salam
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله رب العالمين والصلاة والسلام على رسول الله صلى الله عليه وسلم وعلى آله وصحبه أجمعين
การนั่งหรืออยู่ในสถานที่ที่มีการกระทำผิด โดยที่ไม่มีการยับยั้งให้เลิกปฏิบัตินั้น เสมือนกับว่า เป็นการสนับสนุน หรือช่วยเหลือให้กระทำความผิด และแน่นอนการสนับสนุนให้กระทำความชั่วนั้น เป็นสิ่งต้องห้ามตามบัญญัติอิสลาม เพราะอัลลอฮ์ได้ทรงตรัสไว้ว่า
((وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلا تَعَاوَنُوا عَلَى الإثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ))
และท่านทั้งหลายจงช่วยเหลือสนับสนุนในเรื่องของความดีและความยำเกรงต่ออัลลอฮ์ และอย่าได้ช่วยเหลือกันในเรื่องของความชั่วและการเป็นศัตรูของอัลลอฮ์ และท่านทั้งหลายจงยำเกรงต่ออัลลอฮ์เถิด แท้จริงอัลลอฮ์ทรงเป็นผู้รุนแรงต่อการลงโทษยิ่ง (อัลมาอิดะห์ : ๒)
และท่านศาสดามูฮัมหมัด ศ็อลลัลลอฮู่อะลัยฮิว่าซัลลัม ได้ทรงกล่าวไว้ว่า
" من رأى منكم منكرا فليغيره بيده فإن لم يستطع فبلسانه فإن لم يستطع فبقلبه وذلك أضعف الإيمان" رواه مسلم
บุคคลใดฉันจากกลุ่มพวกท่าน การกระทำผิด ดังนั้นเขาจงเปลี่ยนแปลงเขาด้วยกับมือ (กำลัง) ของเขา และหากไม่มีความสามารถ (ก็ให้เปลี่ยนแปลงเขา)ด้วยกับลิ้น (คำพูด) ของเขา และหากไม่มีความสามารถอีก (ก็จงให้เปลี่ยนปลงเขา) ด้วยกับหัวใจของเขา (คือออกห่างจากเขาไป พร้อมกับขอต่ออัลลอฮ์ให้เปิดหัวใจให้แก่เขา) โดยที่ดังกล่าวนี้เป็นแรงศรัทธาที่อ่อนสุด
ท่านกุรตุบีย์ ได้กล่าวในตัฟซีรของเขาว่า
อัลลอฮ์ทรงตรัสว่า
((فلا تقعدوا معهم حتى يخوضوا في حديث غيره إنكم إذا مثلهم))
ดังนั้นพวกเจ้าจงอย่าได้นั่งร่วมกับพวกเขา (เหล่าผู้ปฏิเสธศรัทธา) จนกว่าพวกเขาจะสนทนากันในเรื่องอื่นจากนั้น มิฉะนั้นพวกเจ้าก็จะเหมือนกับพวกนั้นด้วย
จากโองการนี้ได้ชี้ชัดว่า จำเป็นต้องออกห่างจากบรรดาผู้ประพฤติชั่วในขณะที่พวกเขากระทำความชั่วกันอยู่ เพราะที่จริงผู้ที่ไม่ออกห่างจากพวกเขานั้น หมายถึงยินดียินยอมกับการกระทำบาปของพวกเขา และการยินดียินยอมในการกระทำความชั่วนั้น เสมือนกับเขาได้กระทำความชั่วนั้นด้วย
ดังนั้นผู้ที่นั่งอยู่ในหมู่กลุ่มของผู้กระทำความชั่ว โดยไม่ห้ามปรามการกระทำดังกล่าว อาจจะด้วยกำลัง หรือด้วยคำพูด เท่ากับเขาได้กระทำความชั่วดังกล่าวด้วย
และหากไม่สามารถที่จะยับยั้งได้ ก็ให้เดินออกห่างจากคนชั่วกลุ่มนั้นไป เพื่อมิให้ตัวเองต้องตกอยู่ในสภาพเดียวกับคนชั่วดังกล่าว
عن عمر بن عبد العزيز رضي الله عنه أنه أخذ قوماً يشربون الخمر، فقيل له عن أحد الحاضرين: إنه صائم فحمل عليه الأدب ( أي شدد عليه العقوبة والتعزير ) وقرأ هذه الآية " إنكم إذا مثلهم"
และได้มีรายงานจากท่านอุมัรบุตรอับดุลอาซีซว่า เขาได้จับคนกลุ่มหนึ่งที่กำลังดื่มสุรากันอยู่ แล้วก็ได้ถูกกล่าวแก่เขาจากผู้ที่อยู่ในกลุ่มนั้นว่า แท้จริงเขาถือศีลอด แล้วท่านอุมัรก้ได้ลงโทษเขา และอ่านโองการแห่งอัลลอฮ์ว่า แท้จริงพวกท่านก็เหมือนกับพวกเขา
แท้จริงการยินดีด้วยกับการกระทำความผิด ก็คือการกระทำผิด เพราะเหตุนี้ ผู้กระทำและผู้ยินดีในความผิด จะต้องได้รับการลงโทษเช่นเดียวกัน
والله سبحانه وتعالى أعلم
