salam
เมื่อวานไปละหมาดอีดอัฎฮาที่มัสยิดโกเบมาค่ะ...
ได้เจอพี่น้องร่วมศรัทธาหลายคนมาก มาจากต่างที่ต่างถิ่น
พูดคนละภาษากัน...แต่พอรวมกัน มันทำให้รู้สึกดีค่ะ...
เสร็จจากพิธีละหมาดเราก็ลงมาข้างล่างกัน...
เขาก็มาการรับบริจาคเงินเพื่อสร้างมัสยิดอีกหลังนึงที่โอซาก้าค่ะ
ไม่รุ้ว่าจะเรียกว่าการเรี่ยไรเงินหรือเปล่า
แต่สำหรับข้าน้อยนั้น...คิดว่ากว่าจะมีมัสยิดสักหลังนึงได้บนดินแดนอาทิตย์อุทัย
มิใช่เรื่องง่ายเลย...หลายปีค่ะกว่าจะรวบรวมเงินทุนและต้องผ่านอะไรต่อมิอะไร
กว่าจะได้มัสยิดสักหลัง...และหากวันหนึ่งวันใดข้าน้อยได้เห็น
มัสยิดอีกหลังได้สร้างเพิ่มขึ้นที่โอซาก้า แน่นอนว่าความรู้สึกเหมือนเรา
ได้ร่วมใจแม้จะมิได้ร่วมมือย่อมเกิดขึ้น...แม้เงินที่หย่อนลงไปในหีบ
จะไม่ได้มากมาย แต่ว่าความรู้สึกที่เราหย่อนลงไปมันมากพอ
ที่จะโผล่ขึ้นมา หากว่าเราได้เห็นสิ่งนั้นเกิดขึ้นจริงๆ...
ซึ่งข้าน้อยเชื่อว่า...มิใช่แค่เงินเท่านั้นที่ถูกหย่อนลงหีบใบนั้น
แต่ในนั้นอาจจะมีความรู้สึกและความตั้งใจของผู้หย่อนเงินลงไป
อยู่ในนั้นด้วย...ซึ่งพลังตรงนั้นอาจจะมีไม่น้อยเลยก็เป็นได้...
และการที่มีคนช่วยกันเรี่ยไรเงินนั้น ทำให้สิ่งที่คาดหวังอาจเกิดขึ้นเร็วขึ้น
เพราะว่าไม่ทุกคนที่จะเดินไปบริจาคเงินในตู้หรือที่องค์กรเลยทีเดียว
แต่พอมีใครสักคนเดินเข้ามาหาแล้วบอกข่าวดีว่าจะมีการสร้างมัสยิดแก่เรา
ที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้ไปเยือนมัสยิดหรือได้พบปะกับพี่น้องมากนัก
มันเท่ากับเป็นการเปิดโอกาสให้เราได้ร่วมใจและได้ร่วมสมทบทุนไปด้วย
และการมีเสียงเรียกร้อง มันก็เหมือนกับเป็นการบอกเราไปในตัวด้วย
ทำให้เราที่อาจจะเดินผ่านตู้บริจาคที่วางอยู่นิ่งๆกับที่ไปเมื่อครู่
ได้หันหลังกลับมามองและคิดมากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงป่่าวประกาศนั้น
และมันทำให้เราได้อะไรกลับมาเสมอ...และอาจทำให้เราได้เจอ
และได้เห็นในสิ่งที่เหนียตไว้ในสักวันก็เป็นได้ค่ะ...อินชาอัลลอฮฺ...
ปล.เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวค่ะ...
วัสลามุอะลัยกุมค่ะ
