بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيْمِ
اَلْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ وَ الصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلىَ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَليَ اَلِهِ وَصَحْبِهِ أَجْمَعِيْنَ
การสาบานด้วยอัลกุรอานหรือด้วยสิ่งที่ยืนยันไว้ในมุศฮับ ถือว่าเป็นการสาบาน แต่หากสาบานด้วยอัลกุรอานโดยเจตนาเหนียตในใจว่า มันคือคุฏบะฮ์วันศุกร์ - จากอายะฮ์ที่ว่า "เมื่ออัลกุรอานได้ถูกอ่านขึ้น พวกเจ้าจงสดับฟัง" อัลอะร็อฟ 204 บางอุลามาอฺกล่าวว่าหมายถึงจงสดับฟังอัลกุรอานในคุฏบะฮ์ - หรือมีเจตนาเหนียตในเรื่องละหมาด - ในอายะฮ์ที่ว่า "พวกเจ้าจงดำรงละหมาดและบริจาคทานซะกาต" ฮัจญ์ 78 - หรือสาบานด้วยมุศฮับโดยเหนียตถึง แผ่นกระดาษหรือปกของอัลกุรอาน ทั้งหมดนั้นถือว่า ไม่เป็นการสาบาน (หนังสือมุฆนิลมั๊วะห์ตาจญ์ 6/191)
ท่านอิมามอันนะวาวีย์ กล่าวว่า
فنقول ان الحلف بالقرآن أو بآية منه أو بكلام الله يمين منعقدة تجب الكفارة بالحنث فيها. وبهذا قال ابن مسعود والحسن وقتادة ومالك واحمد وابو عبيد وعامة أهل العلم
"ดังนั้น เราขอกล่าวว่า การสาบานด้วยอัลกุรอาน หรือด้วยอายะฮ์หนึ่งจากอัลกุรอาน หรือด้วยกะลามุลลอฮ์ ถือว่าเป็นการสาบาน อีกทั้งวายิบต้องเสียกัฟฟาเราะฮ์(ไถ่ความผิด)ด้วยเหตุการผิดสาบาน และทัศนะนี้ เป็นทัศนะคำกล่าวของท่านอิบนุมัสอูด , ท่านอัลฮะซัน , ก่อตาดะฮ์ , มาลิก , อะห์มัด , อะบู อุบัยด์ , และนักปราชญ์ทั่วไป" หนังสืออัลมัจญ์มั๊วะอฺ 18/40
ท่านอิมามอันนะวาวีกล่าวอีกเช่นกันว่า
وان حلف بالمصحف انعقدت بمينه، وكان قتادة يحلف بالمصحف. وقال ابن قدامة ولم يكره ذلك إمامنا وإسحق، لان الحالف بالمصحف إنما قصد الحلف بالمكتوب فيه وهو القرآن، فإنه بين دفتى المصحف بإجماع المسلمين
"หากทำการสาบานด้วยมุศฮับ ถือว่าเป็นการสาบาน และปรากฏว่าท่านค่อตาดะฮ์เคยสาบานด้วยมุศฮับ และท่านอิบนุกุดามะฮ์กล่าวว่า การสาบานด้วยมุศฮับดังกล่าวนั้น อิมามของเรา(คือท่านอิมามอะห์มัด) และท่านอิสฮากไม่ถือว่าเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ เพราะผู้ที่ทำการสาบานด้วยมุศฮับ คือเขาได้มีเป้าหมายสาบานด้วยสิ่งที่ถูกบันทึกไว้ในมุศฮับ ที่เป็นอัลกุรอาน เพราะแท้จริงอัลกุรอานนั้นอยู่ระหว่างสองปกของมุศฮับด้วยมติของปวงปราชญ์มุสลิมีน" หนังสืออัลมัจญ์มั๊วะอฺ 18/41
وَاللهُ سُبْحَانَهُ وَتَعَاليَ أعْلىَ وَأَعْلَمُ
