بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيْم
اَلْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ وَ الصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلىَ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَليَ اَلِهِ وَصَحْبِهِ أَجْمَعِيْنَ
ผู้ที่ตั้งใจจะเดินทางไกลถึง 2 มัรฮะละฮ์ หรือ 81 - 85 กิโลเมตรโดยประมาณ ก็อนุญาตเขาให้รวมละหมาดได้เมื่อเดินทางพ้นเขตหรือกำแพงหมู่บ้านที่อาศัยอยู่ครับ มิใช่รวมละหมาดที่บ้านในขณะที่ยังไม่ได้เดินทาง
ท่านอะบูฮุร็อยเราะฮ์ ได้รายงานว่า
أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَجْمَعُ بَيْنَ الظُّهْرِ وَالْعَصْرِ فِي سَفَرِهِ إِلَى تَبُوكَ
"แท้จริงท่านร่อซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้ทำการรวมละหมาดระหว่างซุฮ์ริและอัสริในขณะเดินทางไปยังตะบูก" รายงานอิมามลิก ในหนังสืออัลมุวัฏเฏาะ ฮะดิษที่ (297)
ท่านชัยค์ อัซซัยยิด อัลบักรีย์ ได้กล่าวว่า "อนุญาตสำหรับผู้เดินทางไกลทำการย่อละหมาดที่ทำในเวลาหรือละหมาดที่ขาดไปของเดินทาง(คือละหมาดที่ขาดไปขณะเดินทางที่มีระยะทางอนุญาตให้ย่อละหมาดได้)และ(อนุญาต)ให้ทำการวมละหมาดซุฮ์ริกับอัสริหรือมัฆริบกับอีชาอฺ ไม่ว่าจะรวมแบบก่อนหรือหลัง ในขณะที่พ้นเขตกำแพงเมืองที่เขาได้เดินทาง" หนังสืออินานะฮ์อัฏฏอลิบีน 1/155-156
คำว่า "ละหมาดที่ขาดไปของการเดินทาง" หมายถึง ละหมาดที่ขาดไปขณะเดินทางที่มีระยะทางอนุญาตให้ย่อละหมาดได้ เช่น เขาได้เดินทางแล้วพักผ่อนหยุดพักผ่อนในช่วงเวลาซุฮร์ แล้วเขาก็นอนหลับจนกพ้นเวลา เขาก็สามารถนำละหมาดซุฮร์มากอฏอแบบย่อรวมกับละหมาดอัสริในช่วงเวลาอัสริได้นั่นเอง
ท่านอิมามอันนะวาวีย์ได้กล่าวไว้ในหนังสือ อัลมินฮาจญ์ของท่านเช่นกันว่า "ผู้ใดที่เดินทางออกจากเมืองหนึ่ง เริ่มการเดินทางของเขานั้นคือพ้นเขตกำแพงของเมืองนั้น แต่ถ้าหากไม่มีกำแพงเมือง เริ่มแรกของการเดินทางของเขาคือพ้นเขตชุมชน มิใช่พ้นเขตปรักหักพังและเรือกสวน และ(ฮุกุ่ม)ของหมู่บ้านก็เหมือนกับเมือง" หนังสือมุฆนิลมั๊วะห์ตาจญ์ ของท่านอัลค่อฏีบ อธิบายหนังสืออัลมินฮาจญ์ของอิมามอันนะวาวีย์ : 1/486-487
ดังนั้น ถ้าหากเราตั้งใจเดินทางในระยะทางที่ไกลกว่า 2 มัรฮะละฮ์ หรือระยะทาง 81 - 85 กิโลเมตรโดยประมาณ แล้วทำการเดินทางพ้นเขตของหมู่บ้านที่อาศัยอยู่ ก็ถือว่าเราอยู่ในสภาพของผู้เดินทางและอนุญาตให้ทำการละหมาดรวมและย่อได้แล้วนั่นเอง แม้นว่าจะเดินทางยังไม่ถึง 2 มัรฮะละฮ์ก็ตาม
وَاللهُ سُبْحَانَهُ وَتَعَاليَ أعْلىَ وَأَعْلَمُ
