พ่อ สอนลูก

[taufiq]

Tweet

 salam**จงเป็นดั่งไม้  ที่หวาดล้อมด้วยหนาม**คุนอ่านแล้วเขาใจว่าอย่างกัน.........? ////////

[กูปีเยาะฮฺสะอื้น]

 
 
คมจริงๆ

[ILHAM]

มันก็คงคล้ายๆกับ เนื้อทุเรียนอันแสนอร่อยที่หว่านล้อมด้วยหนามเช่นกัน

[JawhaR]

อยากรู้มั้ยว่ามีอะไรในมือพ่อ

เมื่อคืนนี้หลังจากทานข้าวกับคุณพ่อ คุณแม่แล้ว

คุณพ่อเรียกลูกเข้าไปพบ

แล้วบอกลูกว่าพ่อมีอะไรให้ดู สำคัญมากนะ

แล้วคุณพ่อก็หยิบอะไรสักอย่างออกจากกระเป๋าเสื้อ เอามือกำไว้

ถามว่าอยากรู้มั้ยว่ามีอะไรในมือพ่อ ลูกพยักหน้า


ลูกอยากทราบนี่คะ ว่าเป็นอะไร

ถ้าอยากรู้ต้องเอามือเขกพื้น 3 ที

ลูกทำตาม คุณพ่อว่า ไม่พอ ต้อง 5 ที

และเปลี่ยนเป็น 10 ที จนถึง 15 ที

ก็ลูกอยากทราบนี่คะ ว่าเป็นอะไร

เมื่อคุณพ่อแบมือออก มันคือเหรียญ 5 บาท ธรรมดานี่เอง



ลูกรู้แล้ว ไม่อยากดูอีกเบื่อ

คุณพ่อหัวเราะ แล้วกำมือกับเหรียญ 5 บาทเดิม

ถามว่า อยากดูมั้ย เขกพื้น 10 ที

ลูกรู้แล้วไม่อยากดูค่ะ

คุณพ่อว่า เอ้า เขกพื้น 1 ทีก็ได้

ลูกก็บอกว่า ลูกรู้แล้ว ไม่อยากดูอีกเบื่อค่ะ

คุณพ่อว่าให้ดูฟรี ๆ ก็ได้ ลูกก็ดูไปอย่างนั้นเอง



สิ่งที่พึงหวงสำหรับสตรี เป็นสิ่งมีค่า ถ้าให้ใครรู้ก่อนเวลาอันควรก็จะไม่มีค่าอะไร

คุณพ่อเลยบอกว่า

" นี่ละลูก อะไรที่เป็นความลับคนมักยอมทำทุกอย่าง

ที่จะได้สมปราถนา อยากดู อยากรู้อยากเห็น

แต่เมื่อสมปราถนาแล้ว ดูบ่อยๆแล้วก็มักจะเบื่อ

ให้ดูฟรีๆ ยังไม่อยากดูเลย

แล้วสิ่งที่พึงหวงสำหรับสตรี เป็นสิ่งมีค่า

ถ้าให้ใครรู้ก่อนเวลาอันควรก็จะไม่มีค่าอะไร

ไม่ต่างกับเหรียญ 5 บาทที่พ่อให้ลูกดูฟรีหรอก

ขออำนาจจากพระองค์ทรงคุ้มครองทุกๆ หัวใจด้วยเถิด ^^

คัดลอกจาก
คุณ Numcha แห่ง ไฮ5

[กูปีเยาะฮฺสะอื้น]

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว] มีเด็กชายคนนึง ซึ่งอารมณ์ร้อนมาก ทุกครั้งที่โมโห หรือมีเรื่องไม่ได้ดั่งใจ จะโวยวาย ทำลายข้าวของ พ่อของเด็กคนนี้เห็นว่าไม่ดีแน่ ถ้าติดนิสัยแบบนี้ไปจนโต จึงบอกให้เด็กชายทำดังนี้
-ถ้าลูกโมโห หรือโกรธมากๆ ให้นับ1-100 ถ้ายังไม่หาย ให้เอาตะปูไปตอกที่รั้วบ้าน1ดอก โดยพ่อจะให้ตะปู 10 ดอก ถ้าใน 1 อาทิตย์ ลูกตอกตะปูไม่หมด พ่อจะมีรางวัลให้ และถ้าอาทิตย์ต่อๆไป เหลือตะปูมากกว่าอาทิตย์แรก พ่อก็จะมีรางวัลให้อีก
แรกๆ เด็กชายตอกตะปูหมดภายใน3วัน จึงไม่ได้รับรางวัล แต่ด้วยความอยากได้รางวัล จึงพยายามบังคับอารมณ์ตัวเองเมื่อโมโห แล้วเค้าก็ตอกตะปูน้อยลงเรื่อยๆ ได้รับรางวัลทุกอาทิตย์
เมื่อคิดว่าควบคุมอารมณ์ได้แล้ว จึงบอกกับพ่อว่า''พ่อคับ ผมคุมอารมณ์ได้แล้ว'' พ่อจึงยิ้มแล้วให้ลูกชายทำบางสิ่งบางอย่างคือ
-เมื่อลูกควบคุมอารมณ์โมโหได้ครั้งนึง ให้ไปถอนตะปูที่รั้วที่เคยตอกไว้ ครั้งล่ะ1ดอก
เวลาผ่านไปวันแล้ว วันเล่า ลูกชายก็ถอนตะปูไปเรื่อยๆจนหมด จึงบอกกับพ่อว่า ''พ่อคับ ผมถอนตะปูออกหมดแล้ว'' พ่อจึงพาเด็กชายไปดูที่รั้วแล้วบอกว่า ลูกเห็นอะไรที่รั้วมั้ย เด็กชายก็บอกว่า ''คับ ที่รั้วไม่มีตะปูแล้ว'' พ่อบอกว่า ''แตทำไมที่รั้วมีรูล่ะ เพราะตะปูที่ลูกตอกตอนโมโหใช่มั้ย เหมือนกับตอนที่ลูกโวยวาย ทำลายข้าวของไงล่ะ เมื่อลูกไม่โมโหแล้ว แต่ข้าวของที่ลูกทำลาย ยังเสียหายอยู่ หรือคำที่ลูกโวยวาย อาจจะทำร้ายความรู้สึกผู้ที่ได้ฟังอยู่ จงจำไว้ อย่าให้อารมณ์โมโห มาทำร้ายคนรอบข้าง เพราะเมื่อลูกหายจากอารมณ์นั้นแล้ว แต่ผลที่ลูกได้กระทำนั้น ยังคงอยู่''

[taufiq]

 natural:หากเราไม่รู้ค่าตัวเราเอง ไฉนผู้อื่นล่ะ 

[taufiq]

 salamมุสลิมะ ฮ์บางคน ปัจจุบัน ชั่งน่าอดฮู่เหลื อเกิน เราทุกคนจะแก้ปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไรกัน

[taufiq]

สังคมแย่เพราะใคร  ใครจะตอบได้ไหม

[taufiq]

[Assaf]

แก็สโซฮอร์ ผิด...

อะ ไม่ช่าย...มันอยู่ที่อีหม่านของแต่ละคน

[taufiq]

 

[taufiq]

มีวิธีสร้างอีหม่านให้เข้มแข็งปะ

[ฮัยฟาอ์]

มีวิธีสร้างอีหม่านให้เข้มแข็งปะ

ต้องตั้งกระทู้ใหม่แล้วล่ะ....

[Al Fatoni]

เด็กชาย..ที่ชอบเอาแต่ใจตนเอง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ผมจำได้ว่า ตอนเด็กๆ ผมอยากได้จักรยานแต่พ่อไม่ยอมซื้อให้ ขอมาเป็นอาทิตย์ ลากเป็นเดือน ก็ไม่ยอมซื้อให้อีก จนในที่สุดงอนพ่อ ไม่คุยด้วย เช้าวันหนึ่ง พ่อทิ้งผม ไม่ยอมพาผมไปตลาดด้วยเหมือนเคย ผมตื่นอีกที พ่อก็กลับมาแล้ว วันนั้น ผมโกรธพ่อมากๆ ทำไมไม่ปลุกไปตลาดด้วย แต่พ่อผมกลับยิ้มป่องเลยวันนี้ และสั่งให้ผมไปอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นให้ทานข้าวให้เสร็จ

           สักพักเมื่ออิ่มแล้ว พ่อก็เรียกผม และเอาเชือกอะไรไม่รู้มาผูกที่ตาผม ทีแรกผมไม่ยอม แต่พ่อก็บอกว่า เอานะ มีเซอร์ไพรส์ จากนั้น พ่อก็ลากผมไปที่รถ และเปิดประโปรงรถขึ้น แล้วเอามือผมไปแตะที่อะไรสักอย่าง มันดูแข็งๆ ผมทนไม่ไหว เลยลักไก่ เปิดตา ปรากฏว่า สิ่งที่อยู่ต่อหน้า คือจักรยานสี่ล้อ สี่ฟ้าสดใส ผมดีใจมากๆ ถึงมาที่สุด จากนั้นพ่อก็บอกว่า เอาไปสิ ไปขี่ให้หน่ำใจเลย ที่จริงผมถีบจักรยานไม่เป็นหรอก เลยสั่งให้พ่อ ช่วยจับหน่อย พ่อก็ตกลง แต่แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ผมเตรียมตัวพร้อม จากนั้น พ่อก็ช่วยลุนไปข้างหน้า จนผมถีบไปถนัด แล้วพ่อก็ปล่อยจักรยาน ผมไปได้สักพัก และไม่รู้จะเบรกยังงัย ข้างหน้าเป็นป่าเล็ก ก็เลี้ยวเข้าป่าอย่างจัง ผมร้องไห้ แต่พ่อไม่สน และตะโกนบอกว่า ลุกขึ้นสิ เอาใหม่ ผมไม่ยอมลุก และสั่งให้พ่อมาช่วยพยุงขึ้น พ่อก็แข็งใจ คล้ายจะบอกให้ผมต้องรู้จักช่วยตนเองก่อน ผมก็ยังไม่ลุก และอยู่อย่างนั้นจนเกือบชั่วโมง พอดูท่าว่าพ่อไม่มาช่วยแล้ว ผมเลยลุก และทิ้งจักรยานไว้อย่างนั้นแหละ ที่ๆ ล้มเมื่อกี้ และบอกพ่อว่า จักรยานอะ ไม่เอาแล้ว พ่อก็หันมาทางผมแล้วบอกว่า ได้ไง อุตส่าห์มาให้นะ อยู่ดีๆ ก็ไม่เอาซะงั้น ผมก็เถียงไปว่า ก็พ่อไม่ยอมช่วยผมนี่ เมื่อกี้ พ่อก็แทรกขึ้นว่า แหมก็ช่วยตัวเองได้นี่ ไม่ต้องให้พ่อช่วเลย เราอะ ลูกชายนะ หัดทำอะไรเอง ล้มแค่นั้น จิ๊บจ้อยเอง จากนั้นพ่อก็สารยายเรื่องวัยเด็กของพ่อให้ฟัง แต่ผมก็ฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาอีกตามเคย อิอิ

          วันต่อมา ผมตื่นแต่เช้า ตื่นก่อนพ่ออีกด้วย แล้วเอาจักรยานไปขี่ที่สนามหน้าบ้าน ที่ทอดยาวเป็นทาง ผมก็หัดขี่โดยที่ไม่มีพ่อมาพยุง ในใจก็คิดอยู่ว่า ไม่งอนพ่อก็ได้ ในใจรู้สึกแค้นพ่อนิดตามประสาเด็กที่ชอบเอาใจตนเอง ตอนที่หัดขี่นั้น ล้มไม่รู้กี่ครั้ง มีครั้งหนึ่ง ผมี่จนทรงตัวได้แล้ว ก็ดีใจมาก ร้องจะโกนเรียกพ่อๆ ผมขี่ได้แล้ว แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ สักพัก มันไปได้ไม่เท่าไร ก็ล้ม จากนั้นพอผมกำลังจะเริ่มใหม่ พ่อก็ออกมาจากบ้านพอดี พอผมเห็นพ่อ ก็รีบรุดไปที่พ่อ บอกพ่อว่า ขี่จักรยานได้แล้ว ทีแรกผมนึกว่าพ่อจะเชื่อ พ่อกลับบอกผมว่า ไหนหละ ไม่เห็นที ขี้โม้อะป่าว พ่อไม่เห็นอะ ผมก็งอนนิดหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไร จากนั้นก็ไปที่จักรยานและขี่ใหม่ ให้พ่อดู แต่คราวนี้มันทรงตัวไม่ได้เลย ล้มทุกครั้งที่ขี่ พ่อผมก็กล่าวขึ้นว่า ไหนหละที่บอกว่าขี่ได้ ไปๆ ไปฝึกใหม่ จากนั้น วันนั้นทั้งวัน ผมเอาแต่หัดขี่จักรยาน จนไม่ทำอย่างอื่นเลย มีบางครั้งที่เพื่อนผ่านมา ชวนไปเล่น แต่ผมไม่ได้ ผมบอกว่า จะขี่ให้พ่อดูให้ได้ จากนั้น ผมก็ขี่ต่อไป จนถึงตอนเที่ยง พ่อเรียกกินข้าว พอเสร็จ ก็ไปต่อจนเย็น ช่วงเย็นวันเดียวกันนั้นเอง ผมขี่ทรงตัวได้  ประจวบเหมาะกับที่พ่อออกมาจากบ้านพอดี เห็นผม ผมก็เห็นพ่อ ก็เลยตะโกนเรียกว่า นี่ไงๆ ได้แล้วพ่อ พ่อผมก็เข้าไปในบ้านใหม่ แล้วบอกว่า ไหนๆ ไม่เห็น นั่นใครอะ ไม่เห็น ผมก็เรียกพ่อเชิงจะร้องนิด พ่ออะ มาดูสิ เร็วๆ เดียวไม่ทัน พ่อก็ออกมาในที่สุด แล้วก็หัวเราะชอบใจ ที่ผมทำได้ วันนั้น ผมรักพ่ออย่างเดิมแล้ว - วัสสลาม

[al-firdaus~*]

ความรู้สึกตอนปั่นจักรยานได้ครั้งแรก  คนแรกที่เราอยากให้เค้าเห็นให้เค้าชื่นชม  คือคนที่ซื้อจักรยานให้เรา....อยากกอดพ่อแน่นๆนะ  แต่เขิน

ท่านพ่อของเรา...ชอบพาปีนเขา  ดักปลา  ดักนก  ละก็สอนทำอาหารอ่ะค่ะ