salam
ญะซากัลลอฮุคอยรอนค่ะ
อ่านกระทู้นี้แล้วนึกถึงเหตุการณ์สึนามิค่ะ...
เวลาฟังเสียงคลื่นบางครั้งเหมือนได้ฟังเสียงดนตรีจากธรรมชาติ
บางครั้งก็เหมือนเป็นเสียงกล่อม....
บางครั้งก็เหมือนเป็นเสียงร้องไห้จากทะเล
เวลาใครๆมีความสุขก็ไปเที่ยวทะเล
เวลาโศกเศร้าเสียใจก็มักไปปลดปล่อยความรู้สึก ไปร้องไห้ที่ทะเล...
สายแม่น้ำทุกๆสายก็พัดพาตะกอนจากภูเขาสูงต่างๆไปรวมกันที่ทะเล
น้ำตาเราก็ช่วยพัดพาความรู้สึกจากใจ จากภายในออกสู่ข้างนอก
น้ำทะเลก็เค็ม...น้ำตาเราก็เค็ม...
เลยแอบคิดว่าคลื่นเป็นน้ำตาของทะเลหรือเปล่านะ...
แล้วถ้าคลื่นเปรียบดั่งน้ำตาของทะเล แล้วจะมีวันใดบ้างที่ทะเลจะไร้คลื่น
จะมีวันใดไหมที่ทะเลจะไม่ร้องไห้...
แต่พอเกิดเหตุการณ์สึนามิ...คลื่นยักษ์จากทะเลกวาดทุกอย่างบนชายหาด
แล้วชะล้างทำความสะอาดชายหาด น้ำทะเลก็กลับมาใส
ชายหาดก็กลับมาสวยอีกครั้ง
เพราะทะเลกำลังร้องไห้คร้ังยิ่งใหญ่หรือเปล่า ทะเลมันร้องไห้ด้วยหรือ...
มนุษย์เราก็ร้องไห้ เพราะอะไร และเพื่ออะไร...

วัสลามุอะลัยกุมค่ะ