บทสนทนาบนแท๊กซี่
"พวกมุสลิมนี่งมงายนะ ผมต้อนจนมาแล้วทุกคน"
เสียงจากคนขับที่เคยเป็นผู้มีความรู้ผู้หนึ่งพูด
"จริงเหรอครับ ลุงไปต้อนเขายังไงล่ะ เก่งจัง"
ชายรูปร่างน่ารังเกียจท่าทางขี้เมาตอบไปด้วยเสียงกึ่งขำขัน
"โอ๊ยผมก็แค่ถามง่ายๆ ไหนละพระเจ้าพิสูจณ์ซิอยู่ไหน"
เสียงแกภูมิใจ
"พวกนั่นแค่ตอบว่า อัลลอฮอยู่ทุกที่"
แล้วแกก็หัวเราะร่าด้วยความสะใจ
"ฮืมม แล้วลุงเห็นอัลลอฮมั๊ยครับ"
"ไม่เห็นหรอกคุณ"
"ลุงจับต้องอัลลอฮได้มั๊ยครับ"
"ไม่ได้เลย"
"ลุงเห็นอากาศมั๊ยครับ"
"ไม่หละ"
"ลุงรู้ได้ไงว่ามีละ"
"ลมไงคุณ"
"นิพานมีมั๊ยครับ"
"มีซิคุณ"
"แล้วนิพานคืออะไรครับ"
"นิพพานคือไม่มีไงคุณ"
"แล้วทำไมสิ่งที่ไม่มีถึงมีละครับ"
"หือ...." ลุงคนขับมองหน้าด้วยความสงสัย
"หากสิ่งใดก็ตามลุงเห็นได้ สิ่งนั้นย่อมบกพร่อง"
"หือ..."
"เพราะเมื่อเราเห็นได้ สิ่งนั้นตกอยู่ภายใต้อารมณ์ของผู้มอง"
"หือ.."
"ยามพอใจ สิ่งนั้นย่อมดี ยามไม่พอใจสิ่งนั้นย่อมไม่ดี บกพร่อง"
"ฮืมม"
"หากสิ่งใดบกพร่องสิ่งนั้นย่อมไม่ใช่อัลลอฮ แล้วลุงจะเห็นได้ไง"
"ไงนะ"
"ลุงไม่เห็นอากาศแต่สัมผัสได้ถึงร่องรอยของมัน ทำนองเดียวกันแหละ"
"ฮืมมม"
"เมื่อสุดวิสัยที่ปุถุชนจะสัมผัสได้ สิ่งนั้นจึงไม่มีจริงหรือ"
"เอ่อ..."
"แล้วลุงว่าสิ่งที่ไม่มีแต่มีจะอยู่ที่ไหนละครับ"
....
"เออนะ ผมเริ่มสัมผัสได้บ้างแล้ว"
ลุงพูดแบบอิ่มในคำตอบแล้วหันมาถามผมต่อ
"ว่าแต่คุณเป็นมุสลิมเหรอดูไม่ใช่"
"XXXXXXXXXXXX"
...................................................................
เกือบได้นั่งแท๊กซี่ฟรีแฮะวันนั้น แง่บๆ
