ด้วยความเมตตาและสงสารจากอัลเลาะห์ผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ ผู้เป็นผู้ทรงเมตตากรุณา ที่ได้นำพาข้าพเจ้าและน้องชายให้ได้มาพบกับจริง ความสูงส่งของอัลเลาะห์และอัลเลาะห์ได้ทำให้ความมืดบอดลุ่มหลงในตัวของข้าพเจ้าให้หายไป ขออนุญาติจากน้องชายใช้ไอดีของเขาขออัลเลาะห์ตอบแทนความดีแก่เขาขอพระองค์เตาฟีกฮีดายะห์แก่เขา
12 ปี แห่งอิสลาม มาชาอัลเลาะห์ ไม่อายและภูมิใจอย่างเต็มเปี่ยมในความเป็นอิสลาม ข้าพเจ้ารักในอิสลามทั้งหมด ผ้าโพกหัว หมวก ชุดสีขาว การไว้เครา ทุกอย่างนี้คือชีวิตของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่รู้หรอกว่าท่านทั้งหลายจะรู้สึกมากน้อยขนาดไหน ในการเป็นอิสลาม แต่ข้าพเจ้ารับอิสลามด้วยความเมตตาของอัลเลาะห์แม้ว่ามันจะเป็นความฝัน แต่ก็นับร้อยที่ข้าพเจ้าได้เห็น ได้ยิน และสัมผัสมัน ตรงนี้นี่เองที่ข้าพเจ้ารู้สึกรัก รู้สึกกลัว รู้สึกเป็นสุข เป็นเป้าหมายเดียวที่ข้าพเจ้ามี นั่นคืออัลเลาะห์ ด้วยเหตุการความลึกลับบางอย่างที่อัลเลาะห์ได้แสดงทั้งในความจริงและความฝัน แต่ทั้งหมดก็ด้วยเราะมัตของอัลเลาะห์ ชีวิตของข้าพเจ้าก็เหมือนท่าน มีขวาบ้างซ้ายบ้าง แต่เมื่อไรก็ตามเมื่อข้าพเจ้าปฏิบัติได้ครบถ้วน อัลเลาะห?ก็จะสอนข้าพเจ้าเสมอๆ ตักเตือนในสิ่งที่เป็นข้อบกพร่องของข้าพเจ้า ทั้งหมดที่ข้าพเจ้าพรรณนานั้น ข้าพเจ้าไม่ได้อยากได้สิ่งใด ไม่ได้อยากร่ำรวย มีชื่อเสียง เป็นโน่นเป็นนี่ ข้าพเจ้าต้องการความสันโดษ ต้องการแต่อัลเลาะห์เท่านั้น หากว่าวันนี้อัลเลาะห์ให้ข้าพเจ้ากลับไปสู่ความเมตตา ข้าพเจ้าจะกลับ(ตาย)ทันที ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าใครจะรู้สึกอย่างไรต่ออัลเลาะห์ข้าพเจ้าตอบไม่ได้ เพียงแต่ความรู้สึกของข้าพเจ้าอัลเลาะห์นั่นคือเหนือกว่า ภรรยา บุตร พ่อ แม่ เงินทอง เพราะว่าอัลเลาะห์นั้นทำให้ข้าพเจ้าหลงรัก รักจนข้าพเจ้าต้องการกลับไปพบพระองค์ ความสุขของข้าพเจ้าบนโลกนี้ที่สุดคือ การมีของอัลเลาะห์ การร้องไห้กับอัลเลาะห์ มีคนถามข้าพเจ้าว่าบ้าหรือเปล่า มากเกินไปมั้ย ท่านสิน้อย ทั้งที่อาหาร เครื่องนุ่งห่ม บ้านช่อง สติปัญญาท่านได้มาจากอัลเลาะห์ทั้งหมด ใช่ท่านไม่เห็นนรก ท่านไม่เห็นสวรรค์ ขอต่ออัลเลาะห์เพื่อท่านจะได้กลัว รัก และขอบคุณต่ออัลเลาะห์ ข้าพเจ้าสามารถละทิ้งทุกอย่างได้ เพราะอัลเลาะห์คือสุขของข้าพเจ้า ขอให้ข้าพเจ้าได้ใกล้ชิดกับอัลเลาะห์ เหมือนอยู่ในห้วงอะไรสักอย่าง ท่านละทิ้งความชั่วหรือยัง เมื่อท่านได้รักอัลเลาะห์ได้รักท่าน ท่านได้รักอัลเลาะห์ ท่านจะไม่อยากอะไร ไม่ว่าจะเป็นอาหาร ทรัพย์ใดๆที่ท่านกำลังร้องหา ทั้งที่คนประทานคืออัลเลาะห์ แต่ท่านก็ร้องหาสิ่งอื่น ดุนยาก็เป็นแค่ร่มไม้ให้พักเท่านั้น ใครมีความต้องการก็จงรีบเดินทาง อย่าขนสิ่งของไร้สาระในการเดินทาง ทำผิดก็เตาบะห์ เดินต่อ เวลา 30-40 ปีมันสั้นมาก ถ้าหากอัลเลาะห์เรียกข้าพเจ้าข้าพเจ้าไปเลย และข้าพเจ้าคงไม่ทิ้งสิ่งใดไว้ให้ ข้าพเจ้าเป็นผู้เดินทาง ไม่ต้องการชื่อเสียงไว้ เพราะข้าพเจ้าจะไม่รู้ และไม่อยากรู้เมืาอข้าพเจ้าอยู่กับอัลเลาะห์
