بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله رب العالمين و الصلاة والسلام على سيدنا محمد وعلي اله وصحبه أجمعين
ท่านอิมามอันนะวาวีย์ กล่าวไว้ในหนังสือ มินฮาจญ์อัฏฏอลิบีน ความว่า
"อนุญาติให้ต่อมัยยิด(ใกล้ตาย)ก่อนการเสียชีวิตและหลังจากเสียชีวิตแล้ว และห้ามทำการคร่ำครวญ ด้วยการนับคุณงามความดีต่าง ๆ ของมัยยิด และห้ามร้องคร่ำครวญเสียงดังและแสดงความโศรกเศร้า ด้วยการตบหน้าอกและอื่น ๆ"
ท่านอิมามอัลค่อฏีบ อัชชัรบีนีย์ อธิบายว่า
"อนุญาตให้ร้องไห้หลังจากมัยยิดเสียชีวิตแล้ว หากแม้นว่าหลังจากฝังไปแล้วก็ตาม เพราะ "ท่านนบี ซ๊อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้ร้องไห้ต่อบุตรชายของท่านที่ชื่อ อิบรอฮีม(ป่วย)ก่อนที่จะเสียชีวิต" และท่านนบี ซ๊อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า "แท้จริงดวงตานั้นน้ำตาไหลริน หัวใจเศร้าโศรก เราจะไม่กล่าวอันใด นอกจากสิ่งที่ทำให้ผู้อภิบาลของเราพึงพอพระทัย และแท้จริง การที่เราต้องจากเจ้าไปนั้น โอ้ อิบรอฮีม มันทำให้เรามีความโศรกเศร้าเหลือเกิน" และ "ท่านนบี ซ๊อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้ร้องไห้ที่กุบูรของบุตรสาวท่านนบี และท่านนบี ซ๊อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ทำการเยี่ยมเยือนกุบูรมารดาของท่าน แล้วท่านก็ร้องไห้และทำให้คนบุคคลผู้ที่อยู่รอบ ๆ ท่านร้องไห้ด้วย" หะดิษแรกรายงานโดยอัลบุคอรีย์และมุสลิม ส่วนหะดิษที่สองรายงานโดยอัลบุคอรีย์ และหะดิษที่สามรายงานโดยมุสลิม" (ดู หนังสือ มุฆนีย์ อัลมั๊วะห์ตาจญ์ เล่ม 2 หน้า 46
ดังนั้น การร้องไห้เพราะคิดถึงมัยยิดหรือรำลึกถึงความตาย ย่อมเป็นสิ่งที่อนุญาต แต่หากร้องไห้เสียงดังเพราะคิดถึงมัยยิด ถือว่าเป็นสิ่งที่ต้องห้ามครับ
والله أعلى وأعلم
