อัสสลามุ อลัยกุม
ถ้าเป็นเรื่องอาหารของทางมาเลย์เค้า สิบคนที่ไป ก็สิบคนที่บอกตรงกันเกือบจะทุกคนว่า รสชาติสู้ของไทยเราไม่ได้ ซึ่งของเขาค่อนข้างจะจืด คล้ายอาหารจีน แต่ก็น่าสังเกตว่า ปัจจุบันชาวมาเลย์เริ่มจะได้รับอิทธิพลเกี่ยวกับอาหารการกินจากชาวอินเดียมากขึ้น และจากชาวไทยที่ไปเกิดร้านที่นั่นด้วย โดยเฉพาะที่รัฐปาฮัง, และกัวลาลุมปูรฺ จะมีคนไทยทำงานกันเยอะ มีทั้งที่เป็นคนจ้างและลูกจ้าง หากเป็นที่รัฐปาฮังนั้น ถิ่นของผม อิอิ ที่เมือง Kuantan ซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐ ก็จะมีคนไทยทำงานที่นี่กันเยอะมากๆ จนคนที่ขับรถบัสสาย Kelantan-Kuantan, Pahang จะมักคุ้นกับคนไทยเป็นอย่างดี บางคนถึงกับจำหน้าได้ ก็ทักทายกันดั่งญาติมิตร ก็อบอุ่นดีครับ ผมสัมผัสมาด้วยกับตัวเอง ตอนไปมาเลย์ครั้งแรกด้วยตัวเอง ก็เกร็งๆ มากๆ ครับ ทำอะไรไม่ถูก แต่พยายามควบสติ และลำดับขั้นตอนในแต่ละเรื่องๆ ไป ต้องวางแผนและจัดการกับเวลาให้ดี นาฬิกาถือเป็นสิ่งสำคัญมากๆ ที่ต้องมีสำหรับผู้เดินทาง เพราะหากจะอาศัยดูจากร้านข้างทาง หรือถามผู้อื่น ผมว่าไม่ทันเค้าแน่ครับ และที่สำคัญต้องมีกระบอกเก็บน้ำ เอ้ย กระเป๋า หรือถุงใส่น้ำติดตัวไว้เสมอ เราอย่าลืม แม้เรื่องง่ายๆ ที่เราทำได้ ไม่ต้องเสียตังค์ แต่หากอยู่ต่างแดน ทุกอย่างไม่มีคำว่าฟรีครับ โดยเฉพาะเมื่อเข้าเขตมาเลย์ ทุกอย่างเป็นเงินหมด เห้อๆ ที่เดียวเข้าฟรีได้ นั่นก็คือ ... ลองทายดูสิครับว่าคือที่ใด ส่งคำตอบมาได้ 24 ชม เหมือนเดิมนะครับ ไม่มีวันหมดเขต ไปละ เดียวมาเล่าใหม่นะครับ มีเรียนพอดีเลย ว้า.....เสียดายจัง
วัสสลามุ อลัยกุม
