ใครมีปัญหา!!!! เข้ามา!!!!

[Hantu]

อุสตาซอับดุชชะกูรฺ บิน ชาฟิอีย์   
ผู้ช่วยผู้จัดการโรงเรียนจริยธรรมศึกษามูลนิธิ
เมื่อช่วงเดือน พ.ค.ถึง มิ.ย.2553 ผู้เขียนได้มีโอกาสร่วมกับ “กลุ่มด้วยใจ” เข้าไปจัดอบรมให้ความรู้เรื่องอิสลามศาสนาสันติภาพ รวมทั้งการใช้ชีวิตตามวิถีอิสลามภายใต้รัฐธรรมนูญไทย (โดยเฉพาะความเป็นมลายูมุสลิม) กับผู้ต้องขังคดีความมั่นคงประมาณ 60 คนในเรือนจำกลางจังหวัดสงขลา

          บรรยากาศของงานได้รับการต้อนรับและร่วมมือเป็นอย่างดี หลังจากสัมมนาเสร็จ ผู้เขียนได้แบ่งกลุ่มเพื่อนๆ ผู้ต้องขัง โดยตั้งคำถามให้เขาคิดวิเคราะห์ด้วยกันในประเด็นดังนี้

          1.ตอนนี้ชาวบ้านมลายูมุสลิมในจังหวัดชายแดนภาคใต้กำหนดชีวิตตัวเองได้หรือยัง ต้องทำอย่างไรถึงจะกำหนดชีวิตตัวเองได้?

          ผู้เขียนได้รับคำตอบซึ่งพอสรุปได้ว่า พวกเขามองว่าชาวบ้านยังกำหนดชีวิตตัวเองไม่ได้ โดยมีเหตุผลต่างๆ กัน เช่น การจะไปกรีดยาง ทหารก็ยังเฝ้าอยู่ (ไม่รู้ว่าจะเฝ้าดูอะไร) หรือการกระทำของเจ้าหน้าที่บังคับให้เราไม่สามารถกำหนดตัวเองได้ รวมถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาเสนอให้เอาทหารออกไปสถานเดียวถึงจะสามารถกำหนดชีวิตตัวเองได้ แล้วสถานการณ์อาจจะดีขึ้น

          2.อยากให้ข้าราชการระดับผู้บริหารในพื้นที่เป็นคนในพื้นที่หรือไม่ มีความเข้าใจอัตลักษณ์ของคนมลายูมุสลิมและตอบสนองความต้องการของคนในพื้นที่ไหม?

          คำตอบที่ได้รับคือต้องการให้ผู้ปกครองมาจากคนในพื้นที่ แต่จะต้องเข้าใจอัตลักษณ์ของคนมลายู และสามารถตอบสนองความต้องการของคนในพื้นที่ได้ (อินชาอัลเลาะห์) มีการส่งเสริมการเรียนภาษามลายูในหลักสูตรสถานศึกษาของรัฐอย่างเต็มที่ เพราะภาษามลายูเป็นภาษาแม่ของคนในพื้นที่ รวมทั้งเห็นด้วยอย่างยิ่งหากใช้ภาษามลายูเป็นภาษาราชการอีกภาษาหนึ่งคู่กับภาษาไทย

          3.ประเด็นการเมืองการปกครองภายใต้ระบอบประชาธิปไตย

          ได้รับคำตอบว่า การกระจายอำนาจอย่างแท้จริงให้กับคนในพื้นที่จะเป็นส่วนหนึ่งที่สามารถบรรเทาปัญหาได้ ไม่ว่าจะเป็น “เขตปกครองพิเศษ” หรือ “การเลือกตั้งผู้ว่าราชการ” ส่วนรูปแบบจะเป็นอย่างไรเป็นเรื่องรายละเอียด แต่น่าจะตรงเจตนารมณ์ของการกระจายอำนาจอย่างแท้จริง

[manusia_normal]

 salam
  ;Dขอบคุนมากๆๆ
มีคนสนับสนุนแล้ว รู้สึกดีจัง เหมือนมีพวกยังงัยไม่รู้ เหอๆ
อินชาอัลลอฮ จะพยายาม แต่อาจไม่ใช่ในหัวข้อนี้เป๊ะๆ แต่นียัตยังคงเดิม
เพราะถ้าเรื่องที่ตั้งจัยทำแต่แรกนั้น มันเปนเรื่องใหญ่ เกินคนที่อ่อนประสบการณ์อย่างเราหน่ะ ..แหะๆ พอนึกถึงข้อจำกัดหลายๆอย่างแล้วก็เริ่มท้อขึ้นมาซะงั้น
เฮ้อ....อีกอย่างกลุ่มเราก็ดันแยกออกเปนสองฝ่ายซะอีก ฝ่ายเค้าก็ได้เรื่องกันแล้ว ไม่รู้จะยอมรับหัวข้อจากฝ่ายเราหรือปล่าว  คงต้องสู้กันซักตั้งแล้วหล่ะ (กะอีแค่รายงานเนี่ยนะ ทำซะเปนเรื่องใหญ่......สำหรับเรามันเปนเรื่องใหญ่จิงๆนะ มันเปนก้าวแรก และเปนก้าวหนึ่งที่จะฝึกให้เราไม่ "ตาโก๊ะ" ที่จะทำเพื่อส่วนรวม เพื่ออิสลาม เหมือนพวกผู้ใหญ่บางคน)

ใครมีอะไรดีๆก้อช่วยเสนอกันอีกนะ จะรวบรวมข้อมูลเอาไว้เยอะๆ

[nada-yoru]

ตอนไปทำบัตรประชาชน ทำเสร็จ เขาบอกว่า 45บาท ในกระเป๋ามีตังค์อยู่35บาท เลยถามว่า ขอใบเสร็จได้มั๊ย เขาเริ่มทำหน้าเครียด เหมือนจะทำอะไรไม่ถูก
ในใบเสร็จเขียนว่าค่าธรรมเนียมบัตรหาย20บาท เขาบอกว่าในนี้เขียน20บาทแต่ที่จริง45บาท ค่าแต่งรูป20 ค่าซอง5บาท
ค่าซองกับค่าแต่งรูปมันเกี่ยวด้วยหรือ ซองน่ะไม่เอาก็ได้นะ ไปเอาฟรีที่ธนาคารก็ได้

เดือดร้อน ต้องเดินกลับไปเอาตังค์ที่บ้าน10บาท

เรื่องเล็กๆที่เป็นปัญหาระดับชาติ...

เพราะมันคือ จุดเริ่มต้น...

จริงๆแล้วค่าแต่งรูปไม่จำเป็นต้องมี เพราะว่าแต่งด้วยโปรแกรมของสำนักงาน
โปรแกรมแต่งรูปนั้นเอาเงินรัฐซึ่งมาจากภาษีประชาชนไปซื้อมา...
เผลอๆอาจใช้โปรแกรมเถื่อนราคาไม่กี่บาทด้วยซ้ำไป...คอมพิวเตอร์ก็ของสำนักงาน
คนแต่งรูปก็ทำงานโดยได้รับเงินเดือนจากรัฐซึ่งมาจากภาษีประชาชนอยู่แล้ว...
ทำไมต้องเก็บค่าแต่งรูปอีก...ในเมื่อมันเป็นหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว...

ส่วนค่าซอง...ก็น่าจะทำเรื่องเบิกกับทางรัฐได้...ทำไมต้องมาเก็บกับประชาชนผู้เสียภาษีให้อีก...
เพราะถ้าจะบอกว่ารัฐไม่มีเงินค่าซอง มันคงไม่ใช่...ซอง 5 บาท ถ้าบริการทำให้ 1ล้านคน
ก็เท่ากับเก็บค่าซองจากประชาชนได้อีก 5 ล้านบาท ถ้าคนไทยที่สามารถทำบัตรได้แล้วมีจำนวน
40 ล้านคน...คำนวณได้เลยว่า ซองละ 5 บาทนั้น ตีมูลค่าได้เท่าไหร่...ซึ่งมันไม่น้อยเลย....
นี่คือจุดเล็กๆที่คนทั่วไปมักมองข้าม แต่เมื่อเรามองในภาพรวมเมื่อไหร่
มันก็จะไม่ใช่อะไรเล็กๆอีกต่อไป....

ส่วนค่าทำเนียมบัตรหาย 20 บาทนั้น ควรจะเก็บ เพราะเป็นการเตือนว่า
อย่าได้ทำหายบ่อยนัก...ถ้าหายก็ต้องเสียค่าทำหายกันบ้าง....เพราะต้องทำบัตรใหม่อีกรอบ...


ปัญหาคือ เมื่อเขาบอกว่า ค่าแต่งรูป 20 บาท ค่าซอง 5 บาท
แล้วเราบอกเขาว่า...รูปเราไม่ต้องแต่งก็ได้...เอาแบบนั้นแหล่ะ...สวยแล้ว
และซองก็ไม่ต้องเอาก็ได้...ถ้าเราแจ้งความประสงค์เช่นนั้นไป...
เขาจะให้เราเสียค่าทำเนียมแค่ 20 บาทหรือไม่...
แล้วเขาจะมองว่าเราเป็นคนขี้งกหรือเปล่า เมื่อเราไม่ยอมเสียค่าอะไรก็ไม่รู้ที่เราไม่แน่ใจว่า
มันจำเป็นด้วยหรือ...

ซึ่งจริงๆแล้ว...เราไม่ควรสนับสนุนอะไรแบบนี้เลย...
แม้จะเป็นเพียงสิ่งที่ใครๆมองว่ามันเล็กนิดเดียว...
น่าจะปล่อยผ่าน...

เพราะเราเลือกจะปล่อยให้ปัญหาที่เรามองว่าเล็กๆผ่านไปได้ในครั้งแรก
ปัญหาเล็กๆอีกหลายๆปัญหาที่ตามมาก็จะคอยตามติด จนสุดท้าย
มันจะเกาะแนบติดอยู่ในความคิด เกาะอยู่กับความสำนึกของคนไปด้วย...
จนเรื่องไม่ปกติ กลายเป็นปกติไปโดยละม่อม...
หลายๆเรื่องที่ดูไม่เข้าท่า จึงกลายเป็นปกติสามัญในความคิดของคนไป...
และไม่มีใครคิดจะต่อต้านมัน เพราะเราได้มองมันเป็นเรื่องปกติไปแล้วนั่นเอง...
และเราชินอะไรแบบนี้ไปแล้วด้วย...

เพราะอะไรทำไมในใบเสร็จเขียนไว้ 20 บาท แต่เราต้องจ่ายจริงถึง 45 บาท
มันเกินครึ่งหนึ่งของใบเสร็จ แล้วรายละเอียดในใบเสร็จก็ไม่ตรงกับความจริงที่เป็นซะด้วย...

ความจริงเป็นสิ่งที่ขม แต่คนที่กล้าต่อสู้เพื่อความจริงย่อมน่าชื่นชม