มดตัวน้อยตัวนิด

[Deeneeyah]

Tweet

 salam

มด



มด ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Formicidae ส่วนท้องปล้องที่ 1 หรือปล้องที่ 1 และปล้องที่ 2 ซึ่งติดกับอกคอดกิ่ว ด้านหลังปล้องท้องดังกล่าวมีโหนกสูงขึ้น ซึ่งอาจจะโค้งมนหรือเป็นแผ่นแบน ลักษณะนี้ทำให้มดแตกต่างไปจากต่อ แตน และปลวก

 

ชาวอาหรับเรียกมดว่า  นัมลฺ (نَمْلٌ)  มดหนึ่งตัวเรียกว่า นัมละฮฺ (نَمْلَةٌ)  มีรูปพหูพจน์ว่า น่ามาลฺ (نَمَالٌ) ชาวอาหรับเรียกชื่อมดไว้หลายชื่อ (กุนยะฮฺ) อาทิเช่น อบูมัชฆู้ล (اَبُوْمَشْغُوْلٍ)  แปลว่า พ่อจอมยุ่ง เรียกมดตัวเมียว่า อุมมุเตาบะฮฺ  (أُمُّ تَوْبَةٍ ) และอุมมุมาซิน (أُمُّ مَازِنٍ) เหตุที่เรียกมดว่า นัมลฺ  เพราะมีรากศัพท์มาจากคำว่า  ตะนัมมุ้ล (تَنُمُّلٌ) ซึ่งหมายถึงการเคลื่อนไหวมาก  และบอบบางสะโอดสะโองสมรูปร่าง

 

ชาว อาหรับอ้างว่า  มดไม่แต่งงาน คือไม่มีคู่  ส่วนไข่มดเกิดจาก เศษสิ่งของที่ตกหล่นบนพื้นแล้วต่อมาก็กลายเป็นไข่  เขาว่าอย่างนั้น  มดมีความน่าทึ่งและแสนเชิงอย่างมากในการหาอาหาร  เมื่อมันพบสิงใดก็จะส่งสัญญาณให้กับพวกมดที่เหลือเพื่อจะได้พากันกรูมายัง สิ่งนั้น  มีหัวหน้าคือ พญามดเป็นหัวหน้าทีม

 

ธรรมชาติ และนิสัยของมดน่าทึ่งยิ่งนัก  พวกมันจะกักตุนอาหารตั้งแต่ช่วงฤดูร้อนเพื่อใช้ในฤดูหนาว  เมื่อพวกมันเอาเมล็ดพันธุ์พืชมากักตุนเอาไว้และกลัวว่าเมล็ดพันธุ์พืชนั้นจะ งอก  พวกมันจะกัดกินเมล็ดให้แบ่งออกเป็นสองส่วน  เมล็ดพันธุ์นั้นก็จะไม่งอก  เมื่อพวกมันกลัวว่าเมล็ดพันธุ์ที่กักตุนเอาไว้จะเน่าเสีย  พวกมันก็จะพากันขนเมล็ดพันธุ์ที่เป็นอาหารนั้นออกมาผึ่งบนพื้นนอกรัง  ซึ่งส่วนใหญ่มักจะกระทำกันในเวลาค่ำคืน  ท่ามกลางแสงจันทร์

 

ท่านซุฟยาน อิบนุ อุยัยนะฮฺ กล่าวว่า : “ไม่มีสิ่งใดที่จะฉลาดในการเก็บถนอมอาหารของตนนอกจากมนุษย์, นกกา, มด และหมูเท่านั้น” แต่นกกามักจะลืมที่กักเก็บอาหารของตน

 

มด เป็นสัตว์ที่มีจมูกยอดเยี่ยม  และอายุขัยหรือวงจรชีวิตของมดจะจบลงเมื่อมันมีปีกงอกออกมา  เมื่อใดที่มดมีปีกบินได้  ฝูงนกก็จะพากันมากินมดเป็นอาหาร  เมื่อมดทำรังพวกมันจะทำขั้นในรังเพื่อไม่ให้น้ำฝนเข้าถึงรัง  บางทีก็ทำรังซ้อนกันหลายชั้นเพื่อไม่ให้อาหารที่เก็บเอาไว้เปียกชื้น  มดเป็นสัตว์ขยัน  ทำงานเกินตัว  ไม่ยอมแพ้  สะสมอาหารที่สามารถกินได้หลายปี  ทั้งๆ ที่อายุของมันอยู่ได้ไม่เกินหนึ่งปี ไม่มีสัตว์ใดที่สามารถแบกสิ่งที่หนักกว่าน้ำหนักตัวหลายเท่าและหลายครั้งนอก จากมด


ใน คัมภีร์อัลกุรอานได้ระบุเรื่องราวของมดไว้ในบทอันนัมลฺ  ซึ่งแปลว่า บทของมด  อายะฮฺที่ 18  แม้เพียงถูกกล่าวในอายะฮฺเดียวของบทนี้  แต่ชื่อบทก็ถูกตั้งชื่อเป็นเกียรติให้กับมด  ซึ่งเป็นสัตว์ที่น่าฉงนและพิศวง  อายะฮฺที่ว่านี้มีใจความว่า  : จนกระทั่งเมื่อพวกเขา (คือไพร่พลของศาสดาสุลัยมาน (อะลัยฮิซซลาม) อันประกอบไปด้วย ญิน , มนุษย์และฝูกนก)  ได้มาถึงหุบเขาแห่งมด (นักวิชาการระบุว่า หุบเขานี้อยู่ในเมืองชามหรือซีเรีย)  มดตัวหนึ่งได้พูดว่า โอ้เหล่ามดเอ๋ย  “พวกเจ้าจงเข้าสู่รังของพวกเจ้าเสียเถิด  เพื่อว่าสุลัยมานและไพร่พลของเขาจะได้ไม่บดขยี้พวกเจ้าโดยที่พวกเขาไม่รู้ ตัว”

 

ท่าน ศาสดาสุลัยมาน (อะลัยฮิซซลาม) ได้ยินเสียงของมดตัวนั้นและเข้าใจภาษาของมัน  ท่านก็ยิ้มและหัวเราะ  พลางกล่าวขอบคุณต่อพระผู้เป็นเจ้า (ดูอายะฮฺที่ 19)  นักวิชาการระบุว่า : ในอายะฮฺที่ 18 จากบทอันนัมลฺ  นับเป็นส่วนหนึ่งจากความมหัศจรรย์ของคัมภีร์อัลกุรอาน  เพราะมดเรียกพวกของตนด้วยคำว่า โอ้ (ยา) ปลุกเร้าด้วยคำว่า อัยยุฮา (أَيُّهَا) เจาะจงด้วยคำว่า อันนัมลุ้  (اَلنَّمْلُ) ออกคำสั่งด้วยคำว่า จงเข้า (اُدْخُلُوْا)  กำหนดที่ชัดเจนด้วยคำว่า “รังของพวกเจ้า” (مَسَاكِنَكُمْ) เตือนให้ระวังด้วยคำว่า ไพร่พลของเขาจะได้ไม่บดขยี้พวกเจ้า  (لاَيَحْطِمَنَّكُمْ) เน้นเป็นพิเศษด้วยคำว่า สุลัยมาน (سُلَيْمَانُ)  และใช้คำครอบคลุมว่า  และไพร่พลของเขา (جُنُوْدَه) และแก้ต่างแทนให้ด้วยประโยคที่ว่า “โดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว” (وَهُمْ لاَيَشْعُرُوْنَ)

 

มด ตัวนี้ช่างมีความเฉลียวฉลาดรอบคอบยิ่งนัก (ซอฟวะฮฺ อัตตะฟาซีร , มุฮัมมัด อาลี อัซซอบูนีย์  2/406) ท่านมุกอติลกล่าวว่า : ท่านศาสดาสุลัยมาน (อะลัยฮิซซลาม)  ได้ยินคำพูดของมดตัวนี้จากระยะทางที่ห่างออกไปถึง 3 ไมล์อาหรับ  และมีรายงานจากท่านก้อตาดะฮฺว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งท่านได้เข้ามายังนครกูฟะฮฺ  ผู้คนก็พากันมาร่วมชุมนุม  ท่านก็กล่าวว่า  พวกท่านจงถามสิ่งที่พวกท่านต้องการเถิด !

 
ปรากฏ ว่าในฝูงชนนั้นมีท่านอิหม่ามจึงบอกว่า  พวกท่านจงถามเขาว่า  มดของศาสดาสุลัยมาน (อะลัยฮิซซลาม) นั้นเป็นมดตัวผู้หรือตัวเมีย  ชาวเมืองจึงถามท่านก้อตาดะฮฺ  ท่านก็ตอบไม่ได้ ท่านอิหม่ามอบูฮะนีฟะฮฺ (ร.ส.) จึงกล่าวว่า  “มันเป็นมดตัวเมีย” จึงมีผู้ถามว่า ท่านรู้ได้อย่างไรว่ามันเป็นมดตัวเมีย ท่านก็ตอบว่า รู้ได้จากพระดำรัสที่ว่า กอลัต (قَالَتْ) ซึ่งเป็นกริยาของเพศหญิงนั่นเอง

 
นักวิชาการยังมีความเห็นต่างกันอีกว่า  เจ้ามดตัวนี้มีชื่อว่าอะไร ?  บ้างก็ว่า  ชื่อ  ฏอคียะฮฺ (طَاخِيَة),  บ้างก็ว่าชื่อ ฮัซมี่ย์     (حَزْمِيٌّ)  ก็รู้เอาไว้เผื่อเอาไปทายเล่นกันในหมู่เพื่อนฝูงก็แล้วกัน

ติดตามเรื่องอื่นๆ ได้ใน  http://www.alisuasaming.com/

 

[al-firdaus~*]

 salam

เล่าจากอะบีฮุรอยเราะห์ (ร.ด.) จากท่านนบี (ซ.ล.) ได้กล่าวว่า:

แท้จริงมีมดตัวหนึ่งกัดนบีท่านหนึ่งจากบรรดานบี ต่อมานบีท่านนั้นได้ออกคำสั่งให้จัดการกับรังที่มดตัวนั้นอาศัยอยู่ รังมดจึงถูกเผา 
ต่อมาอัลลอฮฺได้มีโองการลงมายังนบีท่านนั้นว่า :
เพราะมดตัวหนึ่งที่กัดท่าน ท่านจึงได้ทำลายประชากรหนึ่งจากบรรดาประชากรที่กล่าวตัสเบียะห์หร์อ? 

[gooding25]

รับทราบครับ

[ILHAM]

ตอคียัฮ ฮูดฮูด กิตมีร มีชื่อกันหมดเลย ดีๆๆๆ

[nada-yoru]

ขุดค่ะ...ขุด

เพราะอ่านแล้วทำให้ได้ความรู้

ซ้ำยังทำให้เกิดสำนึกว่่า...
อัลลอฮฺทรงให้เกียรติมด สัตว์ตัวน้อยๆ
ที่เราแทบมองไม่เห็นคุณค่าแห่งชีวิตของมันสักเท่าไหร่
จะบีบจะบี้ให้ตายเราก็ทำได้โดยง่าย
จนลืมไปว่า...มดก็คือหนึ่งในประชากรที่กล่าวตัสเบียะห์

เลยคิดได้ว่า...การพยายามมีชีวิตของมัน
การพยายามขยันทำมาหากินของมัน...
การพยายามเอาตัวรอดของมันนั้น มีค่ายิ่งนัก
เราจึงควรตระหนัก ไม่ฆ่ามันอย่างไร้ซึ่งเหตุผล...
และเราไม่ควรเลยที่จะมองข้ามคุณค่าแห่งการมีชีวิต
ของมัน...

เหนือสิ่งอื่นใด...อัลลอฮฺทรงให้เกียรติมัน
จนมันถูกกล่าวเอาไว้ในอัลกุรอ่าน...


ปล.ท่านอิหม่ามอบูฮะนีฟะฮฺ (ร.ส.)
ช่างฉลาดและช่างคิดจัง....

และมดก็ช่างฉลาดและช่างเจรจาด้วย...อิอิ

ปล.อีกที...แม่เคยบอกว่า...ยายบอกแม่ตอนเด็กว่า
ถ้าเรากินมดหนึ่งตัว เราจะโง่ไปเจ็ดวัน...
แม่ก็เลยมาบอกลูกๆต่อว่า ก่อนจะกินอะไรให้ดูให้ดี
ว่ามีมดอยู่ในนั้นรึเปล่า ถ้ามีก็ให้เขี่ยออก
หรือไล่มันให้ออกไป อย่ากินมันเด็ดขาด
เพราะมดหนึ่งตัวที่กินไป จะทำให้เราโง่ไปเจ็ดวัน
ถ้าเรากินเข้าไปหลายตัว เราจะกลายเป็นคนโง่...

ข้าน้อยได้ฟังก็จำไว้ แล้วพอโตมายังเห็นแม่สอนหลาน
อย่างนั้น วันนั้นเลยนึกขึ้นได้ว่า...

...นี่อาจเป็นกุศโลบายของคนสมัยก่อนหรือเปล่า
ที่พวกท่านเหล่านั้น ไม่ต้องการให้เรากินมด
หรือทำร้ายมด...อิอิ...

จึงถามแม่ไปว่า...มดหนึ่งตัวจะทำให้เราโง่ไปเจ็ดวัน
ได้ยังไงแม่ ไม่เห็นเลยว่ามันจะมีความเป็นไปได้ยังไง...
เราโดนคนสมัยก่อนหลอกให้เชื่อแบบนั้น
เพื่อจะได้ไม่กินมดหรือเปล่าแม่...
มันต้องเป็นกุศโลบายแน่ๆเลย...

(ถ้าจำไม่ผิด กุศโลบาย เกิดจาก คำว่า กุศล+อุบาย
กุศล จะหมายถึงความดี ส่วนคำว่า อุบายจะหมายถึง
กลวิธีหรือยุทธวิธี กลายเป็นคำเกิดใหม่ว่า กุศโลบาย
(อ่านว่า กุด-สะ-โล-บาย)
แปลตามความหมายแบบตรงๆเลยก็คือ อุบายที่เป็นกุศล
หรืออุบายที่เป็นความดี เป็นกลวิธีที่สร้างมา
เพื่อให้คนทำความดี ที่เป็นไปในทางที่เป็นประโยชน์...)

กุศโลบายจึงเหมือนเป็นการหลอก
แต่เป็นการหลอกหรือโกหกที่ประสงค์ดี...

อิอิอิ...

และท่านๆที่แวะเข้ามาอ่าน คิดเห็นเป็นประการใดคะ...

^^

วัสลามค่ะ