พระนาม اَلْوَدُوْدُ (อัลวะดู้ด) “ผู้ทรงโปรดยิ่ง”
อัลเลาะฮ์ตะอาลาทรงตรัสว่า
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ
“และพระองค์ผู้ทรงอภัยยิ่ง อีกทั้งทรงโปรดยิ่ง” [อัลบุรูจญ์ 14]
หมายถึง: “ทรงโปรดและทรงรักปวงบ่าวของพระองค์เป็นอย่างยิ่ง ทรงรักปวงบ่าวที่ทำการภักดีด้วยหัวใจที่มีความผูกพันกับพระองค์ ทรงรักปวงบ่าวที่กระทำบาปด้วยการอภัยโทษ และทรงรักบรรดามัคโลคทั้งหลายด้วยการประทานปัจจัยยังชีพ(ริสกี)และทรงให้มีความพอเพียง” อัฏเฏาะบะรีย์, ญามิอุลบะยาน ฟี ตะวีลิลกุรอาน, เล่ม 24 หน้า 346. อับดุลมักซูด มุฮัมมัด ซาลิม, ฟีมะละกูติลลาฮ์ มะอะ อัสมาอิลลาฮ์, หน้า 81.
อัลเลาะฮ์ตะอาลาทรงตรัสว่า
إِنَّ الَّذِينَ آَمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا
“แท้จริงบรรดาผู้ศรัทธาและปฏิบัติความดีงามทั้งหลาย (อัลเลาะฮ์)ผู้ทรงเมตตา จะบันดาลความรัก(ให้เกิดขึ้น)แก่พวกเขา” [มัรยัม 96]
ท่านอิบนุกะษีรกล่าวว่า “อัลเลาะฮ์ตะอาลาทรงบอกว่า พระองค์จะทรงปลูกความรักให้เกิดขึ้นแก่ปวงบ่าวผู้มีศรัทธา อีกทั้งปฏิบัติความดีงามที่ทำให้พระองค์ทรงพึงพอพระทัยเนื่องจากเขาได้ปฏิบัติตามหลักชะรีอะฮ์มุฮัมมะดียะฮ์ พระองค์จะทรงปลูกความรักอาทรต่อพวกเขาให้เกิดขึ้นในบรรดาหัวใจของปวงบ่าวผู้มีคุณธรรม” อิบนุ กะษีร, ตัฟซร อัลกุรอาน อัลอะซีม, เล่ม 5 หน้า 267.
ดังนั้นผู้ใดมีความศรัทธาอย่างแท้จริงและปฏิบัติความดีงาม เหล่าบรรดาผู้มีคุณธรรม(คนศอลิห์)ทั้งหลาย ก็จะรักเขาหรือมอบความรักแก่เขาด้วย ดังนั้นถ้าเราจะตั้งคำถามว่า “จะรู้ได้อย่างไรว่าบุคคลนี้ อัลเลาะฮ์ทรงรักเขา?”
คำตอบ: คือบุคคลใดที่บรรดาผู้รู้(คนอาเล็ม) คนดีๆ มีคุณธรรม ได้พอใจและมอบความรักแก่เขา ผู้นั้นแหละคือผู้ที่อัลเลาะฮ์ตะอาลาทรงรักเขา ในทางตรงกันข้าม หากบรรดาผู้รู้ และคนดีๆ มีคุณธรรม ไม่พอใจและไม่มอบความรัก นับถือ แก่เขา แน่นอนว่าดังกล่าวเป็นเครื่องหมายที่อัลเลาะฮ์ตะอาลามิทรงรักเขา ซึ่งปัจจุบันนี้ เราสังเกตุได้อย่างชัดเจน
ท่านอะบูฮุร็อยเราะฮ์ ร่อฏิยัลลอฮุอันฮุ ได้กล่าวรายงานว่า
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى إِذَا أَحَبَّ عَبْدًا نَادَى جِبْرِيلَ إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَبَّ فُلَانًا فَأَحِبَّهُ فَيُحِبُّهُ جِبْرِيلُ ثُمَّ يُنَادِي جِبْرِيلُ فِي السَّمَاءِ إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَبَّ فُلَانًا فَأَحِبُّوهُ فَيُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ وَيُوضَعُ لَهُ الْقَبُولُ فِي أَهْلِ الْأَرْضِ
“ท่านร่อซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า แท้จริงอัลเลาะฮ์ตะอาลานั้น เมื่อทรงรักบ่าวคนหนึ่ง พระองค์ก็จะป่าวประกาศแก่ญิบรีลว่า แท้จริงอัลเลาะฮ์ทรงรักคนนั้นคนนี้(คือผู้ปฏิบัติความดีงาม) ดังนั้นเจ้าจงรักเขาด้วย แล้วญิบรีลก็แสดงความรักต่อเขา หลังจากญิบรีลก็ป่าวประกาศในชั้นฟ้าว่า แท้จริงอัลเลาะฮ์ทรงรักคนนั้นคนนี้ ดังนั้นพวกท่านทั้งหลายจงรักเขาด้วย แล้วบรรดาผู้อยู่ในฟากฟ้าก็แสดงความรักต่อเขา และความรักใน(หัวใจ)ของบรรดาผู้ที่อยู่บนผืนแผ่นดิน(ที่มีคุณธรรม)ได้มอบความรักให้แก่เขา” รายงานโดยอัลบุคอรีย์ (6040)
พระนาม “อัลวุดู้ด” เชิงตะเซาวุฟผู้ที่มีจิตใจผูกพันอยู่กับความหมายของพระนามนี้ เขาจะมีความรู้สึก ถวินหาในการอะมัลอิบาดะฮ์ต่ออัลเลาะฮ์ และมันรำลึกถึงพระองค์อย่างสม่ำเสมอโดยมิใช่เหตุผลว่าอยาจะได้สวรรค์หรือกลัวไฟนรก แต่รู้สึกอยากอะมัลอิบาดะฮ์และรำลึกถงพระองค์อย่างสม่ำเสมอนั้นเพราะพระองค์ทรงรักเรา และเราก็รักพระองค์
หลังจากนั้นเขาได้แสดงออกถึงความรักที่ต่อบรรดาพี่น้องมุสลิมผู้มีศรัทธา ทุกสิ่งดีๆ ที่เขาปรารถนาให้เกิดขึ้นแก่ตนเอง เขาก็ประสงค์ที่จะให้รับแก่พี่น้องมุสลิมผู้มีศรัทธาเช่นกัน ยิ่งกว่านั้นหัวใจของเขาจะมีความรักแก่บรรดามัคโลคทั้งหลาย รักกาเฟรด้วยความปรารถนาให้เขามีศรัทธา รักคนฝ่าฝืนโดยปรารถนาให้เขาเตาบะฮ์กลับเนื้อกลับตัว รักคนดีโดยปรารถนาให้เขามั่นคงอยู่บนความดีงามนั้น และมีความหวังดีแก่ปวงบ่าวของอัลเลาะฮ์ทั้งหมด
ท่านร่อซูลุลเลาะฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ต้องเผชิญความยากลำบากในการเผยแผ่ ถูกทำร้ายจากพวกมุชริกีน พวกเขาทำการล้อเลียนพูดจากถากถางท่านนบีศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ทำการด่าทอและโห่ตะโกนไล่ท่าน ผู้คนบางส่วนเอาก้อนหินไล่ขว้างจนที่ซ้นเท้าของท่านมีเลือดออก ใบหน้าของท่านอาบไปด้วยเลือด ฟันหน้าของท่านหัก ท่านนบีศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัมได้ยืนทอดอาลัยต่อความหยาบคายของพวกเขา พร้อมทั้งกล่าวด้วยจิตที่เมตตาและเป็นห่วงว่า
اَلَلَّهُمَّ أهْدِ قَوْمِى فَإِنَّهُمْ لاَ يَعْلَمُوْنَ
“โอ้ อัลเลาะฮ์ โปรดทรงประทานทางนำแก่กลุ่มชนของฉันด้วยเถิด เพราะแท้จริงพวกเขาเป็นกลุ่มชนที่ไม่รู้"
ดัง นั้นท่านญิบรีล อะลัยฮิสลามจึงกล่าวว่า อัลเลาะฮ์ทรงสัจจริงที่ได้เรียกชื่อท่านว่า “ผู้เมตตาเอ็นดูยิ่ง อีกทั้งมีความเมตตายิ่ง” [เตาบะฮ์: 128] ดู: ท่านชัยค์ มุฮัมมัด อัลคุฏรีย์,นูรุลยะกีน,หน้า 56.
ท่านร่อซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้สอนซอฮาบะฮ์ให้มีความรักและมีปฏิสัมพันธ์กับพี่น้องมุสลิม ซึ่งเป็นการทดสอบอีหม่านอย่างยิ่งยวด หลายคนที่ต้องพ่ายแพ้แก่นัฟซูตนเอง
ท่านอุกบะฮ์ บิน อามิร ร่อฎิยัลลอฮุอันฮุ ได้กล่าวว่า
لَقِيتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ لِي يَا عُقْبَةُ بْنَ عَامِرٍ صِلْ مَنْ قَطَعَكَ وَأَعْطِ مَنْ حَرَمَكَ وَاعْفُ عَمَّنْ ظَلَمَكَ
“ฉันได้พบท่านร่อซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ท่านกล่าวแก่ฉันว่า โอ้ อุกบะฮ์ บุตร อามิร ท่านจงปฏิสัมพันธ์กับผู้ที่ตัดขาดท่าน ท่านจงให้แก่ผู้ที่งดให้แก่ท่าน และท่านจงอภัยผู้ที่อธรรมต่อท่าน!” รายงานโดยอะห์มัด (16810)
มันเป็นความยากลำบากแก่นัฟซูอารมณ์ใฝ่ต่ำของเราเหลือเกิน ที่จะไปปฏิสัมพันธ์กับผู้ที่ตัดขาดญาติมิตรกับเรา และการอภัยให้ผู้อธรรมเรานั้นยากยิ่งกว่า แต่อีหม่านระดับสูงและมีความเข้มแข็งเท่านั้นที่จะทำสิ่งต่างๆ เหล่านั้นได้
ท่านอะนัส บิน มาลิก ร่อฎิยัลลอฮุอันฮุ ได้กล่าวรายงานว่า
عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لِأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ
“จากท่านนบีศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ท่านกล่าวว่า บุคคลหนึ่งจากพวกท่านจะยังไม่ศรัทธาอย่างแท้จริง จนกว่าเขาจะมีความรักให้พี่น้องของเขา(ได้รับความดีงามเหมือน)กับสิ่ง(ดีงาม)ที่จะรักที่จะให้เกิดแก่ตัวเขาเอง” รายงานโดยบุคอรีย์และมุสลิม
วัลลอฮุอะลัม
