salam
ขอบคุณค่ะสำหรับบทความที่สะท้อนภาพสังคม...
เมื่อตอนเด็กๆเคยถามพ่อผู้ให้กำเนิดว่า...
ถ้าอยากเก่งต้องทำยังไง(เพราะว่าอยากเป็นคนเก่ง เป็นท่ีชื่นชมของใครๆ)...
ยังจำได้เลยค่ะว่าพ่อจะตอบประมาณว่่า...
คนเก่งคือคนที่สามารถทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
นั่นแหล่ะคนเก่งล่ะ...
ก็เลยถามว่า...แล้วหน้าที่ที่ว่าคืออะไร...พ่อบอกว่า...
เราก็ต้องเรียนรู้ว่่า เรามีหน้าที่ที่ต้องทำอะไรบ้างในชีวิตของเรา...
ไม่ว่าหญิงหรือชาย ทุกคนต่างเกิดมามีหน้าที่ของตนเองกันทั้งนั้น...
หากเราทำหน้าที่ที่เราได้รับมอบหมายมาอย่่างดีไม่มีขาดตกบกพร่อง
ใครไหนเลยจะมาตำหนิเราได้...นั่นล่ะ...คนเก่ง...
คนฉลาดไม่ใช่ว่าจะเก่งเสียทุกคน(พ่อบอกมาอย่่างนั้นค่ะ)...
เพราะคนฉลาดจะใช้สมองในการคิด มีสติปัญญาเฉียบแหลม
แต่คนเก่งน้ัน คือคนที่คิดได้ ทำได้ คือคนที่มีความสามารถ...
คือคนเก่งจะเน้นการปฏิบัติ หากคิดได้อย่างชาญฉลาดแต่ทำไม่ได้
ก็หาได้เป็นคนเก่งไม่...เหมือนการเรียนรู้ที่ไร้การปฏิบัติ ไร้การฝึกฝน
เพราะคนจะเก่งได้ ต้องผ่านการฝึกฝนมาอย่างหนัก...
ตามกำลังและหน้าที่ของตน...นั่นคือสิ่งที่ผู้ให้กำเนิดมักย้ำเสมอว่่า
หากอยากเก่งก็ต้องฝึกฝนปฏิบัติ และต้องทำหน้าที่ได้รับมา
อย่่างไม่ขาดตกบกพร่อง...
และแน่นอนค่ะว่า...ที่ผ่านมาพ่อคือคนที่ไม่เคยเอ่ยให้ข้าน้อยได้ยินเลยว่า
ตัวพ่อเองน้ันเก่งหรือลูกของพ่อนั้นเก่ง...
แต่มักจะบอกว่าให้เราพยายามต่อไป...
เมื่อก่อนน้อยใจ เพราะเราอุตส่าห์เฝ้าพยามทำทุกอย่่างไม่ให้ขาดตกบกพร่อง...
แต่กลับไม่ได้รับคำชมนอกจากรอยยิ้มบนใบหน้าที่บ่งบอกความพอใจเท่านั้น...
แต่เมื่อโตขึ้นทำให้เข้าใจว่า...มนุษย์ผู้มีความบกพร่องนั้น
จะทำหน้าที่ได้ไม่ขาดตกบกพร่องเป็นไปได้ยากเหลือเกิน...
คำๆนั้นข้าน้อยจึงไม่มีโอกาสได้ยินจากพ่อ...และยอมรับด้วยหัวใจว่า
เรานั้นไม่เก่งจริงๆ...ด้วยรู้ดีว่า...ตัวเองนั้นขาดตกบกพร่องอะไรไป...
และที่สำคัญคือ...เรายังเรียนรู้หน้าที่ที่เราได้รับมาไม่หมด...
บางอย่างเราไม่รู้ว่่านั่นคือหน้าที่ที่เราต้องทำด้วยซ้ำไป...
เราจึงขาดตกบกพร่องด้วยความไม่รู้ ด้วยความโง่เขลาของตัวเอง...
กว่าจะเก่งได้ในนิยามของพ่อ...
ข้าน้อยอาจจะต้องพยายามไปจนหมดลมหายใจ
นั่นแค่เก่งสำหรับนิยามที่ผู้ให้กำเนิดบอกมา ข้าน้อยยังทำไม่ได้
ดังนั้น...การจะเก่งในสายตามนุษย์ทุกผู้ย่อมเป็นไม่ได้อย่างแน่นอน...
และท่ียากยิ่งกว่าคือ...การเป็นคนเก่งตามหลักศาสนา...
ข้าน้อยก็คงต้องใช้เวลาทั้งหมดของชีวิตเพื่อพิสูจน์มัน...
ด้วยเพราะเติบโตมาท่ามกลางครอบครัวที่มีท้ังชายและหญิง
เลยทำให้ซึมซับคำสอนผ่านการกระทำของพ่อแม่และพี่ๆน้องๆว่า...
ผู้หญิงที่เก่ง...หาใช่ผู้หญิงที่สามารถทำในสิ่งที่ผู้ชายทำได้
แต่เป็นผู้หญิงที่สามารถทำหน้าที่ของตนได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
ผู้ชายที่เก่ง...หาใช่ผู้ชายที่สามารถอยู่เหนือคนทุกผู้หรือมีชัยเหนือผู้คนได้
แต่คือผู้ชายที่สามารถทำหน้าที่ของตนได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง...
และหน้าที่นั้น...อัลลอฮฺกำหนดมาให้เราแล้ว...
และเราต้องเรียนรู้และทำมันให้ได้น่ะค่ะ...

ชายกับหญิงถูกสร้างมาไม่เหมือนกัน...
ความเท่าเทียมและสิทธิที่สตรีบางคนในปัจจุบันกำลังเรียกร้องนั้น
มันอยู่ตรงไหนกัน...
แล้วทำไมผู้ชายเขาไม่เรียกร้องสิทธิบุรุษกันบ้าง ทำไม ?
หรือว่าผู้หญิงนั้นอ่อนแอ ก็เลยตกเป็นเป้าหมายของชัยตอน
และผู้ชายในคราบซาตานหรือชัยตอนในร่างมนุษย์
ที่คอยล่อลวงด้วยคำว่าสิทธิบางอย่างที่แสดงกันให้เห็นอยู่ในทุกวันนี้ ?
เป็นความคิดเห็นส่วนตัวค่ะ...
ปล.ตามหลักศาสนา...
มุสลิมะฮฺสามารถออกความคิดเห็นได้ใช่ไหมคะ

วัสลามค่ะ