อีหม่ามอะห์หมัดจูงพาหนะของท่านอีหม่ามชาฟีอีย์
(ในวันหนึ่ง) ในขณะที่ท่านอีหม่ามอะห์หมัดอิบนุฮัมบัลได้นอนพักผ่อนอยู่บนเตียงผู้ป่วย และครูของท่านผู้ยิ่งใหญ่อีหม่ามชาฟีอีย์ได้มาเยี่ยมเยียนท่าน ท่านอีหม่ามอะห์หมัดท่านก็ได้ลุกจากเตียง และท่านอีหม่ามชาฟีอีย์ก็ได้จูบระหว่างสองตาของอีหม่ามอะห์หมัด แล้วท่านอีหม่ามชาฟีอีย์ก็ได้นั่งลงบนเตียงเพื่อให้เกียรติ ท่านอีหม่ามอะห์หมัด ท่านอีหม่ามอะห์หมัดนั้นก็ได้นั่งหันหน้ามายังอีหม่ามชาฟีอีย์ และท่านอีหม่ามอะห์หมัดก็ได้เบิกบานใจมีความสุขในการถามและแลกเปลี่ยนความรู้กับท่านอีหม่ามชาฟีอีย์ในช่วงเวลานั้น.
และแล้วก็มาถึงเวลาที่ท่านอีหม่ามชาฟีอีย์ก็ต้องเดินทางกลับ และท่านก็ได้มายังพาหานะของท่าน และท่านอีหม่ามอะห์หมัดได้เร่งรีบในการออกมาส่งตามมารยาท และท่านอีหม่ามอะห์หมัดก็ได้จูงพาหานะของท่านอีหม่ามชาฟีอีย์พร้อมกับเดินไปกับท่านพื่อไปส่ง
เรื่องราวดังกล่าวได้ไปถึงหูของท่าน ยะห์ยา บุตร มุอีน และเขาก็กล่าวแก่อีหม่ามอะห์หมัดว่า “โอ้อัลลอฮ์ผู้ทรงมหาสุทธิ์ยิ่ง” ท่านต้องการที่จะเดินเพื่อจะจูงล่อ (พาหานะ)
ข้างอีหม่ามชาฟีอีย์ใช่หรือไม่ ?
ท่านอีหม่ามอะห์หมัดก็ได้ตอบว่า “ถ้าหากว่าท่านนั้นเดิน
ข้างอื่นแล้วไซร้มันไม่มีประโยชน์เลยสำหรับท่าน (*1)”
(หมายถึงความอาเหล่มความปราดเปรื่องของท่านอีหม่ามชาฟีอีย์)
(*1) ดู حلية الأولياء 9/99 มิอะห์ กิซเซาะห์ วากิซเซาะห์ มินฮายาต อัชชาฟีอีย์ โดย มุฮัมหมัดซิดดิก อัลมินชาวีย์ 17*แปลผิดแปลถูกมาอัฟด้วยน่ะครับเห็นบอร์ดเงียบเหงาเลยหยิบมาเล่า ^^
*ว่างๆจะหยิบมาเล่าใหม่มีร้อยเรื่องเล่า ของท่านอีหม่ามทั้งสี่เลย แต่แปลไม่ค่อยออก TT[/size]
