بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله رب العالمين و الصلاة والسلام على سيدنا محمد وعلي اله وصحبه أجمعين
หลักฐานการทำบุญโดยคำนึงถึง 3 หรือ 7 วันนั้น ไม่ใช่เป็นสิ่งที่สุนัต แต่บ่งชี้ว่าเป็นสิ่งที่ อนุญาต الجائز ให้กระทำเนื่องจากบรรดาซอฮาบะฮ์ได้กระทำ ส่วนผลบุญที่ได้คือองค์ประกอบของมัน เช่นมีการซอดาเกาะฮ์บริจาคอาหาร มีการอ่านอัลกุรอาน ซิกรุลลอฮ์ ซะวาลาตท่านนบี ซ๊อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม และมีการขอดุอาอ์ ส่วนทำบุญเมื่อครบ 40 วันนั้น ผมยังไม่พบหลักฐานครับ
ตามทัศนะส่วนตัวของผมแล้ว การทำบุญเป็นทานแก่มัยยิดนั้น ไม่สมควรจะทำโดยกำหนด 40 วันตายตัว คือเราจะทำวันใดก็ได้ตามที่สะดวก เนื่องจากว่า หากเราทำวันที่ 30 หรือวันอื่น ๆ ผลบุญที่อุทิศให้แก่มัยยิดนั้น ก็เท่ากันและเหมือนกัน คำว่า 40 วัน ไม่มีผลใด ๆ เป็นพิเศษให้กับมัยยิดเหมือนกับในช่วง 7 วัน ตามที่ผมได้นำเสนอหลักฐานไปแล้ว ดังนั้น การกำหนด 40 วันตายตัวนั้น จึงเป็นบิดอะฮ์มักโระฮ์ ( البدعة المكروهة ) "บิดอะฮ์ที่ไม่ควรกระทำ" ส่วนการที่จะให้ผมกล่าว เป็นบิดะฮ์มุร๊อรร่อมะฮ์ ( البدعة المحرمة ) "บิดอะฮ์หะรอม" นั้น คงไม่ได้ เนื่องจากไม่มีตัวบทของศาสนามาระบุเจาะจงว่า ทำบุญ 40 วันเป็นสิ่งที่หะรอม เนื่องจากผมไม่ต้องการที่จะเป็นผู้บัญญัติฮุกุ่มของศาสนาขึ้นมาเอง เท่าที่ผมศึกษาดู ปรากฏว่าอุลามาอ์ที่ไม่สนับสนุน 40 วันนั้น ไม่ใช่เพราะศาสนาห้าม 40 วัน แต่เขาให้เหตุผลที่ว่า สิ้นเปลืองทรัพย์สินโดยไม่จำเป็น ทายาทอาจจะต้องการทรัพย์สินส่วนนั้นมากกว่า หรือมัยยิดยังมีหนี้สินอยู่ หรือหากไม่กระทำแล้วรู้สึกอับอายผู้อื่น หรือต้องยืมเงินมาทำบุญ หรือคิดว่าทำบุญ 40 เป็นเรื่องของศาสนา คือ ถือว่าเป็นวายิบ สุนัต เป็นต้น ดังนั้น หากมีการทำบุญ 40 โดยมีองค์ประกอบเฉกเช่นดังกล่าวนี้ ถือว่าเป็น ( البدعة المحرمة ) "บิดอะฮ์หะรอม" ครับ
والله أعلى وأعلم
