«اللَّهُـمَّ إنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ العَجْزِ وَالكَسَلِ، وَالجُبْنِ وَالبُـخْلِ، وَالهَرمِ وَعَذَابِ القَبْرِ، اللَّهُـمَّ آتِ نَفْسِي تَقْوَاهَا، وَزَكِّهَا أَنْتَ خَيْرُ مَنْ زَكَّاهَا، أَنْتَ وَلِيُّهَا وَمَولاهَا، اللَّهُـمَّ إنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ عِلْـمٍ لا يَنْفَعُ، وَمِنْ قَلْبٍ لا يَـخْشَعُ، وَمِنْ نَفْسٍ لا تَشْبَـعُ، وَمِنْ دَعْوَةٍ لا يُسْتَـجَابُ لَـهَا». أخرجه مسلم.
ความว่า "โอ้พระผู้อภิบาลแห่งข้า แท้จริง ข้าขอความคุ้มครองต่อพระองค์ จากความอ่อนแอ ความขี้เกียจ ความขี้ขลาด ความตระหนี่ ความแก่เฒ่า(จนมากเกินควร) และจากการทรมานในหลุมฝังศพ โอ้ พระผู้อภิบาลแห่งข้า จงประทานแก่จิตใจข้าซึ่งความยำเกรงต่อพระองค์ และขอทรงชำระมันให้บริสุทธิ์ พระองค์เป็นผู้ที่ชำระมันได้ดีที่สุด พระองค์เป็นผู้ช่วยและเป็นผู้อภิบาลมัน โอ้พระผู้อภิบาลแห่งข้า ข้าพระองค์ขอความคุ้มครองต่อพระองค์ จากความรู้ที่ไม่เป็นประโยชน์ จากหัวใจที่ไม่นอบน้อม จากความต้องการของอารมณ์ที่ไม่รู้จักอิ่มพอ และจากดุอาอ์ที่ไม่ถูกตอบรับ" (บันทึกโดย มุสลิม 2722)
