เล่าต่อ
เสร็จจากอาหารกลางวัน เราออกจากดานัง ย้อนกลับทางเดิม คือลอดอุโมงค์ไฮเวิน เส้นทางสาย 9 สู่ เมืองเว้ ระหว่างทางยังมีจุดดักนักท่องเที่ยวอีก 2 จุด คือ ร้านไข่มุก และสุสานชื่ออะไรจำไม่ได้
ที่ร้านไข่มุกนั้นจำเป็นต้องแวะ เพราะหนึ่ง มีพี่น้องหลายคนต้องใช้ห้องน้ำ และสอง ไกด์วางเป้าไว้ว่าจุดนี้น่าจะมีที่ว่างพอละหมาดได้ และก็เป็นอย่างที่ตั้งเป้าไว้ทั้งสองประการ รวมทั้งก็มีพี่น้องส่วนหนึ่ง ซื้อหามุกราคาถูกกว่าเมืองไทยกลับบ้าน แต่ที่ไม่ได้หวังไว้ก็คือ เอ็นที่ใช้ร้อยมุกเส้นที่ซื้อขาด ต้องเสียเวลาพอสมควรในการร้อยกลับเข้าไปใหม่ให้เป็นสร้อยสวย ๆ เหมือนเดิม ออกจากร้านมุก ไกด์ปรึกษากับนักท่องเที่ยวว่า ยังจะไปเที่ยวสุสานหรือไม่ พร้อมอธิบายสุสานนี้อยู่ในวัดซึ่งต้องเดินขึ้นบันได 128 ขั้น บรรดานักท่องเที่ยวซึ่งกว่าครึ่ง ห้าสิบup พากันส่ายหน้า และในที่สุด ก็งดรายการนี้ ดังนั้นเราจึงกลับมาถึงเมืองเว้ เวลา 16 น. ไกด์พาไปละลายทรัพย์เป็นครั้งสุดท้ายที่ตลาดขายส่ง ชื่อตลาดดงบา มีหรือที่พี่ไทยจะไม่ซื้อ เพราะของราคาถูกมาก ๆ ผมว่าจะไม่ซื้ออะไร ก็ยังซื้อกระเป๋ามา 1 ใบ ราคา 350 บาท ที่เมืองไทยคงจะประมาณ 1,000 บาท
หลังจากนั้นไกด์พาไปกินอาหารภัตตาคาร และก็มีไข่ต้มอีกเช่นเคย เพื่อความสบายใจของพี่น้องหลายคน
ที่หน้าภัตตาคาร เป็นแกลลอรี่ ขายภาพวาด ส่วนใหญ่เป็นภาพ Abstract ผมดูไม่รู้เรื่อง ขนาดรูป realistic ผมยังดูไม่ออกว่าสวยไม่สวยตามแบบศิลปะ ที่น่าสนใจคือร้านติดกับแกลอรี่ขายอาหารมังสะวิรัติ กินอาหารร้านนี้ยังจะสะดวกใจกว่าภัตตาคาร
คืนนี้เราเข้าพักที่โรงแรมชื่อ Green Hue (เว้เขียว) ระดับสี่ดาว ผมว่าคุณภาพมาตรฐานที่สุดเท่าที่ได้ใช้บริการในเวียดนาม นอนหลับเป็นตายอีกเหมือนกัน เพราะเหนื่อยจากการเดินทาง
อาหารเช้าเป็น ABF เหมือนทุกวัน ต้องเลือกพอควร ในที่สุดเลือกสลัดผัก ขนมปัง กาแฟ เสร็จแล้วออกไปเดินหน้าโรงแรม เพิ่งสังเกตว่า ตรงข้ามโรงแรม เป็นมหาวิทยาลัยประจำเมือง
หลังจากนั้นเราก็เดินทางกลับเส้นทางสาย 9 แวะเข้าห้องน้ำ ผ่านด่าน เวียดนาม-สปป.ลาว แวะกินอาหารกลางวันและละหมาดที่ร้านเดิม ตอนละหมาดก็ไม่มีใครสังเกต แต่ละหมาดเสร็จดูจากรูปที่ถ่ายไว้ (1) โต๊ะที่วางอยู่ด้านข้างปูด้วยผ้าลาย เบียร์ลาว (2) ส่วนผนังด้านหน้าข้างขวา มีรูปเคารพอยู่ เฮ้อ ! พลาดจนได้
เราเดินทางผ่านลาว 250 กม. ถึงด่าน สะหวันนะเขต-มุกดาหาร ข้ามสะพานมิตรภาพไทยลาว สู่จังหวัดมุกดาหาร เวลา ประมาณ 17 น. ยังแวะซื้อของตลาดอินโดจีนอีกนิดหน่อย เรานัดรับอาหารเย็นจากร้านสะกีนะฮฺ (กินได้สะดวกใจ) กินบนรถ ผ่าน ปั๊มน้ำมันก็แวะละหมาด ย่อ/ร่วม เป็นครั้งสุดท้ายก่อนเดินทางรวดเดียวกลับกรุงเทพฯ (แวะเข้าห้องน้ำและส่งคนตามจุดที่นัดหมาย)
ข้อสังเกต1. เวียดนาม เป็นประเทศอันดับ 3 หรือ 4 ของเอเชียที่ผลิตน้ำมันออกขายและส่งออก ราคาน้ำมันดีเซลในประเทศอยู่ที่ 14,750 ดอง หรือ 21.69 บาท
2. สิ่งที่ควรเตรียม ถ้าจะเดินทางไปเวียดนามกลาง
2.1 อาหารกระป๋อง
2.2 เข็มทิศ (ทิศกิบละฮฺอยูที่ 286+ องศา)
2.3 ธนบัตรใบละ 20 (ยี่สิ) บาท เพราะเป็นราคามาตรฐานของสินค้าหลายชนิด
อินชาอัลลอฮฺ ทริปหน้า (ยังไม่รู้ที่ไหน) จะเอามาเล่าต่อครับ
วัสสลาม
