคนฟังและจบการชุมนุมด้วยการอ่านจดหมายฉบับนี้ก่อนจะแยกย้ายกันกลับเมื่อถึงเวลาละหมาดอัสรี เราจะชุมนุมอย่างสงบ สันติทุกวันศุกร์จนกว่าทางรัฐบาลจะให้คำตอบ...
ขอความสันติสุขจงมีแด่ทุกท่าน
                              
ยูฮารี  บิน  อิสมาแอล  เลาะนะ

(อนุญาติให้เผยแพร่เอกสารฉบับนี้ทุกภาษาและทุกช่องทางของเทคโนโลยีสมัยใหม่)

[คนเดินดิน]

และจากข้างต้นถ้าซ้ำกับแนวทางการแก้ไขปัญหาตรงไหนก็ต้องขออภัย

      เริ่มนะคะเพื่อความบะรอกัต

บิสมิลลาฮิรเราะห์มานิรรอฮีม

1.  สร้างความไว้วางใจ  ลดความหวาดระแวง  สานสัมพันธ์ด้วยความเข้าใจ

          ซึ่งสื่อที่คุณใช้ในการสร้างความไว้วางใจนั้นจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเลือกเฟ้นอย่างดี  ต้องเป็นผู้ที่ปราศจากอคติ  มีจิตใจเป็นกลาง  ไม่ลุ่มหลงอยู่กับดุนยามากจนเกินไป  ในการประชาสัมพันธ์ถึงความเป็นไปและความเป็นจริง  เป็นบุคคลที่เป็นที่เคารพนับถือและไว้วางใจของทุกฝ่าย  (เชื่อว่าบุคคลดังกล่าวคงหาได้ไม่ยากจนเกินไป)  และที่สำคัญไม่ใช่ดีเพียงเจรจาแต่ทำงานบ่ได้เรื่อง  อย่างนี้เข้าถึงพี่น้องยากหน่อยเพราะเขาต้องการการให้ความช่วยเหลือ  ไม่ใช่ภาพในจินตนาการ

[คนเดินดิน]

2. สร้างความทัดเทียม  ไม่เลือกปฏิบัติ 

   เพราะเรามิอาจหยั่งรู้ได้เลยว่าภายใต้จิตใจของคนแต่ละคนนั้นจะมีสักกี่คนที่รักศักดิ์ศรียิ่งชีพ  ดังนั้นการดูหมิ่นดูแคลน  ไม่ว่าจะด้วยวาจา  ท่าทาง  และการแสดงออกแบบต่าง ๆ บุคคลเหล่านี้ย่อมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเหล่านั้น  ความรู้สึกในหัวใจสัมผัสได้ด้วยหัวใจเช่นกัน 
พฤติกรรมเลือกที่รักมักทีชังไม่ว่าใครก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับตน

[คนเดินดิน]

3. สร้างงาน  สร้างอาชีพ  ลดการปิดโอกาสทุกกรณี

คุณเชื่อในพลังของอาการ  "รักษ์บ้านเกิด"  แค่ไหน? 
แล้วคุณคิดว่าใครจะเข้าใจหัวอกคนบ้านเดียวกันได้ดีกว่าคนบ้านเดียวกันอีกเหรอ?ความสามารถบางอย่างอัลลอฮ์อาจประทานให้ไม่ทัดเทียมกันแต่เหล่านั้นก็ซ่อนความเมตตาของพระองค์ที่เรียกว่า "ความพยายาม"    อยู่เช่นกัน

[คนเดินดิน]

มีอีกประมาน 4-5 ข้อแต่ไม่ไหวแล้ว  ค่อยว่ากันต่อนะคะ

วัสสลาม

[คนเดินดิน]

salam
ขอความเห็นหน่อยครับ จากบทความ"เพราะคุณคือ มลายู" คือผม  ไม่อยากตาย  ไปโดยไม่ได้ช่วยเหลือเพื่อนมุสลิมมลายูเลย
ผมขอแค่ไอเดียก็ได้ว่าจะแก้ไขยังไง สำเร็จหรือไม่อยู่ที่อัลลอฮขอรับ ใช้หมองหน่อยอาเดะ-กาเก๊าะ

วะอะลัยกุมุสสลามวะเราะห์มาตุลลอฮิวะบารอกาตุฮ์

      ศรัทธาชนเห็นความตายอยู่ใกล้แค่ปลายจมูก 

บุคคลทั่วไปจึงหวาดกลัวความตายยิ่งสิ่งใด

[คนเดินดิน]

4. สร้างโอกาสท่ามกลางวิกฤต  ลดภัยร้ายรายวันอันเนื่องจากความไม่เข้าใจกัน

      เรียนท่านผู้มีอุปการะคุณทั่วทุกมุมของโลกใบนี้  ฉันเคยได้ยินคำว่า  สามเหลี่ยมเศรษฐกิจ  มาก็แสนนานจนอยากให้มีการต่อยอดให้สิ่งนี้เกิดขึ้นจริงไม่ใช่แค่ "ความเพ้อฝัน"    ใยต้องมองหาทำเลซะแสนไกล  ในเมื่อมีสิ่งดี ๆ มากมายซ่อนอยู่ที่สามเหลี่ยมนี้  ปัตตานี  ยะลา  นราธิวาส  หากปราศจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากความไม่หวังดีของใครก็ไม่รู้ที่  นำร่างปิศาจมาสถิตไว้ในเรือนร่างอันงดงามที่อัลลอฮ์ทรงประทานให้เพียงเพราะผลประโยชน์ส่วนตัวเพียงเล็กน้อยจึงยอมทำลายส่วนรวมที่ควรมีการพัฒนาที่ยั่งยืนเสียยิ่งกว่าสิ่งใด 

         อะไรหล่ะที่ทำให้ฉันคิดว่าเสียไป? 
นิคมอุตสาหกรรมที่เรียกกันว่า  ฮาลาลฟู๊ด  ศูนย์กลางของมันอยู่ที่ไหนใยไม่เห็นในสถานที่ที่ควรค่าอย่างปัตตานี  (นักลงทุนใยต้องจำกัดพื้นที่การลงทุนเพียงแค่ในพระนครเท่านั้นหรือ  อัลลอฮ์ทรงทดสอบพวกเขาแล้วด้วยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นขณะนี้  สิ่งที่ควรได้รับมากกว่าการสูญเสีย  แต่เส้นผมก็บังตากันจนมองไม่เห็น
            แล้วกับสิ่งที่เกิดขึ้นในบ้านเกิดเมืองนอนของฉันไม่น่าเป็นห่วงอย่างนั้นหรือ?
ถ้าท่านนักลงทุนมอบความไว้วางใจไว้ที่พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลกแล้ว  สัจธรรมหนึ่งที่ฉันอยากบอกให้คุณรู้เหมือนที่ฉันรู้คือ
ใน  การให้  เพียง 1 ส่วนของคุณเพื่อพระองค์จักได้รับคืนมากมายถึง 7 ส่วน  และฉันก็เชื่อในสัจธรรมของพระองค์

[คนเดินดิน]

5. สร้างแหล่งเรียนรู้ที่น่าอยู่  ลดการเบียดเบียนกัน
           
                 สัจธรรมเผยให้ท่านให้ความสำคัญกับการอ่านมากเพียงใดไม่ใคร่ครวญฤา
"อิกเราะ  บิสมิร็อบบิกัลลาซี..." 
หลาย ๆ โครงการพยายามผลักดันและส่งเสริมให้เยาวชนรักการอ่าน  และมีในส่วนที่อยากให้ความเห็นเพิ่มเติมว่า
ปัญญาของเยาวชนจะเปล่งประกายในสถานที่สงบ  เงียบ  และเย็น  (แต่ห้องสมุดติดแอร์หน่ะต้องเสียตังค์ค่าผ่านประตูนะถึงจะมีโอกาสได้เข้าไปเรียนรู้กัน)  ห้องสมุดประชาชน  สักกี่คนที่ฝากรอยเท้า  แสดงความรักต่อการอ่าน

ช่วยพิจารณาด้วยจิตที่รักและศรัทธา

[คนเดินดิน]

เก็บตกจากข้อ 4.

     อุตสาหกรรมใดอีกเล่าที่น่าส่งเสริม

ขอตอบผ่านบทเพลง  อากูอาเนาะกาปงปาตา  กีญออากูโดะจารีอีแก

    อุปสรรคอันใดบ้างที่เกิดกับท่านแล้วคิดว่าควรรีบแก้ไข

ขอตอบผ่านบทเพลงอีกเช่นกัน  อีแกปงมาฮา  บีเยาะปงมาฮา 

       

[คนเดินดิน]

ทั้งที่พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลกยังไม่ส่งบททดสอบที่น่ากลัวเช่น สึนามิ

แผ่นดินแยกเช่นแถบอีสาน

หนักสุดที่พระองค์ทรงทดสอบพี่น้องของฉันภายใต้ชายคาปัตตานี  เห็นจะเป็นน้ำท่วม

        ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าด้วยเหตุผลอันใดมนุษย์จึงยอมเป็นเครื่องมือในการทำลายบ้านของฉันให้น่ากลัว  ไม่น่าอยู่

รอยแผลที่ไม่น่าจะเพิ่มจำนวนกับเพิ่มโดยที่ไม่คาดคิด

        แล้วยาวิเศษอันใดเล่าที่มนุษย์ต้องการ

       คงไม่จำเป็นจะต้องถามจากผู้ป่วย  แต่เปลี่ยนมาเป็นการตั้งคำถามกับผู้สร้างแผลแทนดีกว่าว่ายังต้องการยาวิเศษอะไรอีกหรือท่านถึงจะพอ

วัสสลาม

[คนเดินดิน]

         ไม่ว่าจะเหตุการณ์ใดก็ไม่ต่างอะไรจากการปล้นความอุดมสมบูรณ์ที่พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลกทรงประทานให้แก่ดินแดนแห่งนี้ 

          ด้วยเหตุผลอันใดจึงสร้างความเสียหายให้เกิดกับดินแดนแห่งนี้

        หรือความริษยาที่อิบลีสมีมาแต่เดิมจึงส่งสมุนของมันมากระซิบกระซาบหัวใจมนุษย์ให้กระทำการณ์ใดก็แล้วแต่  เพื่อให้ลูกหลานอะดัมที่เปี่ยมด้วยความศรัทธา ณ ดินแดนแห่งนี้  ต้องร้อนรนเยี่ยงที่มันถูกสาปแช่งไว้

        เหตุผลที่แท้จริงคืออะไรไม่มีใครรู้  เจตนาและความรู้สึกในส่วนลึกของแต่ละคนเป็นสิทธิส่วนบุคคลที่ไม่มีใครสามารถก้าวล้ำเขตแดนนี้ได้  แต่พึงรู้เถิดว่า

   " เนื้อและเลือดสัตว์ (ที่เชือดพลี) จะไม่ถึงอัลลอฮ์หรอก  แต่สิ่งที่จะถึงพระองค์  คือคุณธรรมของพวกท่าน"

(อัลฮัจย์ : 37)