คือการสุหยูดบนผ้าสะระบันนั้นไม่เซาะอยู่แล้วนะ
เพราะสุหยูดบนสิ่งที่ขยับพร้อมกับตัวของเรา
เนื่องจากหนึ่งในเงื่อนของการสุหยูดนั้นคือ أن تكون جبهته مكشوفة
คือหน้าผากจะต้องเปิด หมายถึงจะต้องไม่สุยูดบนสิ่งที่ขยับกับตัวเรา เช่นผ้าสะระบัน หรือ หมวก หรือ ผม
หากเป็นเช่นนั้น การสุหยูดจะใช้ไม่ได้
แตกต่างจากทัศนะของอิหม่ามมาลิก และ อบูฮะนีฟะฮฺ เพราะเขาถึอว่าเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย ดังที่กล่าวไว้่ในบุชรอกะรีม
และการละหมาดจะเสีย(โมฆะ)หากรู้ และเจตนา ส่วนหากไม่เจตนา(ลืม) ก็จะต้องกลับไปสุหยูดใหม่
ส่วนที่ถามมานั้น ผมขอเดาละกัน และไม่รู้ว่าถูกรึปล่าว
คือหากว่าที่หน้าผากทั้งหมดเป็นแผล เลยต้องใช้ผ้าพันแผลมาพันไว้ ซึ่งหากทอดออกนั้นจะเป็นอันตราย
เลยจำเป็นต้องพันไว้ และจำเป็นต้องละหมาด ในเมื่อละหมาดจำเป็นต้องสุหยูด ก็เลยต้องสุหยูดทั้งพันแผลไว้
ผมตอบถูกรึปล่าวครับ
โพลล์