
กี่คราที่ความฝันสิ้นสุดลง
กี่คราที่ความมั่นคงถูกสั่นไหว
กี่คราที่ความรักเดินจากกันไป
กี่คราที่หัวใจมิยอมเหนื่อยล้า...
กี่คราที่ความหวังพังทะลาย
กี่คราที่ความแพ้พ่ายทักทายเข้ามา
กีี่คราที่น้ำตาไหลเอื่อยลงช้าช้า
กี่คราที่ศรัทธาเลือนลางห่างหาย...
กี่คราที่เวลาไม่ยอมหยุดเดิน
กี่คราที่ต้องเผชิญกับความหลากหลาย
กี่คราที่ต้องสู้ทนบนความเดียวดาย
กี่คราที่ความตายย่างกรายเข้ามา...
กี่คราที่ความจริงทำลายความฝัน
กี่คราที่ความผูกพันทำให้ห่วงหา
กี่คราที่ความหวังทำให้เรากล้าฟันฝ่า
กี่คราที่อ่อนล้าแสงอันเจิดจ้าสร้างความศรัทธา
แม้ว่า ลำแสงที่ริบหรี่ที่รออยู่ข้างหน้าจะเห็นอยู่ไกลลับตาตรงปากอุโมงค์...
กี่ฟ้าที่ฝนหล่นหาย
กี่ต้นไม้ที่เหี่ยวเฉาตายอย่างไร้ค่า
กี่เม็ดทรายที่ถูกซัดหายเข้าไปในธารา
กี่นทีแล้วหนาที่เวลาไม่ย้อนกลับคืน...
กี่แผ่นดินที่โอบอุ้มแผ่นน้ำ
กี่ทะเลครามที่โอบอุ้มนภา
กี่ฟ้าใสที่โอบอุ้มเมฆา
กี่ภูผาที่โอบอุ้มไพรรี...
กี่หยดน้ำใจไหลเป็นสีดำ
กี่หยดน้ำคำที่คอยเฉือนเชือด
กี่หยดน้ำตาที่หลั่งไหลนองเป็นสายเลือด
กี่หยดน้ำค้างแห้งเหือดเหลือเพียงนะดะนาดา...
กี่ความผิดพลาดที่ได้พานพบ
กี่ความสงบมิได้พบพาน
กี่ความวุ่นวายกี่ความร้าวราน
กี่เวลาที่ล่วงเลยผ่านมิอาจทำลายสะพานที่ผ่่านพานพบ...
กี่มิตรไมตรีที่คอยหยิบยื่น
กี่หมื่นล้านใจที่ได้บรรจบ
กี่หมื่นเพื่อนผองที่เราเคยคบ
กี่หมื่นเวลาก็ไม่อาจลบไปจากใจจำ...
กี่ฤดูผ่านไปหัวใจยังจด
กี่นทีที่เลี้ยวลดคดเคี้ยวตอตำ
กี่แววตาที่สืื่อความหมายด้วยการกระทำ
กี่ความสัมพันธ์ผูกพันธ์พันผูกผูกพัน...
