การดะวะห์คือการเผยแพร่ศาสนา

[rayes]

  ความว่า “ฟิรเอานฺได้พูดว่า : ร๊อบบุ้ลอาละมีน คือสิ่งใดกัน?  ท่านนบีมูซา (อลัยฮิสลาม) ได้กล่าวว่า : พระองค์คือผู้อภิบาลแห่งบรรดาชั้นฟ้าและแผ่นดิน และสิ่งที่อยู่ระหว่างทั้งสอง  หากพวกท่านมั่นใจ   ฟิรเอานฺได้พูดกับบริวารที่นั่งอยู่รอบข้างเขาว่า : พวกเจ้าได้ยินไหม? (ว่าเขากำลังพูดคำพูดที่ไร้ประโยชน์อย่างไร แต่ท่านนบีมูซา (อลัยฮิสลาม) ก็ยังคงกล่าวถึงซีฟัตต่าง ๆ ของอัลลอฮฺตะอาลาอยู่) เขา (มูซา) กล่าวว่า : พระองค์คือผู้อภิบาลของพวกท่าน และเป็นผู้อภิบาลของบรรพบุรุษของพวกท่านในสมัยก่อนด้วย ฟิรเอานฺพูดกับบริวารของตนว่า : แท้จริงร่อซู้ลที่ถูกส่งมายังพวกเจ้าคนนี้เป็นบ้าอย่างแน่นอน ท่านนบีมูซา (อลัยฮิสลาม) กล่าวว่า : พระองค์คือผู้อภิบาลแห่งทิศตะวันออก และทิศตะวันตก และสิ่งที่อยู่ระหว่างทั้งสองหากพวกท่านใช้สติปัญญาพิจารณา”         
{อัชชุอะรออฺ:23-28} 

[rayes]

   ความว่า “ทำไมกลุ่มชนต่างๆที่ได้รับความเสียหายมาแล้วก่อนหน้าพวกเจ้า จึงไม่มีผู้มีคุณธรรมที่จะทำการห้ามปรามผู้คนทั้งหลาย จากการก่อความเสียหายในแผ่นดิน เว้นแต่เพียงจำนวนน้อยเท่านั้น จากผู้ที่เราได้ทำให้พวกเขารอดพ้นจากการลงโทษ ที่ทำการห้ามปรามจากการก่อความเสียหาย (หมายถึง ความเสียหายของประชาชาติก่อน ๆ ซึ่งได้ถูกกล่าวถึงเรื่องราวต่างๆของพวกเขาไว้แล้วสาเหตุของมันก็คือในหมู่พวกเขานั้นไม่มีผู้มีคุณธรรมที่จะทำการกำชับกันในความดี และยับยั้งห้ามปรามจากความชั่ว มีผู้คนจำนวนน้อยเท่านั้นที่ทำงานนี้ ซึ่งพวกเขาได้รับความรอดพ้นจากการลงโทษ) และบรรดาผู้ที่อธรรม ต่างก็ปฏิบัติตามสิ่งที่พวกเขาได้รับความสุขและความสำราญในนั้นพวกเขาเป็นผู้ทำความผิดจนติดเป็นนิสัย และผู้อภิบาลของเจ้าจะไม่ทรงทำลายหมู่บ้านทั้งหลายอย่างไม่เป็นธรรม (ด้วยเหตุที่ผู้คนในหมู่บ้านนั้น?) ทั้งๆที่ผู้คนในหมู่บ้านนั้นยังคงเป็นผู้ฟื้นฟูปรับปรุง (ตนเองและผู้อื่นในเรื่องคุณธรรม)   
{ฮูด:116-117}

[rayes]

ความว่า “ขอสาบานด้วยกาลเวลา! แท้จริงมนุษย์นั้นอยู่ในการขาดทุนอันใหญ่หลวง นอกจากบรรดาผู้ศรัทธา และประพฤติแต่ความดี  อีกทั้งย้ำเตือนซึ่งกันและกันในการยืนหยัดอยู่บนสัจธรรม และย้ำเตือนซึ่งกันและกันในการอดทนบนการรักษาอาม้าล (พวกเขาเหล่านี้แหละที่ได้รับความสำเร็จอย่างสมบูรณ์)”       
{อัลอัสริ:1-3}

[rayes]

   ความว่า “พวกเจ้าเป็นประชาชาติที่ดีเลิศ ซึ่งถูกส่งมาเพื่อเป็นประโยชน์กับมนุษยชาติ พวกเจ้ากำชับกันในการทำความดี ยับยั้งห้ามปรามจากการทำความชั่ว และศรัทธาต่ออัลลอฮฺตะอาลา” {อาลิอิมรอน:110}

[rayes]

     ความว่า “จงกล่าวเถิด (มูฮัมหมัด) นี่แหละคือแนวทางของฉัน ฉันเรียกร้องไปสู่อัลลอฮฺด้วยหลักฐานอันชัดเจน ทั้งตัวฉันเองและผู้ปฏิบัติตามฉันก็เช่นกัน (ที่จะเรียกร้องไปสู่อัลลอฮฺตะอาลา)”   {ยูซุฟ:108}

[rayes]

  ความว่า “และบรรดาผู้ศรัทธาชาย และบรรดาผู้ศรัทธาหญิงนั้น พวกเขาต่างเป็นผู้ช่วยเหลือซึ่งกันและกันในด้านของศาสนา พวกเขากำชับกันในการทำความดี ห้ามปรามจากการทำความชั่ว ดำรงละหมาด จ่ายซะกาต และเชื่อฟังต่อคำสั่งของอัลลอฮฺตะอาลา และรอซูลของพระองค์  ชนเหล่านี้แหละที่อัลลอฮฺตะอาลาจะทรงเมตตาแก่พวกเขาอย่างแน่นอน  แท้จริงอัลลอฮฺตะอาลาเป็นผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงปรีชาญาณ”    {อัตเตาบะฮฺ:71}

[rayes]

  ความว่า“และพวกเจ้าจงให้การช่วยเหลือกันในการทำความดีและการตักวา ยำเกรง และพวกเจ้าอย่าได้ให้การช่วยเหลือกันในการทำบาป และในการอยุติธรรม การเป็นศัตรูกัน”    {อัลมาอิดะฮฺ:2}

[rayes]

  ความว่า “และผู้ใดเล่าจะมีคำพูดที่ดีเลิศยิ่งกว่า ผู้ที่เรียกร้องเชิญชวนไปสู่อัลลอฮฺตะอาลา อีกทั้งตัวเขาเองก็ปฏิบัติอาม้าลที่ดีด้วยเช่นกัน และเขากล่าว (เพื่อแสดงการยอมจำนน ยอมเชื่อฟัง) ว่า ฉันเป็นคนหนึ่งจากบรรดาผู้ยอมจำนน   ความดีและความชั่วนั้น หาได้เท่าเทียมกันไม่  (แต่ทว่าผลสะท้อนของแต่ละอย่างนั้นมันแตกต่างกัน) ดังนั้น เจ้า (และผู้ที่เชื่อฟังเจ้า) จงตอบโต้ความชั่วด้วยกับสิ่งที่ดีกว่า (เช่น ตอบโต้ความโกรธด้วยความอดทน อดกลั้น ตอบโต้ความแข็งกระด้างด้วยความนิ่มนวล อ่อนโยน) ด้วยการปฏิบัติที่ดียิ่งเช่นนี้ ผลสะท้อนของมันก็คือ  ผู้ที่เคยเป็นศัตรูกันกับเจ้าจะกลับกลายเป็นมิตร สนิทสนมกันในทันที  และจะไม่ได้รับคุณสมบัตินี้นอกจาก บรรดาผู้อดทน อดกลั้น และจะไม่ได้รับคุณสมบัตินี้นอกจาก ผู้ที่โชคดีอย่างใหญ่หลวงเท่านั้น (จากอายะฮฺนี้ทำให้รู้ว่า ผู้ที่เรียกร้องสู่อัลลอฮฺตะอาลานั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่เขาจะต้องมีความอดทน อดกลั้น มีความมั่นคงและมีกิริยามารยาทที่ดีงาม” {ฮามีมอัสซะญะดะฮฺ:33-35}

[rayes]

  ความว่า“บรรดามุสลิมเหล่านี้ หากเราให้อำนาจการปกครองในแผ่นดินแก่พวกเขา ถึงกระนั้น (พวกเขา) ก็ยังคงดำรงละหมาด จ่ายซะกาต ใช้ (ผู้อื่น)ให้กระทำความดี และห้ามปรามจากความชั่ว และบั้นปลายของกิจการทั้งหลาย ย่อมเป็นสิทธิของอัลลอฮฺตะอาลาเท่านั้น” {อัลฮัจญฺ:41}

[rayes]

   ความว่า“พวกเจ้าจงต่อสู้เพื่อศาสนาของอัลลอฮฺตะอาลา อย่างจริงจังเถิด พระองค์ได้ทรงคัดเลือกพวกเจ้า เพื่อนำสาส์นของพระองค์ออกไปเผยแพร่ทั่วโลก และพระองค์มิได้ทรงทำให้เกิดความลำบากแก่พวกเจ้าในเรื่องของศาสนา (เพราะเหตุนี้ งานศาสนา จึงเป็นงานที่ง่าย และฮุก่ม     ต่าง ๆ ของอิสลามที่ถูกประทานให้กับพวกเจ้า สอดคล้องกับศาสนาของ ท่านนบีอิบรอฮีม (อลัยฮิสลาม) ฉะนั้น พวกเจ้าจงยืนหยัดอยู่บนศาสนาของบรรพบุรุษของพวกเจ้า คือท่านนบีอิบรอฮีม(อลัยฮิสลาม) อัลลอฮฺตาอาลาทรงเรียกชื่อของพวกเจ้าว่ามุสลิมไว้ในคัมภีร์ก่อนๆ และในอัลกุรอานนี้เช่นกัน (ซึ่งหมายความว่ามุสลิมหมายถึง ผู้เชื่อฟัง และผู้ซื่อสัตย์ต่อสัญญา)เราได้คัดเลือกพวกเจ้าก็เพื่อร่อซู้ลI จะเป็นพยานแก่พวกเจ้า และพวกเจ้าจะเป็นพยานต่อมวลมนุษย์” {อัลฮัจญฺ:78}

  อธิบาย : ในวันกิยามะฮฺ เมื่ออุมมะฮฺอื่น ๆ จะทำการปฏิเสธว่า บรรดานบีทั้งหลายไม่ได้ทำการเผยแผ่ให้แก่พวกเขา ดังนั้นนบีเหล่านั้น จะนำอุมมะฮฺของท่านนบีมูฮัมหมัดI มาเป็นพยาน  อุมมะฮฺนี้จะให้การยืนยันเป็นพยานว่า แท้จริงนบีทั้งหลายได้ทำการเรียกร้องและเผยแพร่แล้ว เมื่อพวกเขาถูกถามว่า พวกเจ้ารู้ได้อย่างไรกัน?  อุมมะฮฺนี้จะตอบว่า : นบีของเราได้บอกให้พวกเรารู้ หลังจากนั้นท่านร่อซูลุ้ลลอฮฺI ก็จะยืนยันถึงการเป็นพยานของอุมมะฮฺของท่าน   อุลามาฮฺตัฟซีรบางท่านกล่าวถึงความเข้าใจจากอายะฮฺนี้ว่า : อัลลอฮฺตะอาลาทรงกล่าวว่า : เราได้คัดเลือกพวกเจ้า เพื่อว่าร่อซู้ลจะได้บอกและสอนให้กับพวกเจ้า และพวกเจ้าก็นำไปบอก และสอนให้แก่ผู้คนทั้งหลาย   {กัชฟุรเราะฮฺมาน}

[rayes]

รายงานจากท่านนุอฺมาน บินบะชีร (ร่อดียั้ลลอฮู่ อันฮู่มา) จากท่านนบี I กล่าวว่า : อุปมาผู้ที่เชื่อฟังปฏิบัติตามอัลลอฮฺตะอาลา  และผู้ที่ละเมิดฝ่าฝืนต่ออัลลอฮฺตะอาลานั้นก็ประดุจดัง กลุ่มชนหนึ่ง (ซึ่งโดยสารอยู่บนเรือใหญ่ลำเดียวกัน) จากการจับฉลาก บางคนได้อยู่ชั้นบนของเรือและบางคนได้อยู่ชั้นล่าง  พวกที่อยูชั้นล่างเมื่อต้องการน้ำ ก็ต้องขึ้นมาชั้นบน และต้องผ่านพวกที่อยู่ชั้นบน พวกเขา (ผู้อยู่ชั้นล่าง) จึงคิดว่า หากเราเจาะรูในส่วนที่เป็น (ชั้นล่าง) ของเรา (เพื่อว่า แทนที่เราจะต้องขึ้นไปชั้นบน เราก็สามารถเอาน้ำจากรูนี้ได้เลย) และเพื่อไม่ให้เกิดความลำบากกับพวกที่อยู่ชั้นบน (อะไรมันจะช่างดีเช่นนั้น)  ดังนั้นถ้าหากผู้ที่อยู่ชั้นบนปล่อยให้ผู้ที่อยู่ชั้นล่างกระทำการดังกล่าว และไม่ห้ามปรามพวกเขาจากความคิดนั้น (แล้วพวกเขาก็ทำการเจาะรู) ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจะต้องได้รับความเสียหาย และถ้าหากผู้ที่อยู่ชั้นบนจับมือผู้ที่อยู่ชั้นล่างไว้ (ไม่ยอมให้ทำการเจาะรู) ดังนั้นพวกเขาเองและผู้เดินทางคนอื่น ๆ ทั้งหมดก็จะได้รับความปลอดภัย      {บุคอรี}
อธิบาย : ในฮะดีษนี้ได้เปรียบเทียบดุนยาเหมือนเรือลำหนึ่ง ซึ่งในการโดยสารอยู่ในเรือลำนี้ ผู้โดยสารฝ่ายหนึ่งไม่สามารถโดยสารอยู่ได้โดยไม่ได้รับผลกระทบจากความผิดพลาดของผู้โดยสารอีกฝ่ายหนึ่ง  ผู้คนในโลกดุนยาทั้งหมดก็เปรียบเสมือนกลุ่มชนหนึ่งซึ่งโดยสารอยู่ในเรือลำเดียวกัน ในเรือลำนี้มีทั้งคนที่เชื่อฟังและก็มีทั้งคนที่ฝ่าฝืนด้วย  ถ้าหากการฝ่าฝืนมีอยู่โดยทั่วไปแล้ว ไม่ใช่เฉพาะผู้ฝ่าฝืนเท่านั้นที่จะได้รับผลกระทบจากมันแต่ผู้คนทั้งหมดและทั่วทั้งดุนยาจะต้องได้รับผลกระทบไปด้วย  ด้วยเหตุนี้จึงเป็นความจำเป็นสำหรับการป้องกันจากความเสียหายของการอยู่ร่วมกันในสังคมแห่งมนุษยชาติ ด้วยการห้ามปรามยับยั้งกันจากการฝ่าฝืนต่ออัลลอฮฺ หากมิเช่นนั้นแล้วสังคมทั้งหมดก็อาจจะต้องตกอยู่ในการลงโทษของอัลลอฮฺตะอาลา

[rayes]

รายงานจากท่านอบู บักเราะฮฺ (ร่อดียั้ลลอฮู่ อันฮฺ) กล่าวว่า  ท่านร่อซูลุ้ลลอฮฺI กล่าว : (ในช่วงท้ายของคุตบะฮฺที่ทุ่งมีนา วันที่ 10 ซุ้ลฮิจยะฮฺ ในช่วงของการทำฮัจญฺ)ว่า:  พึงทราบเถิด ฉันได้นำหลักการศาสนาต่าง ๆ ของอัลลอฮฺมาเผยแพร่ให้กับพวกท่านแล้วใช่ไหม? (บรรดาซอฮาบะฮฺ ร่อดียั้ลลอฮู่ อันฮุม กล่าวว่า) พวกเราได้กล่าวว่า : ใช่ครับ ท่านได้นำมาเผยแพร่แล้ว ท่านนบี I ได้กล่าวว่า : โอ้ อัลลอฮฺ ! โปรดเป็นพยานเถิด (ในการยอมรับของผู้คนเหล่านี้)  ต่อมาท่านนบีI กล่าวว่า : บุคคลที่อยู่ที่นี่ จงนำออกไปเผยแพร่แก่บรรดาผู้คนที่ไม่ได้อยู่ ณ. ที่นี้ เพราะว่าบ่อยครั้ง ที่ผู้ที่ได้รับการเผยแพร่ นั้นเป็นผู้จดจำเรื่องของศาสนามากกว่าผู้ที่นำไปเผยแพร่เสียอีก {บุคอรี}
อธิบาย : ในฮะดีษนี้มีการเน้นว่า สิ่งทีได้รับฟังมาจากคำกล่าวของอัลลอฮฺตะอาลา และของท่านร่อซูลุ้ลลอฮฺ I ผู้ฟังไม่ควรเก็บไว้เพื่อส่วนตัวของเขาเองเท่านั้น แต่จะต้องนำไปเผยแพร่ให้กับผู้อื่นด้วย  อาจเป็นไปได้ว่า ผู้อื่นจะเป็นผู้จดจำได้ดีมากกว่าเขาก็ได้ {ฟัตฮุ้ลบารียฺ}

[rayes]

รายงานจากท่านอบูสะอี๊ด (ร่อดียั้ลลอฮู่ อันฮฺ) กล่าวว่า  ท่านร่อซูลุ้ลลอฮฺ I ได้กล่าวว่า : คนหนึ่งคนใดในหมู่พวกท่าน อย่าได้ดูหมิ่นเหยียดหยามตนเอง  บรรดาซอฮาบะฮฺ (ร่อดียั้ลลอฮู่ อันฮุม) จึงได้ถามว่า : โอ้ท่านร่อซูลุ้ลลอฮฺ  คนหนึ่งคนใดในหมู่พวกเราจะดูหมิ่น เหยียดหยามตนเองได้อย่างไร?  ท่านนบี I ตอบว่า : เขาเห็นเรื่องหนึ่งเรื่องใดซึ่งเขามีหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากอัลลอฮฺตะอาลา ที่ต้องบอกกล่าวและปรับปรุงสิ่งนั้น แต่กลับไม่ได้พูดอะไรเลยในเรื่องดังกล่าว ดังนั้นในวันกิยามะฮฺอัลลอฮฺตะอาลาจะตรัสแก่เขาว่า : สิ่งใดกันที่ห้ามเจ้าจากการพูดในเรื่องนั้นเรื่องนี้? เขาจะตอบว่า : ก็เพราะกลัวผู้คนจะมาทำความลำบากให้แก่ฉัน อัลลอฮฺตะอาลาจะตรัสว่า : ข้าเป็นผู้ที่มีสิทธิมากกว่าในการที่เจ้าจะต้องเกรงกลัวต่อข้าเท่านั้น     
{อิบนุมาญะฮฺ}
อธิบาย : หน้าที่รับผิดชอบที่ได้รับมอบหมายจากอัลลอฮฺตะอาลา ในการห้ามปรามจากความชั่วนั้น การไม่ปฏิบัติหน้าที่นี้ให้สมบูรณ์เพราะสาเหตุจากการกลัวผู้คน นั่นแหละคือการดูหมิ่นเหยียดหยามตนเอง

[rayes]

  รายงานจากท่านฮุไซฟะฮฺ (ร่อดียั้ลลอฮู่ อันฮฺ) กล่าวว่า ท่านร่อซูลุ้ลลอฮฺI ได้กล่าวว่า : ความบกพร่องและความผิดของคน ๆ หนึ่งในเรื่องของการปฏิบัติให้สมบูรณ์ในหลักการต่าง ๆที่เกี่ยวข้องกับภรรยา ทรัพย์สิน ลูกหลาน และเพื่อนบ้านของเขา  การละหมาด ซอดาเกาะฮฺ การกำชับกันในความดีและห้ามปรามจากความชั่วของเขา จะเป็นสิ่งชดเชยความบกพร่องและความผิดเหล่านั้น  {บุคอรี}

[rayes]

รายงานจากท่านอุรสฺ บินอะมีเราะฮฺ อัลกินดียฺ (ร่อดียั้ลลอฮู่ อันฮฺ) จากท่านนบีI กล่าวว่า : เมื่อความผิดอันใดถูกกระทำขึ้นบนหน้าแผ่นดิน ดังนั้นผู้ที่เห็นความผิดนั้น และเขามีความรังเกียจต่อมัน เขาก็จะปลอดภัยจากการลงโทษของความผิดนั้น เหมือนกับบุคคลที่ไม่ได้อยู่ในสถานที่ๆ    มีการทำผิดดังกล่าว  และผู้ที่ไม่ได้อยู่ในสถานที่ๆ มีการกระทำผิด แต่เขาไม่มีความรังเกียจต่อความผิดนั้น เขาก็จะต้องมีส่วนร่วมในการถูกลงโทษของความผิดดังกล่าว เหมือนกับคนที่ปรากกฎตัวอยู่ในสถานที่ ๆ มีการทำความผิดนั้น    {อบูดาวูด}