นี้คืออีก 1 ความเห็นที่เด็ดขาด
http://IslamHouse.com/802894
โปรดอ่านอย่างใช้วิจารณญาณ
วัสสลาม
ขอบคุณอาหมอมากค่ะที่นำลิงก์ดังกล่าวมาให้อ่าน
บอกตามตรงนะคะ...ว่าอ่านแล้วรู้สึกชอบมาก
ชอบอะไรที่มันเด็ดขาดแบบนี้สุดๆ...ก็ไม่รู้ว่ามุสลิมคนอื่นๆจะมองอย่างไร
หรือคิดเห็นเป็นเช่นไร แต่ได้อ่านข้อความตามลิงก์นั้นแล้ว
มันทำให้เราหายคับข้องใจไปเลย...ไม่จำเป็นต้องหาอะไรมาอ้าง
กับความตะขิดตะขวงใจบางอย่างในหัวอกของตัวเองอีกต่อไป...
และแม้การปฏิบัติเช่นนั้นจะกลายเป็นว่าคนอื่นๆจะมองว่าขวางโลก
สวนกระแส แต่อิสลามก็เป็นเช่นนี้ ท่านรอซูลลุ้ลลอฮฺก็ถูกส่งมา
ให้ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้นมาตั้งแต่ต้น...หากท่านก็ยืนหยัดมาได้
อย่างสวยงาม และกลายเป็นที่ยอมรับแก่ผู้คนอย่างล้นหลาม
ด้วยความเป็นปัจเจก เป็นอัตลักษณ์ และพร้อมจะปฏิเสธทุกอย่าง
ที่อัลลอฮฺไม่พอพระทัย...
ปัจจุบัน...ใครยืนหยัดได้เช่นท่านดั่งที่ท่านทำเป็นแบบอย่างไว้ในอดีตได้
ก็ต้องเป็นคนเด็ดขาด และใจเด็ดไม่น้อยทีเดียว...
แต่เชื่อว่า รสชาติแห่งอีหม่่านก็จะหอมหวานติดตรึงใจไม่น้อย
อาจจะมากกว่าความรื่นรมย์ที่เราจะได้ในวันงานเทศกาลทุกๆเทศกาล
มารวมกันเสียด้วยซ้ำ...
เพื่อนเคยตำหนิว่า...เรานั้นอีโก้สูง มีอัตตามากเกินไป
อัตตาในที่นี้ก็คือ การเป็นตัวตนหรือเป็นตัวเองจนลืมนึกถึงสังคมรายรอบ
ลืมนึกถึงคนอื่นๆในสังคม...
เพราะปฏิเสธการเข้าร่วมโน่นนี่นั่นมาตลอดและเพิ่มระดับขึ้นเรื่อยๆ
ทำให้มีเพื่อนน้อยลงเรื่อยๆ แม้จะพยายามอธิบายก็ไร้ผลในบางครั้ง
จึงบอกเพื่อนไปเวลาโดนต่อว่าว่าอีโก้สูง...คือ...
คนเราไม่มีอีโก้หรืออัตตาเลยไม่ได้หรอก เพราะเราเป็นคน
แต่ถ้าอีโก้หรืออัตตาของเรามันมีอยู่พร้อมกับจิตวิญญาณ
ที่เราพยายามขัดเกลาให้สะอาด แน่นอนว่าวิถีในการดำเนินชีวิตของเรา
จะเป็นวิถีที่อยู่บนหนทางที่ถูกต้องมากขึ้น ไม่โน้มเอียงง่ายๆ
เพราะมีตัวของอัตตาเป็นตัวหนุนเราเอาไว้...จึงทำให้เรากล้ายืนหยัด
ต่อสู้กับอะไรก็ตามที่ขัดต่อจิตวิญญาณของเรา...
และเราก็จะกลายเป็นคนที่มีอัตลักษณ์ เป็นปัจเจกชน...
และจิตวิญญาณที่เราพยายามขัดเกลาก็จะช่วยให้อีโก้หรืออัตตาในตัวเรา
ขับเคลื่อนชีวิตเราไปบนหนทางที่ถูกที่ควรมากขึ้น...
และยังบอกเพื่อนๆว่า...การที่เราไม่อาจเข้าใจกันได้มากกว่านี้
หรือความไม่เข้าใจกันของเรานั้น มันไม่ได้หมายความว่า
เราจะไม่รักกันหรือจะต้องเกลียดกัน...ความเข้าใจอาจจะเป็นส่วนหนึ่ง
ในความรัก แต่ความรักต่อเพื่อนมนุษย์ก็อยู่สูงกว่าความเข้าใจกันนะ
...นั่นจึงยังเป็นประโยคที่ทำให้เพื่อนๆต่างศาสนิกไม่เกลียดเรา
แต่ก็ไม่อาจคลุกคลีไปไหนมาไหนกับเราได้นัก เพราะวิถีในการ
ดำเนินชีวิตที่แตกต่างกัน...
พยายามท่องมาเสมอเวลาโดนสังคมรุมทึ้งว่า...
"ศาสนาของฉันคือศาสนาของฉัน...ศาสนาของท่านก็คือศาสนาของท่าน"
พอได้อ่านถ้อยข้อความที่อาหมอนำมาให้อ่าน มันจึงสะท้อนภาพออกมา
ได้อย่างชัดเจนภาพหนึ่งเลยว่า...คนๆหนึ่งที่ยอมทำตามหลักการดังกล่าวได้นั้น
ต้องเจอกับกระแสต่อต้านแค่ไหน และต้องอดทนต่อสู้ขนาดไหนทั้งต่อตนเอง
และต่อสังคม สิ่งยั่วยุ...และคงเป็นสิ่งที่ยาก...แต่ก็เป็นคำกล่าวที่เด็ดขาดทีเดียว
หนูว่าหนูน่าจะเหมาะกับหลักการดังกล่าวมากเลย...
เพราะสิ่งที่เคยเผชิญมาในอดีตที่อยู่ร่วมกับผู้คนมากหน้าหลายตา
หลายชาติหลายภาษา หลายความเชื่อ
มันทำให้หนูอยากก้าวขึ้นไปอยู่ในจุดดังกล่าวให้ได้...
ตอนที่ไร้เดียงสากว่านี้ เคยปฏิเสธบัญชาของอัลลอฮฺ
เพื่อมนุษย์ที่รายล้อมอยู่จะได้ไม่ปฏิเสธเราเพื่อความพอใจของเขา
เพื่อการยอมรับจากผู้คนมากมาย...
แล้วอยู่มาวันนึง...เราก็กล้าที่จะเปลี่ยนมาพยายามปฏิเสธทุกอย่าง
ที่ขัดต่อคำบัญชาของอัลอฮฺ...เพื่ออัลลอฮฺ...
จนปฏิเสธหลายๆอย่างไป
จึงทำให้รู้ว่า...รสชาติของชีวิตและจิตใจของเราในสองสภาวะนั้น
มันช่างแตกต่างกัน...
เพราะ...
ต่อให้เราไม่มีใครเหลือในชีวิตที่เคยมีเลยสักคน...
หากเรายังมีอัลลอฮฺอยู่ในหัวใจ...
นั่นก็มากเกินคำว่า "พอ" แล้ว...
เพราะคนที่ตายก็ไม่เคยมีใครไปเป็นเพื่อนคอยช่วยเหลือสักคน...
มากสุดที่จะได้ก็คือคำอวยพร...แต่ก็ไม่มีคำอวยพรใด
จะยิ่งใหญ่และทรงคุณค่าเท่าคำอวยพรจากอัลลอฮฺ...
นี่แหล่ะค่ะ...ที่อยากจะบอกว่า...
คำอวยพรที่มนุษย์เราทุกคนต้องการจริงๆนั้นคือคำอวยพรจากอัลลอฮฺ...
ถ้ารักและหวังดีต่อเพื่อนมนุษย์...ขอทางนำให้กับเขา
ขออัลลอฮฺทรงเปิดทางนำให้กับเขา...เถิด...
ปล.และแล้วหนูก็ได้คำอวยพรดีๆที่จะมอบให้เพื่อนต่างศาสนิกแล้วนะคะ
ไม่ว่าจะเทศกาลไหนๆก็ตามโดยไม่ต้องรู้สึกกระดากใจอีกแล้ว....
ได้แนวคิดในการทำการ์ดอวยพรแต่ละเทศกาลแล้วด้วย...
ไอเดียหนูพุ่งกระฉูดเลยล่ะ...ถ้อยคำ ภาพประกอบวิ่งเข้าหัวมาแล้ว...
มีโรงพิมพ์เป็นของตัวเองเมื่อไหร่จะต้องสรรหาอะไรแบบนี้
ทำมาช่วยพี่น้องมุสลิมเราในงานเทศกาลต่างๆบ้างแล้ว...
อินชาอัลลอฮฺ
เพราะไม่เคยได้ซื้อโปสการ์ดหรือการ์ดอวยพร
ตามร้านต่างๆทั่วๆไปที่มีคำอวยพรที่ยิ่งใหญ่แบบนี้มาก่อนเลย...
ขอบคุณอาหมอที่ช่วยเหลือ...^^
และแน่นอน...คำอวยพรดังกล่าวนี้จะถูกส่งไปยังเพื่อนๆ
ที่เมอรี่คริสมาสต์ให้หนูด้วย...
เพราะ "ฮิดายะ" หรือ "ทางนำ" จากอัลลอฮฺ
คือของขวัญท่ียิ่งใหญ่ทีเดียว...
ในวันพิพากษา มนุษย์โลกย่อมจะได้เห็นอย่างแน่นอนว่า
ใครรักใครจริง...และใครรักเราจริง...^^
