เด็กน้อย ๑๐ ขวบ สยบกาฟิรจอมอหังการ

[nujjaba]

Tweet

เด็กน้อย ๑๐ ขวบ สยบกาฟิรจอมอหังการ

          กาลครั้งหนึ่งมีชายคนหนึ่งซึ่งเป็นศัตรูต่ออิสลาม เขามีคำถามยอดนิยมอยู่ ๓ ข้อซึ่งไม่มีผู้ใดตอบได้ ดังนั้นเขามักจะเยาะเย้ยอิสลามและมุสลิมต่อสาธารณชน อยู่มาวันหนึ่งเด็กน้อยคนหนึ่งอายุเพียง ๑๐ ขวบ ได้มาพบและได้ยินชายผู้นั้นแผดเสียงดังลั่นกำลังท้าทายบรรดาผู้คนมุสลิมบนท้องถนนด้วยปัญหา ๓ ข้อนั้น

            เด็กน้อยยืนนิ่งเงียบและดูอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจรับคำท้าทายของชายผู้นั้น “ฉันรับคำท้าของท่าน”

            ชายผู้นั้นหัวเราะเด็กน้อยและบรรดามุสลิมที่รายล้อมอยู่นั้น แล้วก็กล่าวว่า “เจ้าเด็ก ๑๐ ขวบนี่หรึ ที่บังอาจมารับคำท้าของข้า พวกท่านไม่มีใครแล้วหรือไง!”

            แต่ทว่าเด็กน้อยยังมีท่าทีสงบนิ่งเยือกเย็น หนูน้อยนี้ประสงค์ท้าชนชายผู้นั้น โดยหวังในความช่วยเหลือและทางนำจากอัลลอฮฺ เขาต้องการให้เรื่องจบลงโดยให้ชายผู้นั้นยอมรับโดยดุษฎี

            ผู้คนทั้งเมือง ต่างพากันมามุงดูกันล้อมเนินแห่งหนึ่ง ชายผู้นั้นก็ปืนขึ้นไปยืนบนยอดเนิน แล้วก็เปล่งเสียงถามคำถามข้อแรกอย่างดังว่า “ตอนนี้พระเจ้าของเจ้ากำลังทำอะไรอยุ่?”

            เด็กน้อยคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงขอให้ชายผู้นั้นลงมาจากเนิน แล้วขอให้ตัวเขาขึ้นไปเองเพื่อตอบ

            ชายผู้นั้นกล่าวว่า “อะไรกัน? เจ้าต้องการให้ข้าลงไปรึ?”

            เด็กน้อยตอบว่า “ใช่แล้วครับ ถึงคราวที่ฉันต้องตอบมิใช่หรือครับ?”

            ชายผู้นั้นจึงลงมาแล้วเด็กน้อย ๑๐ ขวบก็ขึ้นไปด้วยเท้าน้อยๆของเขา คำตอบของเด็กน้อยคนนี้ก็คือ “อัลลอฮุอักบัร! ขอพระองค์ทรงเป็นพยานของฉันต่อหน้าหมู่ชนเหล่านี้ด้วยว่า พระองค์ทรงประสงค์เพิ่งจะให้กาฟิรผู้นั้นลงไปอยู่ในระดับต่ำและนำมุสลิมผู้หนึ่งขึ้นสู่ระดับที่สูงกว่า!”

            ฝูงชนที่รายล้อมอยู่นั้นก็ตะโกนอย่างดังว่า “ตักบีร! อัลลอฮุอักบัร!!!”

          ชายผู้นั้นอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก แต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือถามคำถามที่สองว่า “มีอะไรอยู่ก่อนหน้าพระเจ้าของเจ้า?”

            เด็กน้อยคิดอีก สักพักหนึ่งจึงขอให้ชายผู้นั้นนับถอยหลัง “ขอให้ท่านช่วยกรุณานับเลขถอยหลัง เริ่มจาก ๑๐ ด้วยเถอะครับ”

            ชายผู้นั้นก็นับ “๑๐ , ๙, ๘, ๗, ๖, ๕, ๔, ๓, ๒, ๑, ๐”

            เด็กน้อยจึงถามว่า “มีอะไรก่อนหน้า ๐ หรือเปล่าครับ?”

            ชายผู้นั้นตอบว่า “ข้าไม่รู้...คงไม่มีอะไรมั้ง”

            เด็กน้อยจึงกล่าวว่า ถูกต้อง แน่นอนเหลือก่อนว่าไม่มีอะไรอยู่ก่อนหน้าอัลลอฮฺ เพราะพระองค์คือผู้ทรงมีอยู่ตลอดกาลผู้ทรงสมบูรณ์ยิ่ง”

            ฝูงชนที่รายล้อมอยู่ตะโกนอย่างดังอีกว่า “ตักบีร! อัลลอฮุอักบัร!!!”

          มาบัดนี้ชายผู้นั้นเริ่มรู้สึกหมดท่าจริงๆ แต่ก็ยังถามคำถามสุดท้ายอีกว่า “ทิศทางใดที่พระเจ้าของเจ้ากำลังมองดูอยู่?”

            เด็กน้อยคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงขอเทียนไข ๑ อัน เมื่อได้แล้ว เด็กน้อยก็ส่งเทียนไขให้กับชายผู้นั้น และขอให้เขาจุดมัน

            ชายผู้นั้นก็จุดเทียนจนมีเปลวไฟแล้วถามอย่างสงสัยว่า “นี่เจ้าจะพิสูจน์อะไร?”

เด็กน้อยจึงถามว่า “ท่านว่าแสงของเทียนไข มันส่องแสงไปทิศใดครับ?”

            ชายผู้นั้นตอบว่า “มันก็ส่องไปทุกทิศทางนั่นแหละ”

            เด็กน้อยจึงกล่าวว่า “ท่านครับ ท่านได้ตอบคำถามของท่านแล้วล่ะครับ รัศมีของอัลลอฮฺ(นูร) มีในทุกทิศทางแหละครับ พระองค์ทรงเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกซอกทุกมุมในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้ในเวลาเดียวกัน ไม่มีที่แห่งหนใดในจักรวาลนี้จะเล็ดรอดไปจากพระองค์ได้แม้เพียงพริบตาเดียว”

            ฝูงชนที่รายล้อมอยู่นั้นก็ตะโกนอย่างดังอีกว่า“ตักบีร! อัลลอฮุอักบัร!!!”

            ชายผู้นั้นประทับใจเด็กน้อยอย่างมากในความรู้และความมีคุณธรรม และแล้วเขาก็ยอมเข้ารับอิสลามด้วยความยินยอมพร้อมใจ ไม่เท่านั้น เขายังกลายมาเป็นลูกศิษย์ของเด็กน้อยผู้นั้นอีกด้วย เด็กน้อยผู้นั้นคือใคร ?

            เด็กน้อยผู้นั้นก็คือผู้นำคนหนึ่งของเรา เป็นหนึ่งในอิม่ามผู้ยิ่งใหญ่ ท่านอิม่ามอบู หะนีฟะฮฺ(ขออัลลอฮฺทรงประทานความจำเริญและความเมตตาแก่ท่าน)

คัดลอกจากวารสารร่มเงาอิสลาม ปีที่ ๑ ฉบับที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๔๗

[ILHAM]

นี่ถ้ามาถามข้อ2กับคนเรียนเลขเขาจะตอบว่า ก่อน0ก็คือ -1 -2 -3 เรื่อยๆไปจนถึง ลบอินฟินิตี้











สมกับเป็นคุณครูภาษาไทยเลย พิมพ์กับโน้ตบุ๊คไม่ยอมแม้แต่จะกดเปลี่ยนภาษาเพื่อใช้เลขอารบิค
(หรือว่าขี้เกียจกดเปลี่ยนภาษาก็ไม่รู้5555 เหมือนผมเลย มี5ภาษาขี้เกียจกดเปลี่ยนไปมา)

[As-Zaleek]

 salam

ขอแจมกระทู้นี้ด้วยคนน้ะ

[As-Zaleek]

 salam

ทำการบ้านแล้วหรือ???

เด็กนักเรียนคนหนึ่ง ก่อนเข้านอนได้นั่งทำการบ้านที่ครูให้มาจนเสร็จ แล้วก็เข้านอน แต่เขานอนไม่หลับ พลิกไปพลิกมา จนผู้เป็นพ่อต้องลุกขึ้นมาถามว่า “ลูกจ๋าทำไมลูกจึงนอนไม่หลับ ลูกทำการบ้านยังไม่เสร็จหรือ?”

ลูกตอบว่า “เสร็จแล้วคุณพ่อ”

พ่อถามว่า “แล้วทำไมลูกจึงนอนไม่หลับ?”

ลูกตอบว่า “ลูกกลัวว่า การบ้านที่ลูกทำนั้นจะไม่ถูก ทั้ง ๆ ที่ลูกก็ทำดีที่สุดแล้ว”

คุณพ่อผู้มีปัญญาเกิดสำนึกขึ้นในทันทีว่า เด็กตัวเล็ก ๆ ยังมีปัญญาคิดว่า การบ้านที่ทำดีที่สุดแล้วนั้น กลัวว่าครูจะไม่รับ ครูจะถือว่าไม่ถูก แล้วเรา เราเป็นบ่าวของอัลลอฮ์ ถึงแม้ว่าเราจะละหมาด เราจะทำทุกอย่างที่อัลลอฮ์ใช้ดีที่สุดแล้ว แต่เราหาได้คำนึงว่า พระองค์ท่านทรงรับอะมั้ลอิบาดะห์ที่เรากระทำหรือป่าว? เรากลับนอนหลับสบาย แถมตื่นหลังตะวันขึ้นอีกด้วย

อ้างอิงจาก หนังสิอประวัติบุคคลสำคัญในอดีต ท่าน อ. อับดุลการีม(อรุณ) วันแอเลาะ

والله سبحانه وتعالى أعلم

[sara]

บทความดีจัง ขอบคุณนะค่ะ 

[al-azhary]

 salam

ญะซากุมุลลอฮุค็อยร็อนครับ

[ILHAM]

ญาซากิลลาฮด้วย 555

[al-azhary]

ญาซากิลลาฮด้วย 555

อ่อ...นั่นแน่นอนครับ  แต่นอกเหนือจากน้อง nujjaba โพสต์แล้ว ยังมีน้อง Rabit ด้วยที่โพสต์  ก็เลยใช้ "ญะซากุมุลลอฮุค็อยร็อน" น่ะครับ 

[ILHAM]

ทำไม กม แทน กูมา
หรือว่าคำว่า กูมา พอเอามาเชื่อมแล้วจะอ่านว่า กูมู
แต่ก็ดี ทุกคนจะได้โดนกันถ้วนหน้า

[คะลัคคะลุย]

 salam

จากประวัติของท่านอะบูฮะนีฟะฮ์ช่วงเยาว์วัย  ที่ได้ทำการตอบโต้พวกนอกศาสนานั้น  ได้สอนให้รู้ว่า  การตอบโต้หลักศาสนาของพวกนอกศาสนานั้น  ต้องใช้หลักปัญญามาหักล้าง 

[GeT]

salam

ญะซากุมุลลอฮุค็อยร็อนครับ

น่าจะยืนยันถึงแหล่งที่มาด้วยนะครับ เพราะที่นำเสนอที่นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น ยังมีอีกหลายๆคำถามและคำตอบที่ไมไ่ด้นำเสนอ ณ ที่นี่ และสิ่งเหล่านั้นไม่น่าจะมาจากอิหม่ามอบูหะนีฟะฮฺเอง เช่น มีการยกตัวอย่างนมเปรี้ยวที่กระจายทั่วภาชนะเพื่อเป็นการยืนยันว่าอัลลอฮฺมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง มีการพูดพาดพิงถึงทารกที่อยู่ในครรภ์ที่อาศัยออาหารที่มาจากเลือดของมารดาหล่อเลี้ยงตัวเองโดยปราศจากการขับถ่าย เพื่อยืนยันถึงความบริสุทธิ์ของชาวสวรรค์ที่กินดื่มโดยปราศจากการขับถ่าย และมีพูดถึงกล้องฉายภายในด้วย เป็นต้น

[คะลัคคะลุย]

มาบัดนี้ชายผู้นั้นเริ่มรู้สึกหมดท่าจริงๆ แต่ก็ยังถามคำถามสุดท้ายอีกว่า “ทิศทางใดที่พระเจ้าของเจ้ากำลังมองดูอยู่?”

คำถามของชายผู้นั้น  หากได้ถามแก่พี่น้องวะฮาบี  แสดงว่าพี่น้องวะฮาบีต้องตอบว่า "อัลเลาะฮ์ทรงมองเจ้าจากทิศข้างบน"  ??  ใช่ไหมครับ

[amad 254]

เด็กน้อย ๑๐ ขวบ สยบกาฟิรจอมอหังการ

          กาลครั้งหนึ่งมีชายคนหนึ่งซึ่งเป็นศัตรูต่ออิสลาม เขามีคำถามยอดนิยมอยู่ ๓ ข้อซึ่งไม่มีผู้ใดตอบได้ ดังนั้นเขามักจะเยาะเย้ยอิสลามและมุสลิมต่อสาธารณชน อยู่มาวันหนึ่งเด็กน้อยคนหนึ่งอายุเพียง ๑๐ ขวบ ได้มาพบและได้ยินชายผู้นั้นแผดเสียงดังลั่นกำลังท้าทายบรรดาผู้คนมุสลิมบนท้องถนนด้วยปัญหา ๓ ข้อนั้น

            เด็กน้อยยืนนิ่งเงียบและดูอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจรับคำท้าทายของชายผู้นั้น “ฉันรับคำท้าของท่าน”

            ชายผู้นั้นหัวเราะเด็กน้อยและบรรดามุสลิมที่รายล้อมอยู่นั้น แล้วก็กล่าวว่า “เจ้าเด็ก ๑๐ ขวบนี่หรึ ที่บังอาจมารับคำท้าของข้า พวกท่านไม่มีใครแล้วหรือไง!”

            แต่ทว่าเด็กน้อยยังมีท่าทีสงบนิ่งเยือกเย็น หนูน้อยนี้ประสงค์ท้าชนชายผู้นั้น โดยหวังในความช่วยเหลือและทางนำจากอัลลอฮฺ เขาต้องการให้เรื่องจบลงโดยให้ชายผู้นั้นยอมรับโดยดุษฎี

            ผู้คนทั้งเมือง ต่างพากันมามุงดูกันล้อมเนินแห่งหนึ่ง ชายผู้นั้นก็ปืนขึ้นไปยืนบนยอดเนิน แล้วก็เปล่งเสียงถามคำถามข้อแรกอย่างดังว่า “ตอนนี้พระเจ้าของเจ้ากำลังทำอะไรอยุ่?”

            เด็กน้อยคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงขอให้ชายผู้นั้นลงมาจากเนิน แล้วขอให้ตัวเขาขึ้นไปเองเพื่อตอบ

            ชายผู้นั้นกล่าวว่า “อะไรกัน? เจ้าต้องการให้ข้าลงไปรึ?”

            เด็กน้อยตอบว่า “ใช่แล้วครับ ถึงคราวที่ฉันต้องตอบมิใช่หรือครับ?”

            ชายผู้นั้นจึงลงมาแล้วเด็กน้อย ๑๐ ขวบก็ขึ้นไปด้วยเท้าน้อยๆของเขา คำตอบของเด็กน้อยคนนี้ก็คือ “อัลลอฮุอักบัร! ขอพระองค์ทรงเป็นพยานของฉันต่อหน้าหมู่ชนเหล่านี้ด้วยว่า พระองค์ทรงประสงค์เพิ่งจะให้กาฟิรผู้นั้นลงไปอยู่ในระดับต่ำและนำมุสลิมผู้หนึ่งขึ้นสู่ระดับที่สูงกว่า!”

            ฝูงชนที่รายล้อมอยู่นั้นก็ตะโกนอย่างดังว่า “ตักบีร! อัลลอฮุอักบัร!!!”

          ชายผู้นั้นอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก แต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือถามคำถามที่สองว่า “มีอะไรอยู่ก่อนหน้าพระเจ้าของเจ้า?”

            เด็กน้อยคิดอีก สักพักหนึ่งจึงขอให้ชายผู้นั้นนับถอยหลัง “ขอให้ท่านช่วยกรุณานับเลขถอยหลัง เริ่มจาก ๑๐ ด้วยเถอะครับ”

            ชายผู้นั้นก็นับ “๑๐ , ๙, ๘, ๗, ๖, ๕, ๔, ๓, ๒, ๑, ๐”

            เด็กน้อยจึงถามว่า “มีอะไรก่อนหน้า ๐ หรือเปล่าครับ?”

            ชายผู้นั้นตอบว่า “ข้าไม่รู้...คงไม่มีอะไรมั้ง”

            เด็กน้อยจึงกล่าวว่า ถูกต้อง แน่นอนเหลือก่อนว่าไม่มีอะไรอยู่ก่อนหน้าอัลลอฮฺ เพราะพระองค์คือผู้ทรงมีอยู่ตลอดกาลผู้ทรงสมบูรณ์ยิ่ง”

            ฝูงชนที่รายล้อมอยู่ตะโกนอย่างดังอีกว่า “ตักบีร! อัลลอฮุอักบัร!!!”

          มาบัดนี้ชายผู้นั้นเริ่มรู้สึกหมดท่าจริงๆ แต่ก็ยังถามคำถามสุดท้ายอีกว่า “ทิศทางใดที่พระเจ้าของเจ้ากำลังมองดูอยู่?”

            เด็กน้อยคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงขอเทียนไข ๑ อัน เมื่อได้แล้ว เด็กน้อยก็ส่งเทียนไขให้กับชายผู้นั้น และขอให้เขาจุดมัน

            ชายผู้นั้นก็จุดเทียนจนมีเปลวไฟแล้วถามอย่างสงสัยว่า “นี่เจ้าจะพิสูจน์อะไร?”

เด็กน้อยจึงถามว่า “ท่านว่าแสงของเทียนไข มันส่องแสงไปทิศใดครับ?”

            ชายผู้นั้นตอบว่า “มันก็ส่องไปทุกทิศทางนั่นแหละ”

            เด็กน้อยจึงกล่าวว่า “ท่านครับ ท่านได้ตอบคำถามของท่านแล้วล่ะครับ รัศมีของอัลลอฮฺ(นูร) มีในทุกทิศทางแหละครับ พระองค์ทรงเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกซอกทุกมุมในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้ในเวลาเดียวกัน ไม่มีที่แห่งหนใดในจักรวาลนี้จะเล็ดรอดไปจากพระองค์ได้แม้เพียงพริบตาเดียว”

            ฝูงชนที่รายล้อมอยู่นั้นก็ตะโกนอย่างดังอีกว่า“ตักบีร! อัลลอฮุอักบัร!!!”

            ชายผู้นั้นประทับใจเด็กน้อยอย่างมากในความรู้และความมีคุณธรรม และแล้วเขาก็ยอมเข้ารับอิสลามด้วยความยินยอมพร้อมใจ ไม่เท่านั้น เขายังกลายมาเป็นลูกศิษย์ของเด็กน้อยผู้นั้นอีกด้วย เด็กน้อยผู้นั้นคือใคร ?

            เด็กน้อยผู้นั้นก็คือผู้นำคนหนึ่งของเรา เป็นหนึ่งในอิม่ามผู้ยิ่งใหญ่ ท่านอิม่ามอบู หะนีฟะฮฺ(ขออัลลอฮฺทรงประทานความจำเริญและความเมตตาแก่ท่าน)

คัดลอกจากวารสารร่มเงาอิสลาม ปีที่ ๑ ฉบับที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๔๗

 อัสสลามุอลัยกุมครับ  พอดีผมได้รู้เรื่องดังกล่าวมาบ้างนะครับจากการวิชา เตาฮีด ซึ่งไม่ค่อยตรงกับประวัติด้านบนซักเท่าไร ยังไงก็ขอบคุณ คุณ nujjaba ที่นำเสนอเรี่องดีๆ เกี่ยวกับอิสลามครับ  
  เรื่องเดียวกัน แต่ต่างคนเล่าครับ (ต่างที่มา)
  
  มีอยู่คนหนึ่ง ชื่อ ดะห์รอ (دهرى) เรื่องเกิดขึ้นในสมัย ฮามาด (حماد) ซึ่งเป็นอาจารย์ของอบูฮานีฟะห์ (รด) ผู้นำมัซฮับ ฮานาฟีในเวลาต่อมา  ดะห์รอ นั้น ได้ท้าทายแก่อุลามาอฺสมัยนั้นด้วยการถามว่า
การมีอัลเลาะห์(ซบ) นั้นได้อย่างไร โดยไม่มี พื้นที่(สถิต) ไม่มีซักสิ่งเดียวใน การมี โดยไม่มีพื้นที่(สถิต)เว้นแต่ต้อง มีพื้นที่(สถิต)  
  อุลามาอฺทั้งหลายสมัยนั้นไม่มีใครให้คำตอบแบบกระจ่างแจ้งได้เลย ดะหฺรอ นั้น ก็กล่าวโดยท้าทายท่ามกลางฝูงชนมากมายว่า

                                               ดะหฺรอ /        ยังมีเหลืออีกไหม อุลามาอฺในที่นี้(ที่คำตอบแก่เราได้)

                                   ประชาชนทั้งหลาย /        ยังมีเหลืออีก 1 ท่าน ชื่อ  ฮามาด
                                              
      ดะหลอ ก็ได้กล่าวแก่ผู้ปกครองเมือง ให้เชิญ ท่าน ฮามาด มา ณ ที่นี้ (มาตอบคำถาม ดะห์ลอ)  
      ผู้ปกครองเมืองก็ ได้เชิญ ฮามาด  แต่ ท่าน ฮามาดขอเวลา 1 ค่ำคืน(พร้อมจะไปในเช้ารุ่งขึ้น)
    
     ณ ช่วงเวลาเช้า (ตามนัดหมายต้องตอบคำถามแก่ ดะห์ลอ) ในบ้าน ท่าน ฮามาด ปรากฎท่าน อบูฮานีฟะห์(ณ เวลานั้น อบูฮานีฟะห์ยังเด็กอยู่) ได้เข้ามาท่าน และได้เห็น อาจารย์ของอยู่ในอาการเสียใจอย่างมาก อบูฮานีฟะห์ได้ถามอาจารย์ว่าถึงสาเหตุการเสียใจครั้งนี้  
                        
                                  อบูฮานีฟะห์  /  ท่านอาจารย์เสียใจเพราะเหตุใดหรือครับ
                              
                                       ฮามาด   /  มีอยู่คนหนึ่ง ชื่อ ดะห์รอ (دهرى)ท้าทายแก่อุลามาอฺด้วยการถามว่าการมีอัลเลาะห์(ซบ) นั้นได้อย่างไร โดยไม่มีพื้นที่(สถิต) ไม่มีสั่งสิ่งเดียวในการมีโดยไม่มีพื้นที่(สถิต)เว้นแต่ต้องมีพื้นที่(สถิต)
แล้วจะไม่เสียใจได้อย่างไรในเมื่อ ท่านผู้ปกครองเมืองได้เรียกเราไปเจอเพื่อตอบคำถาม ดะห์รอ ต่อ หน้าอุลามาอฺและสาธารณะชนทั้งหลายและ เมื่อคืนเราได้ฝัน ได้เห็นสิ่งชั่วร้ายอย่างมาก
                              
                                    อบูฮานีฟะห์  /  อะไรหรือครับที่ท่านฝัน
                            

                                        ฮามาด   /  เราได้เห็นมีหนึ่งหมู่บ้าน สวยงามและกว้างมาก ในหมู่บ้านนั้น มีต้นไม้ 1 ต้นที่ออกผล และแล้วก็มี หมู ออกมาโขมยกินผลไม้และใบไม้แม้กระทั่งกิ่งก้าน ก็กินหมด เหลือไว้แต่ลำต้นเพรียวๆเท่านั้น ทันใดนั้น เสือ ก็ได้ออกมาจากลำต้นของต้นไม้นั้น ได้ตะบบ หมูสกปรกตัวนั้นจนกระทั่งตาย
 
                                    อบูฮานีฟะห์  /  แท้จริงอัลเลาะห์(ซบ) ได้สอนเรื่องการตีความหมายของความฝันให้แก่ข้าพเจ้า และความฝันนี้เป็นสิ่งดี(โชคดี)แก่เรา และเป็นสิ่งร้าย(โชคร้าย)แก่ฝ่ายตรงข้าม หากท่านอาจารย์อนุญาติให้ข้าพเจ้าตีความหมายนี้(ความฝัน) ข้าพเจ้าก็พร้อมจะให้ความหมายแก่อาจารย์
                                    
                                        ฮามาด   / อธิบายเถิด ยานั๊วะมาน (เป็นชื่อ อบูฮานีฟะห์)
                          

                                     อบูฮานีฟะห์  /  หมู่บ้านที่กว้างใหญ่และสวยงามนั้นคือ ศาสนาอิสลาม และต้นไม้ที่ออกผลนั้นคือ อุลามาอฺ และลำต้นเพรียวๆ(ที่เหลือจากการกินของหมู)นั้นคือท่านอาจารย์ ส่วน  หมู นั้น ดะห์ลอ และสุดท้ายเสือที่ฆ่าหมูนั้นคือ ข้าพเจ้า   ออกไปเถอะครับอาจารย์(ไปตอบคำถาม ดะห์ลอ) และข้าพเจ้าจะไปพร้อมกับอาจารย์ ด้วยกับ บารอกัต จากความเคร่งครัดและภักดีต่ออัลเลาะห์(ซบ)ของท่านอาจารย์ และการไปที่นั้น(มัญลิสที่รวมของอุลามาอฺ)ของท่านอาจารย์ ข้าพเจ้าพร้อมจะตอบคำถาม ดะห์ลอ เองครับ


   และ ท่านอาจารย์ของอบูฮานีฟะห์ ก็ รู้สึกดีใจ และทั้ง2ก็เดินไปที่มัญลิส  ที่รวบรวมอุลามาอฺและประชาชนทั้งหลาย ขณะเดียวกันที่ มัสยิดยาเมียะห์ นั้น ท่านผู้ปกครองก็ได้เดินทางไป มัญลิส เช่นกัน พร้อมๆ กับประชาชนและบรรดาอุลามาอฺทั้งหลาย
    ขณะที่ ท่าน ฮามาด ได้ยืนหน้ามิมบัร อบูฮานีฟะห์ก็มายืนต่อหน้าท่านชิดๆกับท่าน โดยใช้เครื่องแต่งกายบางชิ้นจากท่านฮามาด และบางชิ้นก็ของท่านเอง  
     ดะห์ลอ ก็ได้ขึ้นบนมิมบัร  แล้วได้กล่าว ว่า    
                                              ดะห์รอ  /  ใคร ณ ที่นี้ จะตอบคำถามข้าพเจ้า

                                          อบูฮานีฟะห์  /  อะไรที่เป็นคำถามท่านล่ะ โปรดจงถามมา แล้วผู้ที่รู้จะตอบคำถามของท่านเอง

 
                                             ดะห์รอ  /  ใครกัน เด็กน้อยคนนี้ ที่กล้ากล่าวโต้ตอบเรา ที่นี้มีใครไหมที่ น่าเกรงขาม มีอายุอานาม  มีผ้าสารบั่นที่ใหญ่ๆ  และสวมใส่เสื้อผ้าดีๆ แขนเสื้อกว้างๆ เข้ามาตอบคำถามเรา แล้วฉะไหนถึงมีเด็กตัวเล็ก อายุยังน้อย ชั่งไม่ดูตัวเองซะเลย

                                         อบูฮานีฟะห์  / อัลเลาะห์(ซบ)ไม่ได้ยกย่อง ให้มีเกียรติ (เพิ่มดารอยัต) แก่ผู้ที่มีผ้าสารบั่นที่ใหญ่ๆ  และสวมใส่เสื้อผ้าดีๆ แขนเสื้อกว้างๆ แต่พระองค์อัลเลาะห์ (ซบ) จะเพิ่มให้แก่อุลามาอฺ ดังเช่น อัลกุรอ่านได้กล่าวไว้ (و الذين اوتو االعلم در جات)  

                                             ดะห์รอ  /  แล้วนายจะตอบคำถามเราใช่ใหม

                                         อบูฮานีฟะห์  / ครับ  ข้าพเจ้าจะตอบคำถามท่าน ด้วยเตาเฟกของพระผู้เป็นเจ้า
 
                                                                                    
                                             ดะห์รอ  /  อัลเลาะห์(ซบ)นั้นมีใช่ใหม่
  
                                         อบูฮานีฟะห์  /  ครับ
  
                                              ดะห์รอ  /  แล้วพระองค์อัลเลาะห์(ซบ) อยู่ไหน

                                         อบูฮานีฟะห์  /  พระองค์อัลเลาะห์(ซบ) นั้น  ไม่มีสำหรับพระองค์ซึ่งสถานที่(ไม่สมควรจะกล่าวว่าพระองค์อัลเลาะห์(ซบ) ต้องการสถานที่ หรือสถิต หรือเวลา เพราะนั้่นคือสิ่งถูกสร้าง ซึ่งถูกสร้างหลังการมี พระองค์อัลเลาะห์(ซบ))
                                          
                                              ดะห์รอ  /   อย่างไรเล่า ที่บอกว่า มี  การมี แต่ไม่มีสถานที่สำหรับการมี

                                          อบูฮานีฟะห์  /  หลักฐานอยู่บนตัวท่าน

                                               ดะห์รอ  /  ไหนล่ะ หลักฐานบนตัวเรา ที่นายกล่าว

                                            อบูฮานีฟะห์  /    ในร่างกายท่าน มี วิญญานไหม
                                        
                                               ดะห์รอ  /  ใช่ มี

                                           อบูฮานีฟะห์  /  แล้วตรงจุดไหน ส่วนไหน บนหัวท่าน หรือ ที่ท้องของท่านหรือที่เท้าของท่าน  ที่ วิญญาน สถิตอยู่  

                                               ดะห์รอ  /   สะดุง (ตกใจกับคำตอบ ของ อบูฮานีฟะห์)   แล้วอบูฮานีฟะห์ ก็ได้นำ น้ำนม มาเป็นหลักฐานอีก
                                          อบูฮานีฟะห์  /   ในน้ำนมนี้ มีมัน(ไขมันที่ทำเนยและอื่นๆ)ไหม

                                               ดะห์รอ  /   ใช่ มี

                                          อบูฮานีฟะห์  /    แล้วมันอยู่ส่วนไหนของ น้ำนมละ ด้านบน หรือ ด้านล่าง

                                              ดะห์รอ  /   สะดุง (ตกใจกับคำตอบ ของ อบูฮานีฟะห์) อีกรอบ

                                          อบูฮานีฟะห์  /    สรุปว่า ไม่มีตำแหน่งสถานที่สำหรับ วิญญานในร่างกาย และไม่มี ตำแหน่งหรือสถานที่ ใขมัน (ของน้ำนม)ในน้ำนม แต่ทั้ง 2 นั้นมี(วิญญาน และใขมัน)  ดังที่กล่าวมานั้น ไม่มีการเจาะจงสถานที่หรือกำหนดตำแหน่งสถานที่ให้แก่  พระองค์อัลเลาะห์(ซบ) ในลักษณะดังกล่าว


                                              ดะห์รอ  /     อะไรที่มีก่อนการมี พระองค์อัลเลาะห์(ซบ) และอะไรมีหลังจาก  พระองค์อัลเลาะห์(ซบ) (คงอยู่ในสถานะที่นานกว่าการอยู่ ของ พระองค์อัลเลาะห์(ซบ)****มุสตาเฮร สติปัญญาไม่ยอมรับ ว่าสิ่งใดจะคงอยู่นานกว่า พระองค์อัลเลาะห์(ซบ) เพราะทั้งหมดอยู่ในสร้างของ พระองค์อัลเลาะห์(ซบ) **** )

                                          อบูฮานีฟะห์  /   ไม่มีสิ่งใดมี ก่อนพระองค์อัลเลาะห์(ซบ) และไม่มีสิ่งใดมีหลังจาก พระองค์อัลเลาะห์(ซบ)


                                                ดะห์รอ  /    อย่างไร ที่ว่า มี การมี ในสถานภาพ ที่ไม่มีสิ่ง มี มาก่อน และ ไม่มี สิ่งใดหลังจาก การมี นั้น
                            
                                           อบูฮานีฟะห์  /    ดูตัวอย่างที่ร่างกายท่าน อีกครั้ง

                                               ดะห์รอ  /     อะไร ละ ที่นาย กล่าว

                                           อบูฮานีฟะห์  /    ถ้าจะถามท่านว่า ดูที่นิ้ว โป้ง มีสิ่งมีมาก่อนนิ้วโป้งหรือเปล่า ดูที่นิ้วก้อย มีสิ่งมีหลังจากนิ้วก้อยหรือเปล่า

                                                ดะห์รอ  /    ไม่มีการมีสิ่งใดก่อน นิ้วโป้ง และไม่มีสิ่งใดหลังนิ้วก้อย

                                            อบูฮานีฟะห์  /    ดังที่กล่าว ไม่มีสิ่งมีมาก่อน พระผู้เป็นเจ้า และไม่มีสิ่งมีหลังจากพระผู้เป็นเจ้า
 
                                                 ดะห์รอ  /  ยังเหลืออีก 1 ข้อที่เราจะถามนาย

                                            อบูฮานีฟะห์  /   โปรดถามมา อินซาอัลเลาะห์ ตะอาลา ข้าพเจ้าจะตอบคำถามท่าน

                                                ดะห์รอ  /   ขณะนี้ ณ ตอนนี้ พระผู้เป็นเจ้า ทำอะไรอยู่

                                           อบูฮานีฟะห์  /   แท้จริง ท่านนั้นแปลกนะ ที่ท่านกลับตรงกันข้ามกับสิ่งที่เหมาะสม ที่ให้ผู้ถามอยู่ด้านบนมิมบัร ผู้ตอบอยู่ด้านล่างมิมบัร  ดังนั้นข้าพเจ้าจะตอบคำถามท่าน ถ้าท่านจะทำสิ่งที่เหมาะสม(ให้ผู้ตอบอยู่ด้านบนมิมบัร  และผู้ถามอยู่ด้านล่างมิมบัร)  

                                               ดะห์รอ  /    ได้
 
 แล้วอบูฮานีฟะห์ นั้น ก็ได้ขึ้นนั่งไปบนมิมบัร  แล้ว ดะห์ลอ ก็ลงมาข้างล่าง
                    
                                            อบูฮานีฟะห์  /  ขณะนี้ แท้จริง พระผู้เป็นเจ้า ได้เปลี่ยนจากสิ่งเท็จที่เสียหาย เช่น ตัวท่าน(ดะห์ลอ)จากบังลังค์มิมบัรด้านบนสู่พื้นด้านล่าง
แล้วนำเอาสิ่งแท้ ความจริงที่แน่นอน เช่น ตัวข้าพเจ้าจากพื้นด้านล่างขึ้น สู่บังลังค์มิมบัร  

                                                ดะห์รอ  /   ยอมรับสภาพ(ความพ่ายแพ้)

   ประวัตินี้ ผม ได้นำมาจาก กีตาบเตาฮีด อากีดะตุ้ลนายีน ของ อาเล็มอุลามาอฺฟาฮามะห์ เชคซัยนุ้ล อาบีดีน บินมูฮำหมัด ฟาตอนี  หน้า 7-8

 ซึ่งแปลตามความเข้าใจผม แต่เอาเนื้อหาที่มีในกีตาบทั้งหมด(เรื่องดังกล่าว)มาแต่ เปลี่ยนสำนวนบางสำนวนเพื่อง่ายต่อการเข้าใจ ถ้าหากใครเรียบกีตาบดังกล่าวแล้วเนื้อหาที่ผมแปลไม่ตรงกับเนื้อหากีตาบโปรดกรุณาแจ้งหน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
 ตามประวัติเป็นการยืนยัน อากีดะห์ ท่านอบูฮานีฟะห์(รด)ได้ดี เกี่ยวกับอายะห์ มุตตาซํบบิฮาต


 
  หมายถึงคำถาม  ดะห์รอ  /     อะไรที่มีก่อนการมี พระองค์อัลเลาะห์(ซบ) และอะไรมีหลังจาก  พระองค์อัลเลาะห์(ซบ)
                     ดะห์รอ  /    อย่างไร ที่ว่า มี การมี ในสถานภาพ ที่ไม่มีสิ่ง มี มาก่อน และ ไม่มี สิ่งใดหลังจาก การมี นั้น
 *เป็นการถามมุ่งไปสู่จุดหมายที่ว่า ต้องมี การมี ก่อน การ มี เรื่อยๆไป การมีพระผู้เป็นเจ้า ต้องมี การมี มาก่อนเสมอ
   และหลังจาก การมี พระผู้เป็นเจ้า ก็มี การมี หลังจากนั้น ไม่สิ้นสุด **ซึ่งเป็นแนวคิดด้วยสติปัญญา อันตรายมากๆๆๆสำหรับมุสลิมทุกคน เพราะนั้นหมายถึง การอิตติกอต พระผู้เป็นเจ้า เปรียบเสมือนมัคโลคสิ่งถูกสร้าง
  อุลามาอฺ คอลัฟ กลัวลูกหลาน จะอิตติกอตผิดเพี้ยน เลยกั้นขอบเขตด้วยการ สอน ชีฟัตวายิบ 20 มุสตาเฮร 20 และ ยาอิส หรือมุมกิน 1 ทั้งหมด 41 ซีฟัตมีหลักฐานในอัลกุรอ่าน คำถามด้านบนก็อยู่ในการหักล้างด้วย ซีฟัตวายิบ ข้อ 2 กิดำ  قدم คงเดิม พระผู้เป็นเจ้ามีมาแต่เดิมก่อนทุกสิ่งทุกอย่างโดยไม่มีจุดเริ่มต้น
และข้อ 3 บะกอ بقاء ถาวร คงสภาพ คือพระผู้เป็นเจ้าคงสภาพถาวร ไม่มีจุดสิ้นสุด

     อบูฮานีฟะห์  /    ถ้าจะถามท่านว่า ดูที่นิ้ว โป้ง มีสิ่งมีมาก่อนนิ้วโป้งหรือเปล่า ดูที่นิ้วนาง มีสิ่งมีหลังจากนิ้วนางหรือเปล่า(อบูฮานีฟะห์ เพียงแต่อธิบาย เพื่อค้าน กับ สิ่งที่ดะห์รอ กล่าว ว่า
                           ทุกสิ่งในการมี จะต้องมี การมี มาก่อนทั้งหมด
แล้วอบูฮานีฟะห์ ก็ เปรียบกับนิ้วโป้งว่า นิ้วโป้ง คือการมีอย่างหนึ่งไม่เห็นมีสิ่งมาก่อน นิ้วโป้งเลย  
                            ดะห์รอ กล่าวอีกว่า ต้องมี  การมี หลังจาก การมี เรี่อยๆ ไป ไม่สิ้นสุด
                     อบูฮานีฟะห์ เปรียบกับนิ้วก้อยว่า หลังนิ้วก้อย ก็ไม่เห็น มีการมีอีก

    ดะห์รอ  /    ไม่มีการมีสิ่งใดก่อน นิ้วโป้ง และไม่มีสิ่งใดหลังนิ้วนาง
    อบูฮานีฟะห์  /    ดังที่กล่าว ไม่มีสิ่งมีมาก่อน พระผู้เป็นเจ้า และไม่มีสิ่งมีหลังจากพระผู้เป็นเจ้า

ทั้งหมดเป็นเพียงการอธิบาย เพื่อ ง่ายต่อการเข้าใจเท่านั้น ไม่เจตใดๆ ที่จะเปรียบเทียบ พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงยิ่งด้วยความบริสุทธิ์ และไม่มีการเทียบเคียงใดๆ แก่ พระผู้เป็นเจ้า อัลเลาะห์(ซบ)เลย  วัลลอฮุอะห์ลัม วัสลาม

[hiddenmin]

                                       ฮามาด   / อธิบายเถิด ยาเนี้ยะมาน (เป็นชื่อ อบูฮานีฟะห์)

อิม่ามฮานาฟีชื่อ นัวะมาน ไม่ใช่เหรอ

[โต๊ะปาเกร์]

ประวัติดังกล่าวข้างต้นมีกล่าวไว้ในกีตาบ อะกีดะตุ้ลนาญีน กำลังเรียนอยู่พอดีสอนโดยโต๊ะครูบาบออับดุลการีม ปอเนาะดาลอ